Czy ona jest wariatką? – Quiz – dr Tara J. Palmatier

Czy ona jest wariatką? – Quiz – dr Tara J. Palmatier

To nie jest pytanie retoryczne. Jeśli więcej niż raz zadałeś sobie pytanie: „Czy moja dziewczyna/żona/narzeczona to wariatka?”, jako psycholog kliniczny mówię ci, że odpowiedź brzmi: „Tak, z diagnostycznego punktu widzenia bardzo możliwe, że jest wariatką.”

Wariatka [jebnięta suka] podstępnie sprawia, że zaczynasz czuć się jak niestabilna, rozgniewana osoba. Wkrótce zaczynasz wątpić w swoją interpretację wydarzeń i doświadczeń. W wielu przypadkach tego typu kobieta może mieć zaburzenie osobowości, takie jak borderline (BPD), narcystyczne zaburzenie osobowości (NPD), antyspołeczne zaburzenie osobowości lub jakąś kombinację zaburzeń osobowości wiązki B. W innych przypadkach może nie spełniać kryteriów diagnozy, ale to tak naprawdę bez znaczenia, bo sprawcy przemocy są wyjątkowo odporni na zmianę, niezależnie od tego, czy mają zaburzenie osobowości, czy nie.

Oto quiz, który pomoże ci ustalić, czy twoja żona, dziewczyna lub była partnerka jest osobą stosującą przemoc:

— Czy wpada w furię bez ostrzeżenia z powodu stosunkowo błahych spraw, takich jak zbyt wolne ładowanie strony internetowej?

— Czy zawsze jesteś kozłem ofiarnym/złym facetem, ilekroć ona jest sfrustrowana, rozczarowana albo po prostu znudzona?

— Czy jej przyjaciele (o ile w ogóle ich ma) opisują ją jako „królową dramatu”?

— Czy sama opisuje siebie jako królową dramatu? Jeśli tak, gratulacje. Znalazłeś egzemplarz z odrobiną samoświadomości.

— Czy jej szminka jest trochę zbyt czerwona? Czy jest nałożona jak makijaż teatralny i lekko krzywo?

— Czy życie seksualne zaczęło się od oszałamiających fajerwerków, a potem zgasło, stając się rzadkie, transakcyjne i obwarowane warunkami?

— Czy myśli w kategoriach czarno-białych, „wszystko albo nic”?

— Czy kłamiesz rodzinie, przyjaciołom i współpracownikom o tym, co dzieje się w domu?

— Czy zdarza ci się usprawiedliwiać jej niewybaczalne zachowania przed rodziną, przyjaciółmi i współpracownikami?

— Czy zdarza ci się „chodzić na palcach” w jej obecności?

— Czy nienawidzi twoich przyjaciół i rodziny oraz wpada w złość lub zaczyna płakać, kiedy spędzasz z nimi czas?

— Czy jest patologicznie zazdrosna?

— Czy rzutuje swoje uczucia na ciebie? Na przykład, to ona krzyczy i wpada w szał, a potem oskarża ciebie o bycie złym.

— Czy skupia się wyłącznie na swoim przeżyciu emocjonalnym, okazując niewiele lub wcale empatii wobec twoich uczuć?

— Czy zdystansowałeś się od przyjaciół i rodziny z powodu swojego związku?

— Czy jednego dnia stawia cię na piedestale, a następnego cię niszczy? „Nigdy wcześniej nie znałam nikogo takiego jak ty. Jesteś wspaniały!” Następnego dnia: „Jesteś diabłem! Jesteś najbardziej egoistycznym draniem, jakiego kiedykolwiek spotkałam! Nie kochasz mnie!”

— Czy zmieniła swoją tożsamość po tym, jak cię zdobyła? Na przykład, kiedy się poznaliście, była seksowna, odważna, urocza i trochę zadziorna; teraz boi się własnego cienia, nie ma żadnych zainteresowań poza domem i wpada w furię, jeśli musi zrobić cokolwiek bez ciebie.

— Czy stawia cię w sytuacjach „bez wyjścia”, w których cokolwiek zrobisz, nigdy nie jest wystarczająco dobre i z góry jesteś skazany na porażkę?

— Czy przejawia zachowania typowe dla stalkera? Zwykle ma to miejsce w fazie zalotów lub wtedy, gdy wyczuwa, że zamierzasz odejść. Na przykład: dzwoni i odkłada słuchawkę? Dzwoni w kółko, aż odbierzesz telefon? Czeka pod twoim domem, nieproszona, aż wrócisz? Pojawia się w miejscach, o których wie, że będziesz, również nieproszona? Próbowała zbliżyć się do twoich przyjaciół w niewłaściwy sposób?

Jeżeli odpowiedziałeś „tak” na więcej niż dwa z tych pytań, możliwe, że jesteś w związku z kobietą stosującą przemoc. Nie jesteś sam. One są wszędzie.

Większość mężczyzn, którzy trafili do mojego gabinetu, znalazła się tam, ponieważ doświadczała stresu, depresji lub lęku w wyniku relacji z emocjonalnie przemocową kobietą. Co ironiczne, w większości przypadków to właśnie te kobiety zawstydzały ich i patologizowały do tego stopnia, że szukali terapii. Pomijając fakt, że większość objawów, których doświadczali moi pacjenci, była bezpośrednim skutkiem związku z osobą stosującą przemoc, która prawdopodobnie miała jedno z zaburzeń osobowości związane z przemocą.

Jeśli podejrzewasz, że możesz być w związku z przemocową kobietą, to powodzenia. Zwykle są oporne na leczenie i tak naprawdę nigdy się nie poprawiają. Jeśli decydujesz się pozostać w takim związku, zdecydowanie zalecam, abyś zdobył wiedzę na temat oznak i objawów przemocy, zaburzeń osobowości oraz nauczył się podstawowych umiejętności zarządzania zachowaniem.

Źródło: Is She a Crazy Bitch? A Quiz

 

Zobacz na: Karta Praw Asertywnych
Podstawy komunikacji bez przemocy – Marshall Rosenberg
Teoria i terapia analizy transakcyjnej: Eric Berne
Czym jest pasywna agresja?
Zakładka | Kiedy mówię NIE, czuję się winny – rozdział 1: Walka, Ucieczka, Unieruchomienie, Asertywność Werbalna
Rozmawiając z kobietami – zawsze odbijaj, zgadzaj się z rozbawieniem oraz absurdalnie wzmacniaj, powtarzaj i wycofuj się. Nigdy nie broń się, nie wyjaśniaj, nie usprawiedliwiaj ani nie racjonalizuj.
Księżniczki Disney’a a zaburzenia psychiczne

Podstawowy błąd w rodzicielstwie: Jaka jest różnica między mamą tygrysicą a tatą wilkiem?
Tata Wilk, Mama Tygrysica i dlaczego próba bycia dobrym rodzicem to kiepski pomysł
Zachowania wynikające z potrzeby walidacji [akceptacji, aprobaty]

Lubię toksycznych mężczyzn
Zołza nie potrafi zrozumieć, dlaczego jest od 4 lat sama

 

 

„Przez całe życie kobiety zaspokajają potrzeby swoje, swoich dzieci i wnuków, a tym samym muszą minimalizować ryzyko doznania fizycznej krzywdy. Sojusze z osobami, które pomogą im w osiągnięciu tych celów, zwiększają prawdopodobieństwo przetrwania i sukcesu prokreacyjnego. Wysoki status w społeczności zwiększa dostęp do zasobów fizycznych i cennych sojuszników. Krewni, partnerzy i powinowaci podzielają genetyczne zainteresowania matki, podczas gdy niespokrewnione kobiety stanowią główną konkurencję.

Począwszy od wczesnego dzieciństwa, dziewczęta rywalizują przy użyciu strategii, które minimalizują ryzyko odwetu i zmniejszają siłę innych dziewcząt. Konkurencyjne strategie dziewcząt obejmują unikanie bezpośredniej ingerencji w cele innej dziewczyny, ukrywanie konkurencji, jawne konkurowanie tylko z pozycji wysokiego statusu w społeczności, egzekwowanie równości w społeczności kobiet i społeczne wykluczanie innych dziewcząt.” – Źródło: Philos Trans R Soc Lond B Biol Sci. 2013 Oct 28;368(1631):20130079; The development of human female competition: allies and adversaries

“Agresja psychiczna była mierzona poprzez połączenie pytań opartych zarówno na agresji ekspresyjnej (np. wyzywanie), jak i przymusowej kontroli (np. taktyki izolacji lub groźby wyrządzenia krzywdy). Agresję psychiczną ze strony partnera zgłosiło 48,4% kobiet i 48,8% mężczyzn. W związku z tym przemoc emocjonalna wydaje się być najczęstszą formą przemocy ze strony partnera intymnego  (…)

Skutki przemocy emocjonalnej są równie szkodliwe, jak skutki przemocy fizycznej. Jednak prawo uznaje przemoc fizyczną i seksualną za przestępstwa przeciwko jednostce, ale przemocy emocjonalnej nie uznaje (Rivara i in., 2009), chociaż jest to wszechobecna forma znęcania się w związku (Black i in., 2011). Dlatego ważnym jest, aby pogłębiać naszą wiedzę na temat przemocy emocjonalnej i jej wpływu na ludzką psychologię i zdrowie.” – Źródło: Violence Vict. 2013; 28(5): 804–821. Emotional abuse in intimate relationships: The role of gender and age

„Celem tego badania było sprawdzenie przewidywań wynikających z teorii męskiej kontroli nad przemocą ze strony partnera intymnego (Intimate Partner Violence – IPV) i typologii Johnsona (1995).  1104 studentów zgłosiło stosowanie agresji fizycznej i zachowań kontrolujących wobec partnerów i osób tej samej płci niebędących ich partnerami. W przeciwieństwie do męskiej teorii kontroli, kobiety okazały się bardziej agresywne fizycznie wobec swoich partnerów niż mężczyźni, a odwrotny wzorzec stwierdzono w przypadku agresji wobec osób niebędących intymnymi osobami tej samej płci. Co więcej, nie zaobserwowano znaczących różnic między płciami w zakresie zachowań kontrolujących, które istotnie prognozowały agresję fizyczną u obu płci. Przemoc ze strony partnera okazała się być powiązana z agresją fizyczną wobec osób tej samej płci niebędących intymnymi osobami, wykazując tym samym związek z agresją poza rodziną. Stosując typologię Johnsona (1995), kobiety częściej niż mężczyźni były klasyfikowane jako “intymni terroryści”, co było sprzeczne z wcześniejszymi ustaleniami.

Ogólnie rzecz biorąc, wyniki te nie potwierdzają teorii męskiej kontroli nad przemocą ze strony partnera intymnego. Wpisują się raczej w pogląd, że przemoc intymna ze strony partnera nie ma szczególnej etiologii i lepiej jest badać ją w kontekście innych form agresji.” – Źródło: Aggress Behav. 2014 Jan;40(1):42-55; Testing predictions from the male control theory of men’s partner violence. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23878077/