8000 lat temu 17 kobiet rozmnażało się na jednego mężczyznę.
17 marzec 2015
Analiza DNA współczesnych ludzi odkrywa szorstką scenę randkową po pojawieniu się rolnictwa.
Kiedyś, bardzo dawno temu, 4.000 do 8.000 lat po wynalezieniu przez ludzkość rolnictwa, coś bardzo dziwnego stało się z ludzką prokreacją. Na całym świecie na każde 17 kobiet, które rozmnażały się i przekazywały swoje geny, które pozostały do dziś – tylko jeden mężczyzna robił to samo.
“To nie było tak, że miała miejsce masowa śmierć samców. Oni tam byli, więc co robili?” – pyta Melissa Wilson Sayres, biolog obliczeniowy z Arizona State University i członek grupy naukowców, którzy odkryli ten moment w prehistorii, analizując współczesne geny.
Inny członek zespołu badawczego, antropolog biologiczny, stawia hipotezę, że w jakiś sposób tylko kilku mężczyzn zgromadziło mnóstwo bogactwa i władzy, nie pozostawiając nic dla innych. Ci mężczyźni mogli następnie przekazać swoje bogactwo swoim synom, utrwalając ten wzór elitarnego sukcesu prokreacyjnego. Następnie, w miarę upływu kolejnych tysięcy lat, liczba reprodukujących się mężczyzn w porównaniu z kobietami ponownie wzrosła. “Może coraz więcej ludzi zaczęło odnosić sukcesy” – mówi Wilson Sayres. W nowszej historii, jako średnia globalna, około cztery lub pięć kobiet rozmnażało się na jednego mężczyznę.
Fizycznie napędzany dobór naturalny ukształtował wiele ludzkich cech. Na przykład etniczni Afrykanie i Europejczycy musieli ewoluować, by trawić mleko, podczas gdy większość etnicznych Tybetańczyków jest przystosowana do radzenia sobie z niższym poziomem tlenu na dużych wysokościach. Ale jeśli hipoteza zespołu Melissy Wilson Sayres jest poprawna, byłby to jeden z pierwszych przypadków, jakie naukowcy odkryli, gdy kultura wpływa na ewolucję człowieka.
Zespół odkrył ten spadek i wzrost w stosunku reprodukcji męskiej do żeńskiej, patrząc na DNA od ponad 450 ochotników z siedmiu regionów świata. Genetycy przeanalizowali dwie części DNA, Y-chromosomowe DNA i mitochondrialne DNA. Nie stanowią one dużej części genetyki danej osoby, ale są szczególne, ponieważ ludzie dziedziczą Y-chromosomowe DNA wyłącznie po swoich męskich przodkach, a mitochondrialne DNA wyłącznie po swoich żeńskich przodkach. Analizując różnorodność tych części, naukowcy są w stanie wywnioskować, jaką liczbę żeńskich i męskich przodków ma dana populacja. Zawsze jest to więcej kobiet.
“To nie było tak, że nastąpiła masowa śmierć samców. Oni tam byli, więc co robili?”
Tyle o tym, co może nam powiedzieć nasze DNA. Badanie to, opublikowane na początku marca 2015 roku w czasopiśmie Genome Research, nie może bezpośrednio wyjaśnić, dlaczego nastąpił spadek. Zamiast tego, członkowie zespołu próbowali przemyśleć inne wyjaśnienia. “Jakby był jakiś dziwny wirus, który dotknął tylko mężczyzn na całej kuli ziemskiej, 8000 lat temu?” pyta Wilson Sayres – hipoteza, którą zespół uznał za mało prawdopodobną.
„Powszechnie uważa się, że różnorodność genetyczna człowieka w populacjach nieafrykańskich została ukształtowana przede wszystkim przez rozprzestrzenienie się poza Afrykę 50-100 tysięcy lat temu. Przedstawiamy badanie 456 zróżnicowanych geograficznie sekwencji chromosomu Y o dużym pokryciu, w tym 299 nowo zgłoszonych próbek. Stosując kalibrację starożytnego DNA, datujemy ostatniego wspólnego przodka na chromosomie Y (MRCA) w Afryce na 254 (95% CI 192-307) tysięcy lat temu i wykrywamy skupisko głównych haplogrup założycieli spoza Afryki w wąskim przedziale czasowym na 47- 52 tysięcy lat temu, co jest zgodne z modelem szybkiej początkowej kolonizacji Eurazji i Oceanii po wąskim gardle poza Afryką. W przeciwieństwie do rekonstrukcji demograficznych opartych na mtDNA, wnioskujemy o drugim silnym wąskim gardle w liniach chromosomu Y datowanych na ostatnie 10 tys. Stawiamy hipotezę, że to wąskie gardło jest spowodowane zmianami kulturowymi wpływającymi na zmienność sukcesu prokreacyjnego wśród samców.” – Źródło: Genome Res. 2015 Apr;25(4):459-66; recent bottleneck of Y chromosome diversity coincides with a global change in culture https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/25770088/
Te dwa wykresy pokazują liczbę mężczyzn (po lewej) i kobiet (po prawej), którzy rozmnażali się w całej historii ludzkości. (Wykres: Monika Karmin et al./Genome Research)
Aby dokładniej przetestować koncepcję bogactwa i władzy, badacze planują szukać innych markerów genetycznych, które wskazywałyby na to, że to coś kulturowego, a nie fizycznego, powstrzymywało tych pierwszych rolników-mężczyzn przed rozmnażaniem się. Członkowie zespołu mogliby również współpracować z antropologami i archeologami, aby sprawdzić, czy mają oni jakieś wskazówki.
Natura jest surowym mistrzem, ale wydaje się, że podobnie jest z ludzką kulturą. Chociaż popularne jest przekonanie, że rolnictwo i osadnictwo chronią ludzi przed “przetrwaniem najsilniejszych”, to badanie pokazuje, że to nieprawda. 8000 lat temu wydarzyło się coś w kulturze, co naznacza nas nawet dzisiaj.
Źródło: 8,000 Years Ago, 17 Women Reproduced for Every One Man
Zobacz na: Wybór partnera – dobór płciowy
Łączenie się w pary: Ewolucyjne spojrzenie na intymność – dr Paul David
Optymalny wiek do pierwszej ciąży to jest 20-24 lata
USA: Fascynująca historia tego, jak zaloty stały się „randkami”
Teoria ‘Dostosowanie Przebija Prawdę’ – Donald Hoffman
„Czy przeszły wkład genetyczny kobiet i mężczyzn w obecną populację ludzką był równy? Czy poligamia (nadmiar kobiet rozpłodowych) była obecna w liniach człowiekowatych [hominidów]? Odnieśliśmy się do tych pytań, mierząc stosunek wskaźników rekombinacji populacji między chromosomem X a autosomami, ρX / ρA. Chromosom X rekombinuje tylko w mejozie żeńskiej, podczas gdy autosomy przechodzą krzyżowanie u obu płci; zatem ρX/ρA odzwierciedla stosunek rozmnażania samic do samców, β. Oszacowaliśmy β na podstawie ρX / ρA wywnioskowane z danych dotyczących różnorodności genomowej i skalibrowane za pomocą współczynników rekombinacji pochodzących z danych rodowodowych. W przypadku populacji HapMap uzyskaliśmy β 1,4 dla jorubów z Afryki Zachodniej, 1,3 u Europejczyków i 1,1 w próbkach z Azji Wschodniej. Wartości te są zgodne z wysokim rozpowszechnieniem monogamii i ograniczonej poligamii w populacjach ludzkich. Więcej mutacji występuje podczas mejozy męskiej w porównaniu z mejozą żeńską przy współczynniku szybkości określanym jako α. Pokazujemy, że przy α ≠ 1 współczynniki dywergencji i zróżnicowanie genetyczne chromosomu X w stosunku do autosomów są złożonymi funkcjami zarówno α, jak i β, co utrudnia ich niezależne oszacowanie. Ponieważ nasz estymator β nie wymaga żadnej wiedzy o wskaźnikach mutacji, nasze podejście powinno pozwolić nam oddzielić wpływ α i β na różnorodność genetyczną i współczynniki dywergencji chromosomów płciowych do autosomów.” – Źródło: Am J Hum Genet. 2010 Mar 12; 86(3): 353–363; Female-to-Male Breeding Ratio in Modern Humans—an Analysis Based on Historical Recombinations https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2833377/
Najnowsze komentarze