Co robić, gdy dziewczyna płacze? – Archwinger
Jak reszta z was radzi sobie z płaczem kobiety? Poza tym, że pokazujesz jej drzwi.
Świetny punkt wyjścia z anegdoty od kolegi i weterana forum Marriedredpill [Małżeńska Czerwona Pigułka]. Myślę, że już odszedł na zawsze, więc chcę zachować jego treści. Pierwszy post z serii Archwingera:
Budzę się codziennie rano o 5:00, aby jechać na siłownię, omijając korki i zrobić parę serii przed pracą. Ciężko się ze mną dogadać, jeśli nie zdążę na trening. Wczoraj wieczorem pogoda była kiepska, a dziś rano nadal pada. Ona jest obok mnie, prosząc, abym nie wychodził, bo się o mnie martwi.
“Na zewnątrz jest tak ciemno, mówi “Będziesz jechał w takim deszczu i jeszcze zginiesz; wczoraj w wiadomościach była mowa o kimś, komu się coś takiego przydarzyło”.
Normalny facet prawdopodobnie by się temu poddał, ale moje poranne wstawanie i ćwiczenia były dla niej problemem od dawna. Od dnia, w którym się poznaliśmy, stara się, żebym spędzał mniej czasu na siłowni, i potajemnie ma nadzieję, że całkowicie zrezygnuję z ćwiczeń. Częściowo dlatego, że ma kilka kilo za dużo i ma problemy z poczuciem własnej wartości, częściowo dlatego, że prawdopodobnie sprawiam, że czuje się winna, po części dlatego, że moje wczesne wstawanie sprawia, że jest „zbyt zmęczona” do pracy, zdecydowanie zbyt zmęczona, by sama ćwiczyć. Częściowo dlatego, że chodzi o władzę i kontrolę.
Więc mówię jej, że nic mi nie będzie i zaczynam pakować swoje graty przed wyjazdem. Wtedy zaczynają się łzy. Zawstydzanie mnie i obwinianie mnie nie zadziałało, więc przeszła do manipulacji.
Mówi mi, że nie zależy mi już na niej.
Nie obchodzą mnie jej uczucia. Jestem samolubny i nie mogę pominąć jednego treningu dla niej. Oczywiście wspominam, że mogę podać jej jeden naprawdę świetny sposób, w jaki mogłaby zatrzymać mnie przy sobie przez kolejną godzinę, a to tylko sprawia, że płacze jeszcze bardziej, ponieważ „żartuję” z jej uczuć. Mówiłem to na poważnie, ale w porządku.
Więc chrzanić to, zabieram swoje rzeczy, powtarzam jej, że nie ma się czym martwić – cały czas dojeżdżam do pracy i z pracy podczas złej pogodzie – i wychodzę, zostawiając ją płaczącą na łóżku. Potem, kurwa, jest zimno i deszczowo, a ja nie mogę wyrzucić z głowy tego dokuczliwego obrazu, na którym ona płacze w poduszkę, więc tego dnia wracam do środka. Amatorski błąd, pozwoliłem sobie na to, żeby płacz mnie urobił.
Widziałem to bardzo wyraźnie. Cała atrakcyjność i cały szacunek, jaki do mnie miała, po prostu odpłynęły z jej twarzy, gdy tylko zobaczyła mnie z powrotem w sypialni. Było już za późno. Nie dało się tego naprawić.
Nie ucieszyła się na mój widok. Wciąż płacze. Nie jest oczywiście wdzięczna, bo jej cenne uczucia są tak strasznie zranione, a ja wciąż jestem tak strasznie samolubny i nigdy nie powinna była nawet prosić mnie o pozostanie. Gdybym był lepszym człowiekiem, nie musiałaby mnie prosić!
Przez cały czas, kiedy jestem w domu, ona ciągle zarzuca mi, że jestem na nią zły. Nic mi nie jest. Jem śniadanie. Mam się świetnie. To ona jest zła, ale nie potrafi ani określić dlaczego, ani tego nazwać. Dostała dokładnie to, czego chciała, ale jest tak przepełniona podświadomą pogardą i brakiem szacunku, że nie rozumie, co czuje i dlaczego, więc zakłada, że odbiera, że jestem zły i oskarża mnie o bycie wkurzonym.
Dla mnie jest to całkiem jasne, gdzie ja to spieprzyłem, ale może ktoś tam może się nauczyć czegoś pożytecznego z powyższego.
Źródło: The Archwinger Series: What do you do when a girl cries?
Zobacz na: Gry o władzę: przewodnik terenowy – Rian Stone
Kobiety dwa razy częściej niż mężczyźni doświadczają lęku [niepokoju]
Atrakcyjność nie jest kwestią wyboru i świadomej decyzji – David DeAngelo
Najnowsze komentarze