Doradztwo małżeńskie jest jak medycyna z XVII wieku

Gdzieś czytałem, że chorzy odwiedzający lekarzy w epoce wiktoriańskiej miel się gorzej, a nie lepiej po wizycie u lekarza.

Nikt nie wiedział nic o higienie w Anglii epoki wiktoriańskiej. Ignaza Semmelweisa w połowie XIX wieku branża lekarska gnoiła, bo podważał ich ówczesną wiedzę i status. Ludzie nie zdawali sobie sprawy, że choroby są roznoszone przez zarazki, które rozwijają się na brudzie. Ludzie nie zdawali sobie sprawy, że sranie w okolicach wody pitnej jest złe. Nie myśleli o myciu rąk przed jedzeniem, czyszczeniu ulic. Choroby rozprzestrzeniały się szybko. Ludzie bali się złapać malarię, która według nich pochodziła od trującego gazu zwanego “miazmą”, pochodzącego z kanałów i zwłok. Lekarze nadal wierzyli w idee greckiego lekarza Galena. Uważał on, że ciałem rządzą cztery humory (płyny ciała), które określają osobowość i reakcję na różne choroby. Przykład:

Krew – gorąca: ognista osobowość

Śluz/Flegma – zimna: spokojna osobowość

Żółta żółć – sucha: osobowość o złym usposobieniu

Czarna żółć – wilgotna: osobowość melancholijna.

Otwieranie się przed żoną na temat swoich niepewności i wrażliwości jest tym samym, co przystawianie pijawek i upuszczanie krwi. Egalitarne relacje z kobietami mają tyle samo sensu, co wykrwawianie i tak już słabej osoby.

Czytanie o nieudanych próbach wyleczenia jakiejś choroby w XVIII wieku nie różni się niczym od odłączonego [od matriksa] mężczyzny, który wybrał czerwoną pigułkę, obserwującego jak zapuszczony Tatusiek próbuje uratować swoje małżeństwo poprzez terapię i poradnictwo małżeńskie. Goście od pijawek przynajmniej nie promowali eugeniki i przestawili się na pełen etat na poradnictwo małżeńskie dopiero po tym, jak jakiś austriacki malarz zrujnował im karierę.

Źródło: Marriage counselling is like 17th century medicine

Zobacz na: Wibratory medyczne do leczenia kobiecej histerii – Rainey Horwitz
Przerażające amerykańskie korzenie nazistowskiej eugeniki – Edwin Black
Lewatywa z dymu tytoniowego – dr Sterling Haynes

Czerwono Pigułkowe role: Prakseologia dominującego mężczyzny – Ian Ironwood
Co to jest Przerażenie [dread]; albo, dlaczego nikt nie ma jakiejkolwiek ramy – Rian Stone
Dominacja i uległość w małżeństwie: model kapitana i pierwszego oficera
Modele mentalne, głębokie historie i prawdziwa obserwacja
Rotacyjna poliandria – i jej egzekutorzy – F. Roger Devlin

„Głównym założeniem późniejszych badań jest to, że tradycyjna męskość – charakteryzująca się stoicyzmem, rywalizacją, dominacją i agresją – jest ogólnie szkodliwa. Mężczyźni socjalizowani w ten sposób są mniej skłonni do angażowania się w zdrowe zachowania. Na przykład, badanie z 2011 roku prowadzone przez dr Kristen Springer z Rutgers University wykazało, że mężczyźni z najsilniejszymi przekonaniami na temat męskości byli tylko o połowę mniej skłonni do korzystania z profilaktycznej opieki zdrowotnej niż mężczyźni z bardziej umiarkowanymi przekonaniami na temat męskości ( Journal of Health and Social Behavior , Vol. 52, No. 2 ). Z kolei w 2007 r. naukowcy pod kierownictwem Jamesa Mahalika z Boston College odkryli, że im bardziej mężczyźni dostosowywali się do męskich norm, tym częściej uważali za normalne ryzykowne zachowania zdrowotne, takie jak spożywanie dużych ilości alkoholu, palenie tytoniu i unikanie warzyw, a także sami angażowali się w te ryzykowne zachowania ( Social Science and Medicine, Vol. 64, No. 11 ).” – APA issues first-ever guidelines for practice with men and boys

Paul Bowman Popenoe (16 października 1888 – 19 czerwca 1979) był amerykańskim doradcą małżeńskim, eugenikiem i badaczem rolnictwa. Był wpływowym orędownikiem przymusowej sterylizacji osób chorych psychicznie i upośledzonych umysłowo oraz ojcem poradnictwa małżeńskiego w Stanach Zjednoczonych.

Oprócz popierania programów sterylizacji, Popenoe był również zainteresowany wykorzystaniem zasad niemieckich i austriackich poradni małżeńskich do celów eugenicznych. Zdumiony wskaźnikiem rozwodów w społeczeństwie amerykańskim, Popenoe doszedł do wniosku, że niezdatne (ang. „unfit”)  rodziny będą rozmnażać się poza małżeństwem, natomiast “zdatne” rodziny będą musiały zawierać małżeństwa, aby się rozmnażać. Z pomocą finansową Ezry Seymour Gosney’a otworzył w 1930 roku w Los Angeles Amerykański Instytut Stosunków Rodzinnych. W 1960 roku został on opisany jako “największy na świecie i najbardziej znany ośrodek doradztwa małżeńskiego” z siedemdziesięcioosobowym personelem.

Przez pewien czas dwa główne zainteresowania Paula Popenoe – eugenika i poradnictwo małżeńskie – przebiegały równolegle, a on sam obszernie publikował na oba tematy. W miarę jak zainteresowanie opinii publicznej eugeniką słabło, Popenoe skupił więcej swej energii na doradztwie małżeńskim, a podczas publicznego odrzucenia eugeniki pod koniec II Wojny Światowej, wraz z ujawnieniem niemieckiego Holokaustu, Paul Popenoe gruntownie przedefiniował się jako doradca małżeński, co straciło większość swego wyraźnego eugenicznego wydźwięku. Z czasem stał się bardziej znaczący w dziedzinie doradztwa.

Paul Popenoe preferował podejście popularne, a nie akademickie. W tym duchu przez ponad dekadę występował w programie telewizyjnym Arta Linklettera, a także regularnie wygłaszał wykłady i pisał artykuły dla szerokiej publiczności. Przez wiele lat prowadził ogólnokrajową kolumnę prasową promującą małżeństwo i życie rodzinne. Jak przedstawiono w biografii z 1960 roku, obszary koncentracji jego podejścia doradczego i Amerykańskiego Instytutu Stosunków Rodzinnych obejmowały postawy par wobec małżeństwa, przygotowanie (w tym edukację seksualną), wartości moralne, koncentrację na działaniu i wzajemne zrozumienie między płciami.

U szczytu kariery był współtwórcą i redaktorem najpopularniejszej kolumny Ladies’ Home Journal wszech czasów “Can This Marriage Be Saved? [Czy to małżeństwo można uratować?]”. W 1960 roku był współautorem (z Dorothy Disney) książki o tym samym tytule. Jego wstęp do książki katalogował niektóre statystyki Amerykańskiego Instytutu Stosunków Rodzinnych w ciągu pierwszych 30 lat jego istnienia. Pod jego kierownictwem, instytut przeprowadził intensywne szkolenia dla ponad 300 doradców małżeńskich i krótsze kursy w całych Stanach Zjednoczonych dla ponad 1500 innych osób. Obciążenie sprawami wynosiło średnio około 15.000 konsultacji rocznie. Z akt tych licznych przypadków powstał materiał do książki i serialu “Can This Marriage Be Saved?”. Przez dziesiątki lat instytut wydawał biuletyn “Życie rodzinne” co miesiąc lub co dwa miesiące.

Gdy Paul Popenoe utrzymywał swoje tradycyjne wartości (czystość przed ślubem), zmiany w kulturze popularnej, takie jak feminizm i rewolucja seksualna, podważały jego podejście. W tym samym czasie liderzy myśli w zawodach pomocowych coraz częściej przedkładali samorealizację nad zachowanie rodziny. To sprawiło, że Popenoe coraz częściej sprzymierzał się z religijnymi konserwatystami, mimo że sam nie był religijny. Na przykład jednym z jego asystentów był James Dobson, który w 1977 roku założył organizację Focus on the Family. W społeczeństwie amerykańskim trzeciego tysiąclecia podejście, które Popenoe rozwinął do poradnictwa małżeńskiego, edukacyjne i dyrektywne, a nie medyczne czy psychologiczne, staje się ponownie modne. Ostatecznie Amerykański Instytut Stosunków Rodzinnych okazał się bardzo zależny od przywództwa Popenoe. Zamknięto go w latach osiemdziesiątych, niedługo po śmierci Paula Popenoe.

Skryci zabójcy epoki edwardiańskiej

Na początku XX wieku rządy nowego króla zapoczątkowały erę wynalazków i innowacji, które odmieniły nasz styl życia. Elektryczność, chłodnie do przechowywania jedzenia i ogromna ilość nowych materiałów obiecywały sprawić, że w domach stanie się jaśniej i wygodniej. Jednak brak zrozumienia potencjalnych zagrożeń płynących z nowoodkrytych usprawnień, powodował częste i groźne wypadki, straszne okaleczenia, a nawet śmierć. Dr Suzannah Lipscomb zabiera nas do Anglii z początków XX wieku, gdzie w ówczesnych domach w powszechnym użyciu były skarpety z azbestem i radioaktywna pasta do zębów. Dowiemy się jak doszło do odkrycia ich śmiertelnie niebezpiecznych właściwości i jak nawet do dnia dzisiejszego niektórzy ludzie żyją z konsekwencjami edwardiańskiego entuzjazmu dla nieprzebadanych i nieprzetestowanych produktów.

Skryci zabójcy epoki wiktoriańskiej cz.1

Ludzie epoki wiktoriańskiej podobni byli współczesnym w swoim zafascynowaniu technologią i obsesją wobec materialnego świata. W prezentowanym dokumencie dr Suzannah Lipscomb uświadomi widzom, że żyjący w czasach wiktoriańskich ludzie byli naszymi królikami doświadczalnymi – testując, jako pionierzy, nietestowane i niesprawdzone do tamtej pory, aspekty życia codziennego, które dzisiaj, dla nas, są już codziennością i oczywistością. Z siedziby w wiktoriańskim domu, który posłuży jej też jako laboratorium dr Lipscomb przeprowadzi śledztwo w sprawie ‘skrytych zabójców’ w jego wnętrzu. Opowie jak w formie ubocznego efektu rewolucji przemysłowej w Anglii dostali się oni do ówczesnych domostw i w jaki sposób, po raz pierwszy udało się ich ujawnić dzięki naukowym badaniom i jak usiłowano się ich pozbyć. Przeprowadzi eksperymenty z arszenikiem w tapecie, wyhoduje bakterie w butelce dla niemowląt, przymierzy uwierający gorset – wszystko aby odkryć zabójcze pułapki codziennego życia w czasach wiktoriańskich.

Skryci zabójcy epoki wiktoriańskiej cz.2

Epoka wiktoriańska był to czas ekspansji wielkich miast i wzrostu konsumpcjonizmu. Dr Suzannah Lipscomb bada, jakim szkodliwym czynnikom byli poddawani ówcześni ludzie – od produktów spożywczych po ubrania i przedmioty użytkowe. Program ujawnia domowe horrory codziennego życia w XIX wieku i straszne konsekwencje ówczesnych nowości oraz obala ukute wtedy przekonanie, które manifestowało się w powiedzeniu “bezpieczny jak dom”.

Związki arsenu jako lekarstwa – fragment filmu Victor Frankenstein (2015)

„Niewiele osób wie, że Arsen znalazł również szerokie zastosowanie w medycynie. W arsen i jego związki były stosowane jako lek do leczenia takich chorób jak cukrzyca, łuszczyca, kiła, owrzodzenia skóry i choroby stawów. Obecnie As jest również stosowany zwłaszcza w leczeniu pacjentów z ostrą białaczką promielocytową. Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem (IARC) uznała arsen za pierwiastek o działaniu rakotwórczym potwierdzonym badaniami epidemiologicznymi, ale jak wcześniej wspomniano, jest on również stosowany w leczeniu chorób nowotworowych. Podkreśla to specyfikę działania arsenu. Arsen występuje powszechnie w środowisku naturalnym, np. w glebie i wodzie, co przyczynia się do jego migracji do produktów żywnościowych. Długotrwała ekspozycja na ten pierwiastek może prowadzić do uszkodzeń wątroby, a także do zmian w mięśniu sercowym.” – Med Pr. 2016;67(1):89-96; Arsenic – Poison or medicine? http://medpr.imp.lodz.pl/Arsen-trucizna-czy-lek-,60533,0,2.html

https://rumble.com/v2npml8-zwizki-arsenu-jako-lekarstwa-fragment-filmu-victor-frankenstein.html