Wywiad z Mauricem Strongiem dla BBC z roku 1972

Wywiad z Mauricem Strongiem dla BBC z roku 1972

Maurice Strong: Bazując na dowodach zebranych w ramach przygotowań do konferencji sztokholmskiej, w tym także opinie wielu wiodących naukowców, jestem przekonany, że przepowiednie o zagładzie należy traktować poważnie, innymi słowy, nasza zagłada jest prawdopodobna, ale jednocześnie jestem zdania, że nie jest nieunikniona.

– Skąd przeświadczenie, że należy te prognozy traktować poważnie?

Maurice Strong: Należy je traktować poważnie, gdyż jasnym się stało, że obecna działalność człowieka osiągnęła takie rozmiary, że stała się determinantą [decydującym czynnikiem] jego własnej przyszłości.

Dla przykładu, obecnie człowiek wywiera znacznie większy wpływ na zmiany składu atmosfery wód światowych, a nawet kompozycje elementów składających się na nasz łańcuch żywieniowy i zmiany silniej w ciągu jednego pokolenia, niż w ciągu całej historii milionów lat ewolucji człowiek.

Nie wiemy, jaki będzie ostateczny skutek tych zmian, jednak wiemy, że wiele zmian jest nieodwracalnych i wiele z nich może przesądzić o przyszłości ludzkości. To nie jest kwestia opinii jednej osoby czy prognoz grupy osób, lecz kwestia tego, że rosnąca liczba [szacownych] naukowców dostarcza dowodów dotyczących szeregu ważkich zjawisk, w tym wielu już znanych takich jak zanieczyszczenie, czy inne problemy środowiskowe już nam znane, ale świat natury, w którym przyszło żyć człowiekowi, i od którego jest uzależniona jego egzystencja, faktycznie niszczeje.

Jest w wielu przypadkach niszczony w stopniu nasilającym się i proces ten będzie przyspieszał, jeśli nie ograniczymy naszych działań te procesy napędzających. Czy jesteśmy optymistami czy pesymistami zależy od tego, jak postrzegamy naturę człowieka. Czy wierzymy, że człowiek jest na tyle mądry, oświecony, by ograniczyć swoje działania, narzucając sobie taką zdyscyplinowaną kontrolę.

– Film “Zerowy przyrost populacji” nakreśla wizję, że w kolejnym stuleciu społeczeństwa będą zmagać się z przeludnieniem, z ekstremalnym zanieczyszczeniem środowiska, gdzie zabronione będzie posiadanie dzieci. Czy tak rysuje się nasza przyszłość?

Maurice Strong: Cóż nie widziałem tego filmu, ale jeśli będziemy kontynuować nasz dotychczasowy trend to jest to wysoce prawdopodobne. W niektórych częściach świata ten scenariusz już się realizuje. Licencje na posiadanie potomstwa to coś, co przysporzyło mi nie lada kłopotów, gdy w Kanadzie zaproponowałem takie rozwiązanie, ale być może kiedyś będzie to konieczność, a przynajmniej jakaś forma ograniczenia prawa do posiadania dzieci. Ta propozycja miała charakter hipotetyczny, jako jeden ze scenariuszy pod poważną rozwagę w przyszłości jeśli będzie ona taka, a nie inna. Pozytywem jest to, że wcale nie musimy zgotować sobie takiego losu.

– Jak tego uniknąć?

Maurice Strong: Możemy tego uniknąć, po pierwsze robiąc to co teraz, czyli debatując nad tym, starając się zrozumieć problem, akceptując prawdopodobieństwo takiego scenariusza i podejmując działania, na które wciąż mamy czas, jeśli podejmiemy te działania wcześniej, jestem przekonany, że przyszłość człowieka zdeterminują działania obecnego pokolenia. Pomyśleć, że człowiek potrzebował jakieś 1500 lat, by zaludnić Ziemię w liczbie miliarda ludzi. Obecnie kolejny miliard ludzi to kwestia zaledwie 20 lat. To musi być potraktowane jako poważny problem.

– Dr. Strong, słyszy się cyniczne głosy, że każda konferencja ONZ to spotkanie gdzie wiele się mówi, a mało czyni. Co pan na to?

Maurice Strong: Powiem tyle, że rozumiem tę krytykę i przyjmując to stanowisko miałem tego świadomość, ale to faktycznie prawda. Dużo retoryki [debatowania], mało czynów. Od samego początku jesteśmy zdeterminowani, mając na uwadze, że podjęcie działań jest niezbędne dla przyszłości człowieka zdecydowaliśmy, by przekazać w ręce rządów jak największe środki do podejmowania decyzji o działaniu. Jednocześnie mam nadzieję, że rządy krajów członkowskich przekonają się po analizie naszych danych, że musimy podjąć znacznie bardziej zorganizowane podejście do tego problemu.

Konferencja w Sztokholmie musi zainicjować nową formułę kooperacji międzynarodowej. Mam nadzieję, że to będzie wiodąca motywacja. Rządy miały wiele czasu na przygotowania, zaangażowały się w tę konferencję i otrzymały konkretne propozycje, z którymi już od 3 miesięcy mogą się zapoznać, to wystarczająco dużo czasu. Nie ma wytłumaczenia na unikanie podejmowania decyzji w Sztokholmie i jak wierze, delegacje udadzą się do Sztokholmu z silnym przekonaniem o potrzebie osiągnięcia konsensusu, a przynajmniej w znacznej części tych rozwiązań.

Zobacz na: Wywiad z dr Paulem Ehrlichem [1970]
Nadchodząca Epoka Lodowcowa [1978]
Feminizm narzucany przez ONZ i rządy krajowe
Ich własnymi słowami: Alarmiści klimatyczni obalają swoją “Naukę™” | Prof. Larry Bell
Raport Edwarda Wegmana stawia nowe pytania dotyczące oceny zmian klimatu

Karta Ziemi jako zastępstwo dla Dziesięciu Przykazań
Manifest z Davos [1973] – Światowe Forum Ekonomiczne
Witamy w 2030 roku: nic nie posiadam, nie mam prywatności, a moje życie nigdy nie było lepsze. [Światowe Forum Ekonomiczne]