Kobieta: Najbardziej odpowiedzialny nastolatek w domu?

Kobieta: Najbardziej odpowiedzialny nastolatek w domu?

Ten tekst jest bezpośrednio związany z poprzednimi dwoma artykułami zatytułowanymi “You’re Such a Tool!” oraz “Rites of Passage – Making Boys into Men“. Aby w pełni zrozumieć znaczenie poniższych koncepcji, należy wziąć pod uwagę te artykuły. (Chociaż ten artykuł można czytać jako samodzielny materiał i zrozumieć przekaz, to jest on również “punktem kulminacyjnym” trzyczęściowej serii – która jest także częścią rozdziału książki The Masculine Principle. Jest znacznie więcej kontekstu dla tego artykułu niż to, co zostało tutaj zawarte).

Na początku może się wydawać, że myślenie o dorosłych kobietach jak o zwykłych dzieciach czy nastolatkach to zamach na twoje dobre zmysły. Jak to możliwe, aby takie mogły być? Przecież idą przez życie i dojrzewają tak samo jak mężczyźni, prawda? Gdy mają trzydzieści czy czterdzieści lat, czyż nie zachowują się jak osoby dorosłe, tak jak trzydziesto- czy czterdziestoletni mężczyźni? W rzeczywistości istnieje wiele dowodów na to, że jest inaczej. Być może mężczyźni tak chętnie wierzą, że kobiety dojrzewają tak samo jak oni (przez całe życie), ponieważ we wczesnych etapach naszego życia kobiety rzeczywiście dojrzewają szybciej niż mężczyźni.

“Im rzecz szlachetniejsza i doskonalsza, tym później i wolniej dojrzewa. Mężczyzna rzadko osiąga dojrzałość swego rozumu i sił duchowych przed dwudziestym ósmym rokiem życia, kobieta uzyskuje ją z osiemnastym; ale jej rozum ma bardzo wąskie horyzonty. Dlatego kobiety przez całe życie pozostają dziećmi, bo zawsze widzą tylko to, co jest pod ręką, trzymają się teraźniejszości, biorą pozory rzeczy za rzeczywistość i wolą rzeczy błahe od najważniejszych.” – Arthur Schopenhauer, On Women (1851)

Powodem, dla którego kobiety dojrzewają szybciej niż mężczyźni, nie jest jakiś szczególny triumf kobiet, pomimo tego, jak kobiety wydają się lubić przerzucać się tą małą informacją. Jak opisałem w moim artykule “You’re Such a Tool”, to co naprawdę ma związek z tym, to to że kobiety są biologicznymi nosicielami życia i opiekunami dzieci. Dojrzewają szybciej niż mężczyźni, ponieważ kiedy stają się płodne po okresie dojrzewania, muszą mieć również zdolność umysłową do opieki nad dziećmi, które mogą urodzić. Nigdzie w przyrodzie nie ma organizmu żeńskiego zdolnego do wydania na świat potomstwa, który nie byłby również jeszcze wystarczająco rozwinięty, aby się nim opiekować. Przejawia się to nie tylko w biodrach zdolnych do rodzenia i piersiach zdolnych do produkcji mleka, ale także w dojrzałości psychicznej, która umożliwia im podstawową opiekę nad dziećmi. Zauważcie też, że nawet w naszym obecnym społeczeństwie, to właśnie gdy dziewczynki osiągają wiek około dwunastu lat, zaczynają podejmować się opieki nad dziećmi i to właśnie w okolicach okresu dojrzewania dorośli zaczynają powierzać młodym dziewczynom samotną opiekę nad niemowlętami. Zbiega się to jedynie z kobiecą biologią, gdyż również w tym wieku dziewczynki stają się fizycznie zdolne do rodzenia dzieci, a ich dojrzałość psychiczna pokrywa się z dojrzałością biologiczną.

Różnica między kobietami a mężczyznami w dojrzałości polega jednak na tym, że choć kobiety dojrzewają wcześniej, to przestają dojrzewać w wieku około osiemnastu lat, jak trafnie zauważa Schopenhauer. I choć mężczyźni nie doganiają dojrzałości kobiet aż do około dwudziestego ósmego roku życia, to potem mężczyźni dojrzewają – często przez całe życie. William James opisuje ten sam proces dojrzewania w Principles of Psychology, gdzie stwierdza:

“Obserwujemy identyczną różnicę między mężczyznami jako ogółem a kobietami jako ogółem. Młoda kobieta w wieku dwudziestu lat reaguje z intuicyjną szybkością i pewnością we wszystkich zwykłych okolicznościach, w jakich może się znaleźć. Jej upodobania i niechęci są uformowane; jej opinie, w dużym stopniu, są takie same, jakie będą przez całe życie. Jej charakter jest w istocie rzeczy skończony w swych istotnych cechach. Jakże gorszy od niej jest chłopiec w wieku dwudziestu lat pod tymi wszystkimi względami! Jego charakter jest jeszcze galaretowaty, niepewny, jaki kształt przyjąć, “próbujący” go w każdym kierunku. Czując swoją moc, a jednak nie wiedząc, w jaki sposób ma ją wyrazić, jest w porównaniu ze swoją siostrą istotą bez określonego konturu. Ale ten brak szybkiej tendencji w jego mózgu do ustawiania się w określone tryby jest właśnie tym warunkiem, który zapewnia, że ostatecznie stanie się on o wiele bardziej efektywny niż mózg kobiety. Sam brak z góry wyznaczonych ciągów myślowych jest podstawą, na której wyrastają ogólne zasady i korzenie klasyfikacji; a męski mózg zajmuje się nową i złożoną materią pośrednio, za ich pomocą, w sposób, z którym kobieca metoda bezpośredniej intuicji, godna podziwu i szybka, jakkolwiek działa w swoich granicach, może mieć próżną nadzieję poradzić sobie.” – William James, Zasady psychologii

Staje się to jak porównywanie trzymiesięcznego fermentowanego wina podawanego w kartonie z Chateau do szkockiej whisky słodowej [single malt] dojrzewającej przez dekady w dębowej beczce. W związku z tym kobiety dojrzewają szybciej niż mężczyźni, ale przestają dojrzewać mniej więcej w wieku osiemnastu lat (lub, jak sądzę, w wieku 28 lat), pozostawiając kobietę jako dosłownie najbardziej odpowiedzialnym nastolatkiem w domu.

[Odnośnie wieku dojrzewania charakteru to duży wpływ będzie miało szkolnictwo o czym sporo mówił nauczyciel z Nowego Jorku o imieniu John Taylor Gatto]

John Taylor Gatto: Jak oświata publiczna upośledza nasze dzieci i dlaczego?
Ogłupianie świata szkolnictwem – John Taylor Gatto

Przedłużanie dzieciństwa – John Gatto – napisy PL

Interesujące jest również to, jak wielu mężczyzn twierdzi, że to właśnie w wieku około 27 lub 28 lat zaczynają “rozgryzać rzeczy” w odniesieniu do kobiet, a przynajmniej znacznie bardziej niż we wcześniejszym okresie życia.

“Kobiety są bezpośrednio przystosowane do pełnienia roli pielęgniarek i wychowawczyń naszego wczesnego dzieciństwa, z tej prostej przyczyny, że same są dziecinne, głupie i krótkowzroczne – słowem, są dużymi dziećmi przez całe swoje życie, czymś pośrednim między dzieckiem a mężczyzną, który jest mężczyzną w najściślejszym znaczeniu tego słowa. Zastanów się, jak młoda dziewczyna będzie dzień po dniu bawić się z dzieckiem, tańczyć z nim i śpiewać mu; a potem zastanów się, co mógłby na jej miejscu zrobić mężczyzna, przy najlepszych chęciach.” – Arthur Schopenhauer, O kobietach (1851)

Powód, dla którego kobiety przestają dojrzewać w wieku około osiemnastu lat, ma również związek z ich biologicznym przeznaczeniem jako nosicielek życia i opiekunek dzieci. Jak zauważa Schopenhauer, kobiety mogą bawić się i gruchać z dzieckiem przez cały dzień i pozornie dobrze się bawić, podczas gdy co mógłby zrobić mężczyzna na ich miejscu? Kobiety, jak zwykły się nam chwalić, są również bardziej “emocjonalnie dostrojone” niż mężczyźni. Emocjonalne skłonności kobiety są bezpośrednio związane z jej obowiązkami wychowawczymi, które biologia jej przypisała. Niemowlęta, na przykład, komunikują się wyłącznie za pomocą emocji i nawet gdy dzieci wyrastają na maluchy, a następnie dzieci, które komunikują się za pomocą słów i języka, wiele z tej komunikacji nadal odbywa się za pomocą emocji, a więc kobiety są na pośrednim etapie rozwoju między dzieckiem a dorosłym mężczyzną, lub innymi słowy, są nastolatkami.

Ponadto, jeśli chodzi o stan emocjonalny kobiet, należy zauważyć, że nie można być jednocześnie emocjonalnym i racjonalnym, więc nie jest tak, że kobiety są jednocześnie bardziej emocjonalnie dostrojone i pozostają racjonalne ponad tym wszystkim. Jest dokładnie odwrotnie. Im więcej “emocji”, tym mniej “myśli”. Weźmy na przykład kogoś cierpiącego z powodu furii drogowej. Emocje związane z gniewem tak zaciemniają mózg kierowcy, że może on nawet bezmyślnie popełniać akty przemocy, by później, gdy emocje opadną, głęboko tego żałować. Ponieważ kobiety są zazwyczaj w znacznie bardziej emocjonalnym stanie umysłu niż mężczyźni, więc nie używają rozumu i racjonalności do kierowania sobą w takim samym stopniu jak mężczyźni.

***Uwaga: W odniesieniu do tych koncepcji, jest dodatek do tego artykułu na dole tej strony.***

 

Co moje to moje, a co twoje to nasze

 

Jaki mąż po pewnym czasie nie dojdzie do wniosku, że taka jest prawdziwa natura małżeństwa? Jednak koniec końców, czy nie jest to po prostu ta sama postawa, którą nastolatki przyjmują w rodzinie?

Pomyśl o tym, jak nastolatek nazywa rodzinny samochów, za którego zapłacili rodzice, naszym samochodem. Ale smartfon, który kupił za pieniądze zarobione na pół etatu w McDonald’s, jest jego smartfonem. Czy nie jest tak, że nastolatek/dziecko domyślnie uważa, że rzeczy rodziców są “nasze”, podczas gdy te, które kupił za pieniądze, które sam zarobił, są “jego” i tylko jego? To bezpośrednio naśladuje nawet małżeństwo moich rodziców, gdzie mój ojciec pracował całe życie, aby opłacić rachunki dla rodziny i zapewnić nam dach nad głową, ale kiedy dzieci poszły do szkoły, a moja mama podjęła pracę, pieniądze, które w ten sposób zarobiła, były “jej pieniędzmi”. Nie trafiały do rodzinnego portfela, tak jak dochody mojego ojca, ale stały się jej własnymi “specjalnymi pieniędzmi” w prawie taki sam sposób, w jaki kieszonkowe lub zarobki dziecka są “jego pieniędzmi”.

 

(W tej chwili czuję, że…)

 

Być może słyszeliście stare powiedzenie: “Przywilejem kobiety jest zmiana zdania…”. Jest to coś, co zwykle zbywamy jako urocze dziwactwo kobiecego zachowania (nawet jeśli często powoduje niewyobrażalne szkody dla innych), ale pomyśl o tym przez chwilę, jak to przypomina zachowanie dzieci i nastolatków. Zapytaj dziecko, kim chcą być, gdy dorastają, a powiedzą ci coś w rodzaju “strażakiem”, a następnie zapytaj je tydzień później i powiedzą “astronautą”. Młodzi ludzie w dużej mirze będą tak robić przez całą szkołę średnią i dalej na studiach, gdzie prawie być może zmienią kierunek studiów przynajmniej raz, nie wspominając o tym, że po uzyskaniu stopnia naukowego, szanse są takie, że będzie więcej zmian w ich planach po raz kolejny.

Gdybym był rodzicem, który ma nastolatka, który powiedział mi, że chce zostać lekarzem w przyszłości, zrobiłbym dobrze, dodając frazę do twierdzenia “W tej chwili czuję, że (chcę być lekarzem),” przed każdym wyborem, którego nastolatek twierdził, że dokonał. Z pewnością nie wziąłbym tych słów w 100% na serio i zaczął uszczuplać moje zasoby, próbując pomóc zostać lekarzem, ponieważ za miesiąc lub dwa, nastolatek powie mi, że nie chce już być lekarzem, ale zamiast tego zdecydował się na ścieżkę kariery słynnej gwiazdy rocka.

Jednym ze smutnych faktów wchodzenia w dorosłość jest to, że jesteś zmuszony do dokonywania wyborów, których musisz się trzymać, aby odnieść sukces w swoich przedsięwzięciach. Osoba, która wcześnie zdecyduje się trzymać ścieżki kariery jako mechanik samochodowy, będzie prawdopodobnie wiodła znacznie bardziej udane życie niż jego rówieśnik, który spędza wiek między 18 a 24 rokiem życia dążąc do kariery jako psycholog, a następnie rzuca to i spędza kolejne 6 lat próbując zostać elektrykiem, tylko po to by rzucić ten pomysł ponownie, aby uzyskać kwalifikacje jako księgowy. Część “dorosłości” polega na dokonywaniu wyborów, których trzymamy się przez dłuższy czas, tak aby te przedsięwzięcia miały wystarczająco dużo czasu, by przynieść owoce. Ci, którzy zbyt często zmieniają zdanie, rzadko zbierają owoce swojej pracy. Innymi słowy, dokonanie wyboru w jednym kierunku często zamyka drzwi dla innych wyborów. Pozwalamy dzieciom na swobodę zmiany zdania w miarę dorastania, ale po pewnym czasie zaczynamy nalegać, by dokonały wyboru i trzymały się go.

Kobiety w podobnym stopniu zmieniają zdanie, jak nastolatki. Jasne, może zdecydować, że (teraz czuje, że) chce być lekarzem, ale jak pokazują dowody w zawodzie lekarza, większość kobiet, które szkolą się na lekarzy, spędza mniej niż dekadę pracując w pełnym wymiarze czasu w tym zawodzie, zanim rzuci pracę i zdecyduje, że (teraz czuje, że) chce być matką. Następnie większość z tych kobiet decyduje, że (teraz czuje, że) chce pracować tylko jako lekarz na pół etatu. Oczywiście, w miarę upływu czasu, ma ona coraz mniej doświadczenia w porównaniu do mężczyzny lekarza, który nigdy nie “zrobił sobie przerwy”, aby zbadać inne wybory, które życie miało do zaoferowania i szybko prześciga ją w tej dziedzinie, nawet bez spiskującego patriarchatu za kulisami, aby ją powstrzymać.

Luka płacowa związana z płcią bazuje na metodologii wziętej z Instytutu Danych z Dupy – Christina Hoff Sommers

Kiedy kobieta mówi Ci, że będzie Cię kochać na zawsze, wstaw przed tym twierdzeniem frazę (W tej chwili czuję, że…), abyś otrzymał właściwe tłumaczenie z kobiecego [Womanese] języka na męski: “(W tej chwili czuję, że) będzie Cię kochać na zawsze. Wszystko wskazuje na to, że powinno to obejmować również śluby składane przy ołtarzu, ponieważ zdecydowana większość rozwodów jest inicjowana przez kobiety, a nie mężczyzn.

Pytanie: “Czy bierzesz go za swego prawowitego męża i będziesz go kochać, szanować i wspierać i zostaniesz przy nim, w chorobie i zdrowiu, dopóki śmierć was nie rozdzieli?”

Odpowiedź: “(W tej chwili czuję, że) tak!”.

Z pewnością kobiety trzymają się swoich wyborów lepiej niż dzieci, ale nie robią tego też tak dobrze jak mężczyźni. Innymi słowy, zachowanie kobiet istnieje gdzieś na spektrum pomiędzy dzieckiem a mężczyzną… coś jak nastolatek.

 

Gówno [wytrzymałościowe] Testy kobiet są podobne do testowania granic, których poszukują dzieci

 

Każdy, kto wychowywał dzieci wie, że dzieci szukają granic i są najszczęśliwsze, gdy stwierdzają, że takie granice istnieją i rozumieją, że istnieją konsekwencje, gdy je przekraczają. Dziecko, które nie ma granic wyznaczonych przez rodziców, na krótką metę będzie z tego zadowolone, ale z upływem czasu ostatecznie będzie miało pretensje do wszystkiego wokół siebie i stanie się nieszczęśliwe.

Kobiety nie różnią się wiele od nastolatków. Będą instynktownie testować wytrzymałość mężczyzny za pomocą wszelkiego rodzaju irracjonalnych i zasadniczo obraźliwych zachowań, aby sprawdzić zawartość stali w jego jajach poprzez jego zdolność do przejścia takich testów i nie tolerowania gównianych zachowań jakimi go częstuje. Jeśli mężczyzna przejdzie jej testy, ona uspokaja się i jest zadowolona z życia w granicach zachowania, które on dla niej wyznacza. Gdy wie, że są granice i jej mężczyzna jest gotów je egzekwować, wie, że jej mężczyzna jest zdolnym żywicielem i obrońcą, a ona może się zrelaksować i czuć się pewnie, podążając za jego przewodnictwem.

Zachowanie dzieci szukających granic wyznaczonych dla nich przez rodziców i zachowanie kobiet testujących swoich kochanków są niezwykle podobne.

(Powiązane badania ilustrujące, że kobiety pragną granic)

 

Mężczyźni kochają kobiety, kobiety kochają dzieci, a dzieci kochają szczeniaki

 

Istnieje “porządek” tego, jak działa miłość i porządek ten działa tylko w jednym kierunku. Można znaleźć wskazówki do tego w Biblii, gdzie mężom nakazuje się kochać swoje żony, podczas gdy żonom nakazuje się „czcić” swoich mężów w zamian. Dzieciom również nakazuje się czcić swoich rodziców. Miłość jest hierarchiczną bestią, która schodzi w dół. Jedyny sposób, w jaki działa to odwrotnie, to poprzez honor i szacunek, ponieważ wzajemna “miłość” nigdy nie jest równa.

Andrew Tate wyjaśnia, jak kobiety tracą do ciebie szacunek

Dziecko nigdy nie będzie kochać swoich rodziców w ten sam sposób, w jaki rodzice kochają swoje dziecko. Z łatwością można zobaczyć rodziców gotowych poświęcić się dla swoich dzieci – czasem nawet swoim życiem – ale rzadko można zobaczyć to samo w odwrotnej sytuacji. W rzeczywistości, nawet w społeczeństwie jako całości, uważamy za “właściwą rzecz”, gdy ojciec lub matka poświęca swoje życie, aby uratować życie swojego dziecka. Całe wychowanie dzieci do dorosłości wiąże się z ogromnym poświęceniem ze strony rodziców w postaci czasu, frustracji, dobrowolnego oddawania środków, odsuwania marzeń rodzica itd. Nigdy nie jest ono zwracane rodzicom na równi, nawet gdy dziecko osiągnie dorosłość, ponieważ do tego czasu prawdopodobnie będzie miało własne dzieci, którym z kolei ofiaruje większość swojej miłości. Chociaż posiadanie dzieci jest swego rodzaju jednokierunkową ulicą dla rodziców poświęcających się dla dobra dziecka, to jednak są oni instynktownie zmuszeni do tego, nawet jeśli, racjonalnie rzecz biorąc, nie jest to w najlepszym interesie rodziców. W zamian rodzice mogą oczekiwać, że ich dzieci będą ich szanować i czcić za ich poświęcenia – ale ich miłość nigdy nie dorówna tej, którą rodzice darzą ich. To po prostu nie jest częścią naturalnego porządku życia.

W ten sam sposób miłość kobiety do mężczyzny nigdy nie będzie równa miłości mężczyzny do kobiety. Naturalny porządek i hipergamiczna natura kobiety dyktują, że mężczyzna musi być na “wyższym poziomie” niż kobieta. Mężczyzna może kochać kobietę tak samo jak kobieta może kochać dziecko, ale odwzajemniona miłość jest zwracana tylko w formie czci i szacunku. Tak jak dziecko instynktownie oczekuje od rodziców, że będą się o nie troszczyć, tak kobieta instynktownie oczekuje od swojego mężczyzny, że będzie się o nią troszczył. Jest to ulica jednokierunkowa. Kobieta nigdy nie będzie w stanie w równym stopniu odwzajemnić miłości mężczyzny do niej. Co najwyżej może go czcić i szanować za to, co dla niej robi.

Ekstremalna Odpowiedzialność – Jocko Willink
Władza, Odpowiedzialność i Rozliczalność
Prawo Briffaulta: jedna z ważniejszych rzeczy jakie musisz wiedzieć jako mężczyzna

W rzeczywistości, w formie romantycznej miłości, można dopatrzeć się, że kobiety nie są tak bardzo zakochane w mężczyźnie jako indywidualnej osobie, ale raczej są one zakochane w relacji [związku]. Mężczyzna jest jedynie odtwórcą roli i łatwo go zastąpić innym, przejmującym tę rolę. Jeśli jakikolwiek mężczyzna oczekuje, że będzie “równym partnerem” dla swojej żony, szybko zauważy, że jego kobieta przestanie go szanować i rozpocznie szukanie mężczyzny, który zdecydowanie nie jest jej równy, aby ją poprowadzić.

„Są sexus sequior, podrzędną płcią pod każdym względem, dlatego należy oszczędzać ich słabości, ale traktowanie kobiet z wyjątkową czcią jest śmieszne i obniża nas w ich własnych oczach. Kiedy natura podzieliła rasę ludzką na dwie części, nie przecięła jej dokładnie przez środek! Różnica między biegunem dodatnim a ujemnym, zgodnie z polaryzacją, jest nie tylko jakościowa, ale i ilościowa. I właśnie w tym świetle starożytni i ludzie Wschodu postrzegali kobietę; uznawali jej prawdziwą pozycję lepiej niż my, z naszymi starymi francuskimi wyobrażeniami o galanterii i absurdalnym uwielbieniu, tym najwyższym produktem chrześcijańsko-teutońskiej głupoty. Te idee posłużyły jedynie do uczynienia ich aroganckimi i impertynenckimi, do tego stopnia, że przypominają czasami święte małpy w Benares, które w świadomości swojej świętości i nietykalności myślą, że mogą robić wszystko, co im się podoba.” – Arthur Schopenhauer, O kobietach (1851)

Nie możesz oczekiwać, że kobieta będzie twoim prawdziwym powiernikiem, bratnią duszą i wytchnieniem, na którym możesz się oprzeć w burzliwych życiowych chwilach. To jest twoja rola dla jej dobra. Nie działa to w odwrotnym kierunku, ponieważ jak tylko uwierzysz, że może to zadziałać w ten sposób, ona straci zaufanie do twojej zdolności prowadzenia jej i zacznie mieć do ciebie pretensje. Będzie próbowała zilustrować swoją niechęć, czyniąc twoje życie tak nieszczęśliwym, jak to tylko możliwe. Może to być jedna z najtrudniejszych lekcji dla mężczyzny do nauczenia się w życiu, ponieważ stawia ona na głowie całe pojęcie współczesnej miłości jako relacji równego dawania i brania. Implikacje mogą być dość przygnębiające, ponieważ oznacza to, że na pewnym poziomie mężczyzna zawsze będzie samotny. Rodzic, który oczekuje, że jego dziecko będzie również jego równym przyjacielem, na którym będzie mógł się oprzeć, będzie również bardzo rozczarowany wynikami takiego założenia. Dziecko instynktownie oczekuje od rodziców wyższości i zaspokajania jego potrzeb. Oczekiwanie czegoś odwrotnego doprowadzi tylko do rozgoryczenia dziecka i złamanego serca rodzica. Ten sam porządek musi być zachowany między mężczyzną a kobietą, aby kobieta nie stała się urażona i nie szukała mężczyzny, który faktycznie będzie ją prowadził.

Chris Rock o bezwarunkowej miłości

 

Straszny dwulatek

“Jeśli ktoś przyjrzałby się po dzisiejszej kulturze i zwrócił uwagę na wszystkie destrukcyjne efekty kobiecej roszczeniowej [entitlement] postawy, a następnie przeszedł do opracowania kontroli społecznych, które zapobiegłyby takim destrukcyjnym efektom w przyszłości, to myślę, że skończyłoby się na wartościach społecznych bardzo podobnych do tych, które obecnie są etykietowane jako “patriarchalne”.

Zamiast postrzegać feminizm jako “warunkowanie” kobiet do zachowywania się w sposób całkowicie egocentryczny, widzę to raczej jako przypadek feminizmu uznającego proces socjalizacji, który temperował naturalnej tendencji wszystkich organizmów do egoizmu – za “opresję”.

Każdy rodzic, który na co dzień zajmował się wychowaniem dziecka, zna etap zwany ni mniej ni więcej jak “straszny dwulatek”. Jest to etap, podczas którego naturalnie egoistyczne niemowlę jest zmuszone pogodzić się z faktem, że jego pragnienia nie zawsze zostaną spełnione, a jego wola nie zawsze zwycięży. Nie mam wątpliwości, że gdyby dziecko było w stanie wyrazić to, co wie w swój “szczególny infantylny sposób”, to uznałoby narzucanie mu zewnętrznych wartości za “opresję”.

Zdecydowana większość kobiet, które poznałem, zdawała się utknąć emocjonalnie mniej więcej w drugim roku życia. Każda frustracja związana z ich pragnieniami kończyła się napadem złości. W wielu przypadkach były one bardziej subtelne niż rzucanie się na podłogę i miotanie się, ale mimo wszystko była to złość. Tak więc, zamiast mówić, że feminizm “uwarunkował” kobiety do zachowywania się w niedojrzały, samolubny i całkowicie egocentryczny sposób, opisałabym to jako feminizm niszczący społeczny system wartości i proces warunkowania i utrwalania kobiet w ich infantylnym i narcystycznym światopoglądzie.” – The Wisdom of Zenpriest

 

Twoja rozwydrzona młodsza siostra

 

“… Kobiety są więc tylko dziećmi o większym wzroście; … Człowiek rozsądny tylko się z nimi bawi, żartuje i schlebia im, tak jak to robi z żwawym dzieckiem; ale nie konsultuje się z nimi, ani nie powierza im poważnych spraw; chociaż często sprawia, że wierzą, że robi jedno i drugie; co jest rzeczą, z której są najbardziej dumne; Uwielbiają bowiem bardzo wtrącać się w interesy (które zresztą zawsze psują); a będąc słusznie nieufnymi, że mężczyźni w ogóle patrzą na nie z przymrużeniem oka, niemal uwielbiają tego, który rozmawia z nimi poważniej i który wydaje się z nimi konsultować i im ufać; mówię, który wydaje się; bo słabi mężczyźni naprawdę to robią, ale mądrzy tylko wydają się to robić. …” — Lord Chesterfield, List do syna (1748)

W sensie uwodzenia, mężczyzna jest dobrze poinformowany, aby traktować kobietę tak, jakby była jego młodszą rozwydrzoną siostrą:

“…Im bardziej protekcjonalnie traktujesz kobiety jak rozwydrzone siostry, tym bardziej ich emocje biorą górę nad umiejętnością krytycznego myślenia. To wszystko przypomina jedną podstawową zasadę rządzącą relacjami damsko-męskimi: Laski uwielbiają podporządkowywać się potężnym mężczyznom. A co jest większą demonstracją męskiej siły seksualnej niż przekonanie, że kobieta jest tak bardzo poniżej ciebie, że jest odpowiednikiem dziecka, ledwo zasługującym na poważną odpowiedź lub emocjonalną inwestycję?

Co więc w praktyce oznacza “wszystko co robi jest słodkie”? To znaczy nie denerwować się, kiedy ona cię testuje. To znaczy nie tłumaczyć się, kiedy tupie nóżkami i wywija palcem. Oznacza to, że nigdy nie zachowujesz się przepraszająco, gdy jest zdenerwowana jakimś tajemniczym wykroczeniem, które popełniłeś. Pamiętaj, że kiedy kobieta się denerwuje, to przynajmniej w połowie przypadków nie jest naprawdę zdenerwowana tym, o jakie wykroczenie Cię oskarża; jest po prostu zdenerwowana tym, że Twoje zachowanie spowodowało chwilowe odwrócenie indukcji mrowienia.

Taktyka gry “wszystko co robi jest słodkie” jest określona dokładniej jako wewnętrzne udoskonalenie gry. Kiedy zaczynasz myśleć o kobietach jak o uroczych szkrabach, które nie wiedzą co robią, zaczynasz traktować je w sposób zgodny ze swoimi przekonaniami. Z wystarczającym przeprogramowaniem we właściwym kierunku (tj. wykopaniem podpór spod jej piedestału), wkrótce słowa wychodzące z Twoich ust będą bezwysiłkowymi słownymi wyrażeniami tego, co faktycznie czujesz. I w tym tkwi sekret bycia naturalnym – naturalni naprawdę wierzą w te uroczo kretyńskie rzeczy, które mówią do kobiet.” – Chateau Heartiste

(Zobacz również na “Lekcja Trzynasta: Urok to traktowanie kobiet jak małych dziewczynek” – The Book of Pook)

 

Podsumowanie

 

Pomimo tego, co większość “ekspertów” od relacji próbuje ci powiedzieć, klucz do udanego związku nie polega na otwartej, szczerej komunikacji.

To prawda, musi istnieć pewna forma “wzajemnego szacunku”, ale szacunek ten nie może być równy pod każdym względem. Rodzic może szanować dziecko i respektować jego potrzeby, ale traktowanie przez niego dziecka jak równego sobie byłoby poważnym błędem. W podobny sposób mężczyzna może szanować kobietę, ale jeśli uzna, że traktuje ją jak równą sobie, wkrótce zacznie mieć do niego pretensje i odejdzie, by szukać mężczyzny, który faktycznie przedstawia się jako lepszy – jako przywódca – od niej. Ona szuka tego instynktownie. Jest pustym naczyniem, które chce być wypełnione “prawdami” silnego mężczyzny. W sferze uwodzenia, kobieta również szuka mężczyzny, który jest w stanie zachowywać się w sposób wyższy od niej, więc nawet jeśli nie jesteś jeszcze przekonany, że kobiety są jak zwykłe dzieci, ale tylko większego wzrostu, to dobrze byłoby, gdybyś traktował ją jako jedną z nich, choćby z punktu widzenia utrzymania jej romantycznego zainteresowania tobą.

Kiedy mężczyzna poślubia kobietę, podwaja swoje obowiązki i zmniejsza o połowę swoje prawa. Tak było nawet w czasach Małżeństwa 1.0. Przyjęcie żony to duża odpowiedzialność wymagająca wiele wysiłku, tak samo jak przyjęcie na siebie wychowania dzieci. Nie możecie oczekiwać, że dzieci lub kobiety zaspokoją wasze potrzeby emocjonalnej intymności, ani że będą “kimś, na kim można się oprzeć” w ciężkich czasach. Wręcz przeciwnie, bo to jest twój obowiązek jako rodzica i jako męża.

Większość współczesnych przepisów prawnych i prawie wszyscy “eksperci” w dziedzinie nauk społecznych zrobili wszystko, co w ich mocy, aby osłabić zdolność mężczyzny do właściwego “mężowania” swojej żony. Obecny stan rzeczy całkowicie zaburza naturalną hierarchię między mężczyzną a kobietą. W ten sam sposób, w jaki byłoby prawie niemożliwe dla rodziców, aby właściwie wychować dzieci, gdyby rząd uchwalił mnóstwo praw dekonstruujących naturalne role rodziców i ograniczających ich w wyznaczaniu granic dla dzieci, tak samo coraz trudniej jest mężczyźnie właściwie wypełniać rolę przywódcy, której kobiety instynktownie poszukują i potrzebują. Kiedy dzieci będą miały prawną władzę nad rodzicami, zapanuje chaos, podobnie jak w Małżeństwie 2.0, gdzie kobiety mają przewagę nad mężami, praktyka małżeństwa będzie tylko zaszkodzi i przynosić urazę wszystkim zaangażowanym stronom, sprawiając, że pakowanie się w taki układ jest nie rozsądnym rozwiązaniem.

Zobacz na: Mężczyźni się nie żenią. Jak poważny jest to problem? | Karen Straughan
Odpowiedź na wypowiedź Jordana Petersona na temat MGTOW – Karen Straughan
Postępowe kobiety zabijają związki – wywiad Bettiny Arndt z Suzanne Venker.

——————————————————————————-

“Femizm na początku jest bardzo prosty. Zaczyna się od instynktu małego dziecka, które mówi „to niesprawiedliwe” i „nie jesteś moim szefem”, a kończy na światopoglądzie, który całkowicie kwestionuje hierarchię.” – Gloria Steinem, w dwugodzinnym specjalnym programie HBO poświęconym życiu Glorii Steinem zatytułowanym “Gloria: In Her Own Words”.

Źródło: Woman: The Most Responsible Teenager in the House?