Czy kiedykolwiek uderzyłbym kobietę?

Jordan Peterson: Pomyślcie o tym, a w międzyczasie powiem skąd według mnie wynikają różnice w psychologii kobiet i mężczyzn. To pozostaje w sferze spekulacji i hipotez, ale są to rzeczy dobrze opisane w literaturze przedmiotu.

Zastanówmy się. Pierwsze, co nam przyjdzie być może na myśl… myśląc od różnicach pomiędzy kobietą i mężczyzną, na czym one polegają,

Pierwszą rzecz, którą możemy zauważyć, gdy przyjrzeć się różnicom pomiędzy chłopcami i dziewczynkami przed okresem dojrzewania, to nie są one znaczne. Chłopcy i dziewczynki nie różnią się na przykład pod względem cechy osobowości jaką jest neurotyczność.

Kiedy dojrzewają, neurotyczność jako cecha osobowości u kobiet wzrasta i utrzymuje się na poziomie wyższym niż u mężczyzn do końca życia. Dlatego też… To widać dobrze w kontekście różnic w psychopatologii gdzie mężczyźni są nad reprezentowani w takich kategoriach jak alkoholizm, uzależnienia od używek, osobowość antyspołeczna i szereg trudności z nauczaniem w tym także ADD. Kobiety natomiast są nad reprezentowane w kategorii depresja i stany lękowe, głównie.

To zdaje się być związane z wyższym wskaźnikiem osobowości neurotycznej. To może być tak… Dajmy na to, że jesteś w 95 percentylu lub wyżej jeśli chodzi o neurotyczność, to nie ma znaczącej różnicy pomiędzy byciem szczególnie podatnym na depresję czy stany lękowe.

Ponieważ te krzywe się nakładają, krzywy rozkładu normalnego nie są identyczne dla kobiet i mężczyzn, krzywa dla kobiet jest przesunięta w prawo w kierunku wyższego poziomu neurotyczności, to gdy szukamy osoby w 20 percentylu o najwyższym wskaźniku emocji negatywnych to znacznie wyższe jest prawdopodobieństwo, że będzie to kobieta, nie mężczyzna.

Spróbujmy zatem odpowiedzieć na pytanie dlaczego. Wymienię kilka podstawowych różnic pomiędzy kobietami i mężczyznami i proszę o waszą opinię czy się zgadzacie czy nie, dobrze?

Po pierwsze, różnice w budowie ciała zaczynają się pojawiać w okresie dojrzewania. Zgoda? Ponieważ chłopcy i dziewczynki cechuje podobna masa ciała i siła fizyczna przed tym okresem, ale ciało chłopców staje się masywniejsze kiedy testosteron zaczyna działać, ale co ważniejsze, nie tylko rosną wyżsi i masywniejsi, ale górna część ciała staje się bardziej umięśniona.

To ma znaczenie w walce, ponieważ człowiek używa pięści do walki – także kangury, tak na marginesie – więc nie tylko mu używamy pięści, ale my mamy maczugi w dłoniach, w ten sposób się bronimy. Zatem masa mięśniowa w okolicach ramion i większa masa ogólnie oznacza, że każdy cios jest dotkliwszy.

Faktem jest, gdy spojrzeć na statystyki rękoczynów w sprzeczkach małżeńskich, kobiety atakują mężów częściej, niż mężowie żony. Jak sądzicie, dlaczego tak jest?

Przyjmijmy, że przyczyną konfliktu jest wyłącznie gniew i nic poza tym, i kobieta wie, że gdy uderzy męża nie wyrządzi mu krzywdy. Jeśli jesteś kobietą takiego wzrostu a mężczyzna mniej więcej mojego wzrostu, jeśli nie zaatakujesz mnie czymś twardym lub ostrym prawdopodobieństwo, że wyrządzisz mi dotkliwą krzywdę jest dosyć nikłe. Być może mnie zaboli, ale gdy ja ciebie zaatakuję na poważnie to jestem w stanie cię zabić.

Dlatego powód, a przynajmniej jeden z nich, dla którego kobieta może w związku zachowywać się agresywnie w sposób relatywnie niegroźny ponieważ wiemy, mąż i żona również, że konsekwencje takiego zachowania są ograniczone. Mężczyzna jest w stanie kobietę znacznie bardziej uszkodzić, ale to kobiety są agresywniejsze w związkach.

„Celem tego badania było sprawdzenie przewidywań wynikających z teorii męskiej kontroli nad przemocą ze strony partnera intymnego (Intimate Partner Violence – IPV) i typologii Johnsona (1995).  1104 studentów zgłosiło stosowanie agresji fizycznej i zachowań kontrolujących wobec partnerów i osób tej samej płci niebędących ich partnerami. W przeciwieństwie do męskiej teorii kontroli, kobiety okazały się bardziej agresywne fizycznie wobec swoich partnerów niż mężczyźni, a odwrotny wzorzec stwierdzono w przypadku agresji wobec osób niebędących intymnymi osobami tej samej płci. Co więcej, nie zaobserwowano znaczących różnic między płciami w zakresie zachowań kontrolujących, które istotnie prognozowały agresję fizyczną u obu płci. Przemoc ze strony partnera okazała się być powiązana z agresją fizyczną wobec osób tej samej płci niebędących intymnymi osobami, wykazując tym samym związek z agresją poza rodziną. Stosując typologię Johnsona (1995), kobiety częściej niż mężczyźni były klasyfikowane jako “intymni terroryści”, co było sprzeczne z wcześniejszymi ustaleniami.

Ogólnie rzecz biorąc, wyniki te nie potwierdzają teorii męskiej kontroli nad przemocą ze strony partnera intymnego. Wpisują się raczej w pogląd, że przemoc intymna ze strony partnera nie ma szczególnej etiologii i lepiej jest badać ją w kontekście innych form agresji.” – Źródło: Aggress Behav. 2014 Jan;40(1):42-55; Testing predictions from the male control theory of men’s partner violence. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/23878077/

To jest ciekawe, ale w porządku, mamy ważną różnice w budowie ciała, różnicę w sile fizycznej, to także istotna różnica. Kolejna rzecz, jak sądzę… Przyjmijmy, że przyczyną dlaczego kobiety są bardziej wyczulone na negatywne emocje, jest to że świat faktycznie jest większym zagrożeniem dla kobiet.

To byłby logiczny powód dlaczego mamy różnice pomiędzy płciami w odniesieniu do emocji takich jak lęk czy wyczulenie na karę.

Po pierwsze, istniej ryzyko konfliktu fizycznego, po drugie, mamy zagrożenie w kontekście seksualnym, ponieważ kobiety stają się podatne na to zagrożenie w okresie dojrzewania. Dlaczego mówię podatne? To proste, ponieważ koszt aktu seksualnego jest wyższy dla kobiet niż mężczyzn i tak to przynajmniej wyglądało w toku naszej ewolucji.

Jest tak dlatego, że gdy mężczyzna odbywa zakazany [nie chciany] stosunek seksualny kończy się to co najwyżej z wyrokiem skazujący czy karą ze strony państwa, ale gdy kobieta bierze udział w takim niechcianym, wymuszonym czy w stanie nieświadomości akcie seksualnym i kończy się to ciążą, to wtedy – w tradycyjnych społeczeństwach oznacza to jej koniec, a nawet we współczesnych zamożnych społeczeństwach… myślę że wszyscy wiemy jak to się kończy, to wiąże się z olbrzymimi problemami, bez względu na okoliczności, jest to wielki kłopot.

Zatem wyczulenie na takie sytuacje zdaje się być uzasadnione. Ale teraz ostatnia rzecz – uważam, że kobiecy układ nerwowy nie zaadaptował się do kobiety jako jednostki, lecz jest adaptacją do diady matka-niemowlę, ponieważ matka z dzieckiem jest zupełnie innym stworzeniem.

Jest znacznie bardziej wrażliwa, ponieważ musi współdzielić wrażliwość/podatność swojego dziecka i zadbać o jego bezpieczeństwo. No dobra. Mam tu na myśli zwłaszcza dziecko poniżej 9. miesiąca życia. Jak zatem wyglądałby optymalnie przystosowany układ nerwowy do opieki nad 9-miesięcznym niemowlakiem?

Koncentruje się na tych 9 miesiącach, bo to wtedy na kobiecie głównie spoczywa obowiązek opieki nad dzieckiem. Jednym z powodów, których jest oczywiście więcej, jest to, że oczywiście matka musi karmić piersią.

Wyobraźmy sobie, jak optymalnie biologicznie powinien być wyposażony organizm w tej sytuacji. Po pierwsze, niemowlę wymaga dużej opieki, ponieważ jest kompletnie zależne od matki, Wymaga całodziennej uwagi i jest to coś co wymaga dużego wysiłku emocjonalnego.

Dziecko do 9. miesiąca życia nigdy się nie myli – zatem gdy takie dziecko czuje dyskomfort emocjonalny, zawsze reagujesz. Nigdy nie powiesz maluchowi, żeby się ogarnął i przestał się mazać. W przypadku dziecka 18-miesięcznego tego typu rozmowy owszem możesz uskuteczniać, ale w przypadku 9-miesięcznego dziecka nie jest one winne czemukolwiek, otacza je wysoce niebezpieczny świat i musisz dbać o jego potrzeby kosztem swoich, i musisz baczyć szczególnie na zagrożenie ze strony środowiska.

Jak sądzę ceną, którą kobiety płacą za tę umiejętność budowania więzi z potomstwem w ich wczesnym okresie życia jest to, że ich układ nerwowy jest przystosowany by optymalnie tę funkcję pełnić.

Ale dzieje się to kosztem takim, że owo usposobienie temperamentu nie jest tak skuteczne w obchodzeniu się z dorosłym mężczyzną zwłaszcza w warunkach zawodowych, bo to nie jest to samo środowisko, to jest środowisko w którym dominuje konkurencja. Zatem osoby ugodowe są grzeczne i wrażliwe, a jakie cechy posiadają zatem osób konfrontacyjne?

Zobacz na: Dlaczego tak wielu ludzi jest neurotycznych – Carl Jung jako terapeuta
Lewicowa osobowość: Lewicowa ideologia jako zjawisko biologiczne

Jesteś pasterzem a nie inżynierem – Prof. Russell Barkley o rodzicielstwie
Historia pokazuje, że kobiety u władzy są bardziej skłonne do prowadzenia wojen niż mężczyźni
Dlaczego chłopcom tak trudno stać się mężczyznami
Dlaczego chłopcy się siłują, bawią w bójki i są ruchliwi – Dr Michael Nagel
Huśtawki i Piaskownice – zasady w Kobiecej Matrycy Społecznej – Ian Ironwood

Jordan Peterson: Czy kiedykolwiek uderzyłbym kobietę?

“Agresja psychiczna była mierzona poprzez połączenie pytań opartych zarówno na agresji ekspresyjnej (np. wyzywanie), jak i przymusowej kontroli (np. taktyki izolacji lub groźby wyrządzenia krzywdy). Agresję psychiczną ze strony partnera zgłosiło 48,4% kobiet i 48,8% mężczyzn. W związku z tym przemoc emocjonalna wydaje się być najczęstszą formą przemocy ze strony partnera intymnego  (…)

Skutki przemocy emocjonalnej są równie szkodliwe, jak skutki przemocy fizycznej. Jednak prawo uznaje przemoc fizyczną i seksualną za przestępstwa przeciwko jednostce, ale przemocy emocjonalnej nie uznaje (Rivara i in., 2009), chociaż jest to wszechobecna forma znęcania się w związku (Black i in., 2011). Dlatego ważnym jest, aby pogłębiać naszą wiedzę na temat przemocy emocjonalnej i jej wpływu na ludzką psychologię i zdrowie.” – Źródło: Violence Vict. 2013; 28(5): 804–821. Emotional abuse in intimate relationships: The role of gender and age

https://www.ballmorselowe.com/blog/10-signs-youre-the-husband-of-an-abusive-wife

” I dlatego nie uważam, że mężczyźni mogą kontrolować szalone kobiety. Naprawdę w to nie wierzę. Myślę, że muszą wyrzucić ręce do góry w…W czym? To nawet nie jest niedowierzanie. Chodzi o to, że kulturowe…

Nie ma żadnego kroku naprzód, który można zrobić w takich okolicznościach, bo jeśli mężczyzna jest wystarczająco ordynarny i szalony, to reakcja od razu staje się fizyczna. Albo przynajmniej pojawia się zagrożenie. A kiedy mężczyźni rozmawiają ze sobą w jakikolwiek poważny sposób, ta podstawowa groźba fizyczności jest zawsze obecna, zwłaszcza jeśli jest to prawdziwa rozmowa. To utrzymuje ją do pewnego stopnia cywilizowaną. Jeśli rozmawiasz z mężczyzną, który nie walczyłby z tobą w żadnych okolicznościach, to rozmawiasz z kimś, kogo zdecydowanie nie szanujesz.” – Współczesne czasy – wywiad Jordana Petersona z Camille Paglia

Posmak równouprawnienia, którego kobiety zawsze pragnęły – napisy PL