Niemiecka Pomoc Zimowa – Winterhilfswerk

Niemiecka Pomoc Zimowa – Winterhilfswerk

Winterhilfswerk des Deutschen Volkes, czyli Pomoc Zimowa dla Ludu Niemieckiego, była niemiecką organizacją charytatywną działającą w okresie III Rzeszy podczas zimy, od 1933 do 1945 roku. Po przejęciu władzy przez Hitlera stała się oficjalną organizacją charytatywną partii nazistowskiej. Hitler proklamował Winterhilfswerk (13 września 1933 roku). W swoim przemówieniu wyjaśnił: “Ta wielka kampania przeciwko głodowi i zimnu kieruje się następującą zasadą: Złamaliśmy międzynarodową solidarność proletariatu. Chcemy zbudować żywą narodową solidarność narodu niemieckiego!”. Poniżej znajduje się opis mechanizmu działania Winterhilfswerk:

1. Cel i Propaganda:

–Winterhilfswerk została założona w celu pomocy ubogim i potrzebującym w okresie zimowym.
–Propaganda nazistowska skupiała się na promowaniu Winterhilfswerk jako wyrazu solidarności społeczeństwa i wspierania narodu niemieckiego.

2. Systematyczne Zbiórki Funduszy:

–Organizacja regularnie organizowała zbiórki funduszy wśród mieszkańców Niemiec.
–Wyspecjalizowane grupy, takie jak Hitlerjugend (Młodzież Hitlerowska) i NS-Frauenschaft (Narodowosocjalistyczne Stowarzyszenie Kobiet), aktywnie uczestniczyły w zbiórkach.

3. Przymusowe Dobrowolnictwo:

–Niektóre zbiórki były organizowane w sposób pozornie dobrowolny, ale rzeczywistość była inna, gdyż często stosowano przymusowe dobrowolnictwo, szczególnie w przypadku organizacji młodzieżowych.

4. Bony i Odznaki:

–Dla tych, którzy przekazywali datki, wprowadzono specjalne odznaki, znaczki i bony, które miały pełnić funkcję wyróżnienia i mobilizacji społeczeństwa.

5. Parady i Publiczne Wystąpienia:

–Winterhilfswerk organizowała publiczne parady, wydarzenia i wystąpienia, aby zwiększyć świadomość i zachęcić do udziału.
–Osoby, które wspierały Winterhilfswerk, były często publicznie nagradzane i chwaliły się swoim zaangażowaniem.

6. Zaangażowanie Instytucji Państwowych:

–Instytucje państwowe, w tym szkoły i zakłady pracy, były aktywnie zaangażowane w zbiórki funduszy na rzecz Winterhilfswerk.
–W przypadku niektórych grup społecznych, takich jak członkowie Hitlerjugend, uczestnictwo było obowiązkowe.

7. Wsparcie Dla Przedsiębiorstw:

–Przedsiębiorstwa, które wspierały Winterhilfswerk, mogły liczyć na korzyści w postaci promocji i pozytywnego wizerunku wśród społeczeństwa.

8. Kontrowersje i Krytyka:

–Pomimo deklarowanego celu charytatywnego, Winterhilfswerk była krytykowana za przymusowe zbieranie funduszy, wykorzystywanie propagandowe i przywileje dla wspierających.

Niemiecka Pomoc Zimowa [Winterhilfswerk] była częścią szeroko zakrojonej propagandy nazistowskiej, która manipulowała społeczeństwem i wykorzystywała zbiórki charytatywne do wzmocnienia władzy i legitymizacji reżimu.

 

 

Gliniane odznaki Winterhilfswerk (“Niemieckiej Pomocy Zimowej”)

 

Winterhilfswerk była coroczną zbiórką prowadzoną przez Nationalsozialistische Volkswohlfahrt (Narodowosocjalistyczną Ludową Organizację Pomocy Społecznej) w celu sfinansowania działalności charytatywnej. Jej hasło brzmiało “Nikt nie będzie głodował ani marzł”. Działała w latach 1933-1945 i miała na celu dostarczanie Niemcom żywności i paliwa. Hitlerjugend i Bund Deutscher Mädel (organizacje dla chłopców i dziewcząt) były niezwykle aktywne w zbieraniu funduszy na tę działalność charytatywną. Darczyńcy często otrzymywali małe pamiątkowe prezenty o niewielkiej wartości, nieco podobne do tego, w jaki sposób współczesne organizacje charytatywne wysyłają etykiety adresowe i kartki świąteczne. Typowym takim prezentem była bardzo mała broszura propagandowa, przypominająca miniaturowe książki z epoki wiktoriańskiej; około 2 cm szerokości x 3.8 cm wysokości.

Bardziej hojni darczyńcy otrzymywali lepsze prezenty, takie jak spinki do klapy o różnorodnej tematyce. Niektóre przedstawiały typy zawodowe lub obszary geograficzne Rzeszy, inne zwierzęta, ptaki i owady, postacie z rymowanek i bajek lub znane osobistości z historii Niemiec (w tym oczywiście samego Adolfa Hitlera). Były one wykonane z różnych materiałów. Każda pojedyncza miniaturowa książka, odznaka, zestaw odznak lub zestaw zabawek była dostępna tylko przez dwa lub trzy dni danej zbiórki. Tak więc ludność była zachęcana do wpłacania datków w następnym tygodniu, aby w ten sposób zebrać najnowszą serię. Mogło to mieć również bardzo irytujące konsekwencje; zrzędzenie ze strony urzędnika, jeśli lokalny naczelnik kwartału [Blockleiter]zauważył, że nie nosisz aktualnej, odpowiedniej przypinki do wtorku danego tygodnia. Dr Lothrop Stoddard kiedy odwiedził Niemcy w 1939 r. jako reporter North American Newspaper Alliance napisał:

“…Raz na dwa tygodnie każde miasto, miasteczko i wioska w Rzeszy kipi od żołnierzy szturmowych w brązowych koszulach, niosących pomalowane na czerwono puszki. Są to pojemniki do zbierania pomocy zimowej. Brązowe Koszule są wszędzie. Nie da się usiąść w restauracji czy piwiarni, jeśli prędzej czy później jakaś para nie przejdzie przez lokal, grzechocząc ostentacyjnie puszkami przed twarzami klientów. I nigdy nie widziałem Niemca, który formalnie odmówiłby wrzucenia paru groszy, nawet jeśli wkład mógł być mniejszy niż równowartość jednego amerykańskiego centa. Podczas tych okresowych kampanii zbierania pieniędzy stosuje się wszelkiego rodzaju uniki. Na ruchliwych rogach ulic komicy, piosenkarze, muzycy, marynarze gromadzą tłum poprzez zabawne skecze, po zakończeniu których Brązowe Koszule zbierają pieniądze. Ludzie kupują małe odznaki, aby pokazać, że wnieśli swój wkład – odznaki przypisane tylko dla tej konkretnej kampanii. Raz może to być sztuczny kwiat, innym razem miniaturowy sztylet i tak dalej. Seria kampanii Pomocy Zimowej osiąga punkt kulminacyjny na krótko przed Bożym Narodzeniem w tak zwanym Dniu Solidarności Narodowej. Z tej wyjątkowej okazji najpotężniejsi ludzie partii nazistowskiej wyruszają ze swoimi puszkami, aby zrobić to, co do nich należy”.

Zbiórki były podstawą akcji Pomocy Zimowej, a ci, którzy nie dawali lub dawali niewiele (np. jedną parę butów na zbiórkę odzieży), byli czasami ofiarami przemocy tłumu i musieli być chronieni przez policję. Podobne inicjatywy zostały zapoczątkowane w krajach okupowanej przez Niemców Europy, znane w języku francuskim jako Secours d’Hiver w Belgii i w języku niderlandzkim jako Winterhulp Nederland i Winterhulp België.

 Źródło: Winterhilfswerk ( “Winter Relief of the German People”) clay badges, Germany

 

Zobacz na: Organizowanie Chaosu – Edward Bernays (Propaganda, 1928)
Wojna Informacyjna – Rafał Brzeski
Manipulacja mediami i marketing niekonwencjonalny – wywiad z Ryanem Holiday’em
Po czym poznać kto mówi prawdę?

Dr Mattias Desmet i Psychologia Totalitaryzmu
Formowanie tłumu, formowanie mas ludzkich, formacja masowa – dr Mattias Desmet, dr Robert Malone i dr Peter McCullough – 4 stycznia 2022