Transkrypt filmu Czym jest kobieta? Co to jest kobieta?

“Popieram prawo każdego do bycia tym, kim chce być. Moje pytanie brzmi: do jakiego stopnia muszę uczestniczyć w twoim wyobrażeniu samego siebie?” – Dave Chappelle

 

Matt Walsh: Bycie ojcem to jeden z największych przywilejów w moim życiu. Podarowanie mojemu synowi wiatrówki to prawie całe wsparcie emocjonalne, jakiego potrzebuje. Z kolei w przypadku mojej córki… słyszałem, jak ludzie mówili, że nie ma różnic między kobietą a mężczyzną. Ci ludzie to idioci. Jestem mężem. Jestem ojcem czwórki dzieci. Prowadzę talk show. Wygłaszam przemówienia, piszę książki. Lubię nadawać rzeczom sens. Lecz nadawanie sensu kobietom to zupełnie inna sprawa. Nawet astrofizyk Stephen Hawking, który potrafił wymyślić teorię na temat czarnych dziur, był całkowicie oszołomiony kobietami.

Stephen Hawking: Kobiety są totalną zagadką.

Matt Walsh: A teraz nasza kultura mówi nam, że różnice między dziewczętami i chłopcami nie mają znaczenia, że jeśli identyfikujesz się z czymś, to jesteś tym czymś. Jak pomóc naszym dzieciom zrozumieć to wszystko, gdy są bombardowane sprzecznymi komunikatami na temat płci i tożsamości? Zapomnijcie o próbach rozgryzienia kobiet.

Prawdziwe pytanie brzmi: Czym jest kobieta? Co to jest kobieta?

 

Myślenie pojęciowe, a myślenie stereotypowe
Rozumienie pojęcia prawdy w różnych systemach sterowania społecznego – Józef Kossecki
O tworzeniu pojęć klasowych oraz teoriach adekwatnych, kulawych i skaczących – Leon Petrażycki

– W miarę jak rośniesz, twoje ciało zmienia się z ciała młodej dziewczyny w ciało kobiety.
– Wkrótce Molly będzie młodą kobietą, która chodzi na randki, tańce i nosi piękne, romantyczne sukienki.
– Ramiona chłopca są szerokie, a jego ciało muskularne, podczas gdy ciało dziewczynki jest bardziej krągłe.
– Chciałbym dowiedzieć się więcej o różnych rodzajach hormonów.
– Obecność tych hormonów we krwi powoduje wiele zmian w ciałach chłopców i dziewczynek.
– Bycie kobietą jest jedną z rzeczy, które najbardziej w sobie lubię. Myślę, że Tobie też się to spodoba.

 

Czym jest kobieta? Co to jest kobieta?

 

 

Matt Walsh: Lubię tu przychodzić, żeby pomyśleć. Natura wydaje się zawsze mówić prawdę, nawet gdy nie chcemy jej usłyszeć. Prawda jest taka, że nie jestem zbyt dobry w łowieniu ryb, ale czym jest prawda? Czy istnieje jakaś prawda? Czy właśnie tak wygląda postęp? Czy moi chłopcy naprawdę mogą stać się dziewczynkami? Czy mam cztery córki? Czy teraz muszę zapłacić za cztery wesela? Czy w ciele mojej córki jest uwięziony syn? Jeśli tak, to jak mogę go z niego wydostać? Czy któreś z moich dzieci jest tym, za kogo się podaje? Kim są ci ludzie? Kim jestem ja? Lepiej pójdę do terapeuty.

Gert Comfrey: Jestem licencjonowanym terapeutą małżeńskim i rodzinnym w stanie Tennessee, co w zasadzie oznacza, że zostałam przeszkolona w zakresie myślenia o systemach, systemach rodzinnych, o tym, jak zostaliśmy wychowani i jak to kształtuje to, kim jesteśmy dzisiaj.

Matt Walsh: Na swojej stronie internetowej, jeśli pozwolisz mi zacytować, piszesz:

„W swojej pracy terapeutycznej stosuję kombinację różnych podejść, w tym antyopresyjne, feministyczne i narracyjne. Polegam całkowicie na teorii systemów i uważam, że jednostki są produktem naszego otoczenia i pozostają z nim w dialogu, w tym z naszymi rodzinami, szerszą kulturą, miejscem pracy, przyrodą i klimatem politycznym”.

Co to oznacza?

Gert Comfrey: Myśląc o procedurach leczenia, z których korzystam, zdecydowanie czerpię z feministycznej terapii rodzinnej. Polega ona na tym, że żyjemy w świecie opartym na płci, w którym istnieją pewne imperatywy dotyczące tego, kim jesteśmy i co robimy, oparte na tym, w jaki sposób zostaliśmy upłciowieni. Od momentu, gdy przypisano mi płeć żeńską, mówiono mi: „Dobra, to są rodzaje ubrań, które będziesz nosić. To są zabawy, w które będziesz się angażować jako dziecko, to jest ścieżka, którą być może podąży twoje życie ze względu na oczekiwania społeczne”.

Matt Walsh: Co masz na myśli, mówiąc o przypisaniu do płci żeńskiej? Kto przypisuje do niej kobiety?

Gert Comfrey: Tak. Najczęściej ludzie, kiedy się rodzą, mają przypisaną płeć przez (…)

Matt Walsh: Lekarzy.

Gert Comfrey: Tak.

Matt Walsh: Na czym opierają oni to przypisanie do danej płci?

Gert Comfrey: Zasadniczo na podstawie genitaliów. Ludzie patrzą na genitalia i decydują, czy to będzie dziewczynka czy chłopiec. Obecnie wiemy, że płeć i tożsamość płciowa to coś znacznie więcej niż tylko binarność. Niektóre kobiety mają penisy, tak? Niektórzy mężczyźni mają waginy.

Nie tak działa tożsamość płciowa.

Matt Walsh: Skąd wiemy, że to nieprawda? Gdzie się tego dowiedzieliśmy?

Gert Comfrey: Cóż, ja dowiedziałam się tego słuchając osób transpłciowych, które mówiły: „Jestem kobietą transpłciową. A to, że mam penisa nie oznacza, że to jest to, kim jestem jako osoba. Genitalia nie są równoznaczne z tożsamością płciową”. To, kim są, ich tożsamość płciowa, ich wyrażanie płciowości. Tak, kobieta transpłciowa to kobieta.

Matt Walsh: U której te cechy są płynne. Skąd mam wiedzieć, czy jestem kobietą?

Gert Comfrey: To świetne pytanie. Lubię świece zapachowe. Oglądałem „Seks w wielkim mieście”. Więc skąd mam to wiedzieć?

Gert Comfrey: Matt, to pytanie, gdy zostaje zadane z dużą dozą ciekawości, jest początkiem podróży wielu ludzi w kierunku rozwoju tożsamości płciowej.

Matt Walsh: Jeśli moja mama, która mnie urodziła, jest kobietą i moja żona jest kobietą – nie pytałem jej o to, a może powinienem – jeśli one wszystkie są kobietami, a także chłopiec, który siada z tobą i mówi: „Myślę, że jestem dziewczynką”, faktycznie nią jest, to czym jest kobieta?

Gert Comfrey: Świetne pytanie. Nie jestem kobietą, więc nie potrafię na nie odpowiedzieć.

Matt Walsh: Myślałem, że dzięki terapii będę mniej zagubiony. Czy tylko ja się tak czuję? Muszę wyruszyć w drogę i się tego dowiedzieć. Rozmawiamy o tożsamości płciowej w społeczeństwie. Zacznę od naprawdę podstawowego pytania. Czym jest kobieta? Nie chcę zakładać, ale wszystkie jesteście kobietami?

– Tak, jesteśmy kobietami.
Matt Walsh: Jak byście to zdefiniowały, najprościej jak się da?
– To trudne.
– Tak, to trudne pytanie.
– Kobieta to ktoś, kto lubi być ładny i myśli o sobie jako o delikatnym stworzeniu.
Matt Walsh: Ja jestem dość nietaktowny.
– No dobrze.
Matt Walsh: Też mógłbym być kobietą?
– Tak, możesz nią być.
– Definiowanie kobiecości jest tylko wytworem kogoś, kto identyfikuje się jako kobieta.
Matt Walsh: Tak, identyfikują się jako kobiety, ale czym jest kobieta?
– Szczerze mówiąc, nie wiem.

“Czy nie dostrzegasz, że celem końcowym Nowomowy jest zawężenie zakresu myśli? W końcu uczynimy myślozbrodnię dosłownie niemożliwą, ponieważ nie będzie słów, którymi można by ją wyrazić. Każde pojęcie, które może być kiedykolwiek potrzebne, będzie wyrażone przez dokładnie jedno słowo, z jego znaczeniem sztywno zdefiniowanym i wszystkimi pomocniczymi znaczeniami wymazanymi i zapomnianymi… Proces ten będzie trwał jeszcze długo po tym, jak ty i ja umrzemy. Z każdym rokiem coraz mniej słów, a zakres świadomości zawsze trochę mniejszy. Oczywiście już teraz nie ma powodu ani usprawiedliwienia dla popełniania myślozbrodni. Jest to tylko kwestia samodyscypliny, kontroli rzeczywistości. Ale w końcu i to nie będzie potrzebne… Czy kiedykolwiek przyszło ci do głowy, Winston, że najpóźniej w 2050 roku nie będzie żyła ani jedna istota ludzka, która mogłaby zrozumieć taką rozmowę, jaką prowadzimy teraz?” – George Orwell, 1984

Matt Walsh: To proste pytanie. Dlaczego więc tak trudno na nie odpowiedzieć? Będzie to wymagało poważnego dochodzenia. Przez cały czas istnienia ludzkości kobiety były rozumiane jako pewna rzecz. Zatem co się zmieniło? Obecnie nikt nie potrafi odpowiedzieć na to pytanie. Dr Marci Bowers, która ma za sobą ponad 2000 operacji, jest najwybitniejszym w kraju chirurgiem zajmującym się zmianą płci. Niewątpliwie ktoś, kto przeprowadza operacje zmiany płci będzie umiał odpowiedzieć na pytanie „Czym jest kobieta?”.

Matt Walsh: Rozmawiam z Marci Bowers. Przede wszystkim dziękuję, że zechciała Pani z nami porozmawiać.

Dr Marci Bowers: Cała przyjemność po mojej stronie.

Matt Walsh: Jest Pani światowej sławy ginekologiem i chirurgiem. Jest Pani także kobietą transpłciową. Czy może mi Pani o tym trochę opowiedzieć?

Dr Marci Bowers: Identyfikuję się jako kobieta. Ale (…)

Matt Walsh: Jest Pani kobietą, tak?

Dr Marci Bowers: Jestem kobietą. Tak wygląda moje życie na co dzień. Jednak mam za sobą przeszłość związaną z transpłciowością.

Matt Walsh: Hmm. Na Pani stronie internetowej jest napisane: „plastyka pochwy potwierdzająca płeć (GAV)”.

Dr Marci Bowers: Yhm.

Matt Walsh: Co to dokładnie jest?

Dr Marci Bowers: Waginoplastyka to zabieg polegający na wytworzeniu kobiecej pochwy i sromu. Zmieniamy cechy fizyczne danej osoby, aby lepiej pasowały do jej tożsamości płciowej, która jest żeńska.

Matt Walsh: Wszystko to jest konstruowane z penisa.

Dr Marci Bowers: Tak, zgadza się. Operacje są dość dopracowane w tym sensie, że narządy nie tylko wyglądają jak kobieca anatomia, ale w większości przypadków tak też funkcjonują. To znaczy, z pewnością jest to trochę pakt z diabłem. Nie jest to idealne rozwiązanie.

Matt Walsh: Czy ktoś kiedykolwiek żałuje swoich operacji? Wiemy, że tak, ale jak często ludzie żałują swojej operacji?

Dr Marci Bowers: Właściwie to nie wiemy, czy tak się dzieje. Zdarzają się uzasadnione przypadki wycofania się z operacji [detranzycja], ale są też osoby, które naprawdę czują, że w swojej podróży mogły popełnić błąd. Na szczęście jest to naprawdę rzadkie zjawisko.

 

Chcę z powrotem moją płeć! – Osoby transpłciowe, które żałują zmiany płci – napisy PL

Film pt. Chcę z powrotem moją płeć! – Osoby transpłciowe, które żałują zmiany płci.

 

Matt Walsh: Nie wiem, czy kiedykolwiek słyszała Pani o osobach ze społeczności „Transabled [transprawni]”. Są to osoby, które są sprawne fizycznie, ale czują, że powinny być niepełnosprawne lub tak się identyfikują. Na przykład człowiek, który ma dwie ręce, ale uważa, że powinien mieć jedną. Jeśli człowiek z tego rodzaju marginalizowanej społeczności poszedłby do lekarza i powiedział: „Chcę żeby odciął mi Pan/Pani rękę”, to czy uważa Pani, że (…)

Dr Marci Bowers: To nie ma nic wspólnego z tożsamością płciową.

Matt Walsh: Co w przypadku, gdy jest to czyjaś tożsamość?

Dr Marci Bowers: To ktoś, kto ma (…) Zaakceptuję to jako diagnozę psychiatryczną, jako chorobę psychiczną. Nawet nie udaję, że wiem, na czym polega apotemnofilia, ale jakoś tak jest, że fascynuje cię lub urzeka brak kończyny lub jej części.

Matt Walsh: Hmm.

Dr Marci Bowers: Ok, powiedziałabym, że to jest – wybaczcie mój niemedyczny język – szurnięte.

Matt Walsh: Nie widzi Pani żadnego? Uważa Pani, że jest to całkowicie nieistotne?

Dr Marci Bowers: Tak.

Matt Walsh: A więc najważniejsze i najszersze pytanie brzmi: czym jest kobieta? Co to jest kobieta?

Dr Marci Bowers: Kobieta to kombinacja twoich cech fizycznych, a także tego, co pokazujesz światu, oraz wskazówek dotyczących płci, które dajesz. I miejmy nadzieję, że są one zgodne z twoją tożsamością płciową.

Matt Walsh: Krytyków po drugiej stronie tego zagadnienia (…)

Dr Marci Bowers: Nie ma ich zbyt wielu. Proszę kontynuować.

Matt Walsh: Niewielu jest takich, którzy nie zgodziliby się z tym, co Pani mówi.

Dr Marci Bowers: Wie Pan, na świecie na pewno są dinozaury.

Matt Walsh: Hmm.

Dr Marci Bowers: Tak.

Moralna odpowiedzialność aby kwestionować autorytety/władzę – Jocko Willink

Matt Walsh: Jak długo prowadzi Pan tu sklep?
– 25 lat.
Matt Walsh: O rany. Jakiś czas temu doszło tutaj do pewnego incydentu, który stał się prawdziwym wiralem w sieci. Było sporo reakcji opinii publicznej.

– Radna z Aberdeen, Tiesa Meskis, skonfrontowała się pewnego dnia z właścicielem, Donem Suckerem, w sprawie znaku, który umieścił w swoim sklepie.
– Pewnego dnia umieściłem tutaj ten znak. Wyszedł zza rogu i pomyślałem „Dobra, poznaję go”. Powiedziałem: „Poznaję Pana. Jest Pan naszym nowym radnym miejskim“. A on na to: „Nie, jestem waszą nową radną”. Od tego wszystko się zaczęło.
– Wie Pan co? To są bzdury.
– Nie, to co Pan mówi to bzdury.
– Nieprawda.
– Proszę Pana, kobiety są kobietami.
– Ten znak to gówno prawda.
– Zajmuję się tym od 25 lat. Nigdy nie miałem z nikim problemu, bez względu na to, czy to gej, transseksualista, cokolwiek.

Matt Walsh: Mówi Pan, że radny, on, że ta osoba mówi: „Jestem kobietą”.
– Zgadza się.
Matt Walsh: A Pan mu odpowiedział: „Nie jesteś kobietą“. Skąd Pan wie, że ta osoba nie jest kobietą?
– Skąd ja to wiem?
Matt Walsh: Tak.
– Cóż. Zdrowy rozsądek.
– Kobiety transpłciowe to kobiety!
Matt Walsh: Czy nauka nie mówi, że jeśli ktoś identyfikuje się jako kobieta, to nią jest?
– Nie, to całkowita fikcja. Nie obchodzi mnie, czy uważasz się za owczarka i przychodzisz do mojego sklepu. To nie ma dla mnie znaczenia. Po prostu nie wchodź tu i nie próbuj wciskać mi tego gówna do gardła.
Matt Walsh: Jeśli to sprawia, że ktoś czuje się lepiej. A co z ich uczuciami?
– Gówno mnie obchodzą ich uczucia. Jestem stary.
Matt Walsh: A co z uniwersum Gwiezdnych Wojen? Myśli Pan, że Jar Jar Binks jest panseksualny? Myśli Pan, że jest transpłciowy?
– Dlaczego miałoby mnie to w ogóle obchodzić?
Matt Walsh: Jeśli to jego prawda?
– Cóż, to nie jest prawda.
Matt Walsh: Nie jest Pan naukowcem. Nie specjalizuje się Pan w dziedzinie Gender Studies. A może tak jest?
– Nie.
Matt Walsh: OK. Skąd Pan wie, że jest Pan mężczyzną?
– Skąd wiem, że jestem mężczyzną? Chyba stąd, że mam fiuta.

Matt Walsh: Aha Cóż, Don chyba niezbyt dużo o tym myśli. Przyznaje, że nie jest specjalistą w dziedzinie Gender Studies. A przynajmniej nie jest lekarzem. Może powinienem porozmawiać z jakimś lekarzem.

Dr Michelle Forcier: Nazywam się Michelle Forcier i ukończyłam studia medyczne na University of Connecticut oraz odbyłam staż na pediatrii na University of Utah. Przez 20 lat pracowałam w wielu różnych organizacjach typu Plant Parenthood. Zajmuję się tematyką zaawansowanej antykoncepcji i aborcji, a także hormonami płciowymi oraz badaniem całego schematu tożsamości płciowej, płci i sprawiedliwości reprodukcyjnej.

Planned Parenthood sprzedaje części ciała abortowanych dzieci dla zysku [nagranie z ukrytej kamery]
Kierowniczka Planned Parenthood udziela porad pedofilowi – Perth Amboy

Matt Walsh: Wykonała Pani wiele pracy w tej dziedzinie. Czy mogłaby Pani zacząć od opowiedzenia nam o tym?

Dr Michelle Forcier: Jasne.

Matt Walsh: W jakim wieku dziecko może zacząć „przechodzić” na inną płeć lub identyfikować się z płcią inną niż ta, z którą się urodziło?

Dr Michelle Forcier: Tak, cóż, istnieją badania i dane, które pokazują, że niemowlęta i dzieci rozumieją różnice wynikające z płci. Niektóre dzieci naprawdę wcześnie odkrywają swoją płeć. A powodem, dla którego mówimy, że to interesujące lub ważne, jest to, że odkrywają, iż ich tożsamość płciowa niekoniecznie jest zgodna z płcią przypisaną im przy urodzeniu.

Matt Walsh: Kiedy lekarz widzi penisa i mówi, że to jest mężczyzna jako płeć męska, to jest to arbitralne rozróżnienie?

Dr Michelle Forcier: Mówienie tej rodzinie na podstawie tego małego penisa, że dziecko jest w 100% zidentyfikowane jako mężczyzna, bez względu na to, co jeszcze wydarzy się w jego życiu, nie jest właściwe.

Matt Walsh: Czym jest opieka afirmująca płeć? Jest Pani wielką orędowniczką tego, aby w przypadku, gdy dziecko siedzi z tobą i kwestionuje swoją płeć (…) Na czym polega proces afirmacji płci?

Dr Michelle Forcier: Afirmacja oznacza, że jako pediatra, jako osoba, która mówi, że moim zadaniem jest zapewnienie ci jak najlepszej opieki medycznej, muszę naprawdę uważnie słuchać. A sposób, w jaki to ujmuję, aby dzieci mogły to zrozumieć, sprowadza się do słów „Opowiedz mi swoją historię”. „W jakim miejscu byłeś/aś w kwestii swojej płci i tożsamości płciowej?” „Gdzie jesteś teraz?” Oraz bardziej entuzjastycznym tonem – „Gdzie chciałbyś/chciałabyś być w przyszłości?”.

Matt Walsh: Czy spotkała Pani kiedyś czterolatka, który wierzy w Świętego Mikołaja?

Dr Michelle Forcier: Yhm.

Matt Walsh: To znaczy kogoś, kto wierzy, że gruby mężczyzna podróżuje po niebie na latającym reniferze z prędkością błyskawicy i zjeżdża w dół jego komina z prezentami?

Dr Michelle Forcier: Tak.

Matt Walsh: Czy powiedziałaby Pani, że jest to ktoś, kto być może ma słabe pojęcie o rzeczywistości?

Dr Michelle Forcier: Czterolatki mają odpowiednie podejście do rzeczywistości.

Matt Walsh: Zgadzam się.

Dr Michelle Forcier: To jest dla nich bardzo prawdziwe.

Matt Walsh: Zgadzam się. Ma Pani rację. Święty Mikołaj jest dla nich prawdziwy, ale Święty Mikołaj nie jest tak naprawdę prawdziwy.

Dr Michelle Forcier: Tak, ale Święty Mikołaj dostarcza im prezenty świąteczne.

Matt Walsh: Tak, ale on nie jest prawdziwy.

Dr Michelle Forcier: Dla tego dziecka jest.

Matt Walsh: Kiedy widzę dziecko, które wierzy w Świętego Mikołaja, a potem, powiedzmy, że jest to chłopiec i mówi: „Jestem dziewczynką”, to jest to ktoś, kto nie potrafi odróżnić fantazji od rzeczywistości. Jak więc można uznać to za rzeczywistość?

Dr Michelle Forcier: Jako pediatra i jako rodzic powiedziałabym: „Ależ wspaniała jest wyobraźnia mojego czterolatka!”.

Matt Walsh: Czyż dzieci nie słyną z żywej wyobraźni? Czy naprawdę powinniśmy pozwalać naszym dzieciom definiować rzeczywistość?

Jeśli powiem, że czuję się w określony sposób, to oczywiście nie możesz mi powiedzieć, że tak nie jest.
– Tak.
Matt Walsh: Ale czy to, że tak czuję, oznacza, że jest to prawda?
– Jeśli to twoja rzeczywistość.
– Tak, to twoja rzeczywistość.
– Prawdę mówiąc, to nie moja sprawa.
Matt Walsh: Zatem każdy z nas ma swoją własną (…)
– Tożsamość.
Matt Walsh: (…) rzeczywistość?
A gdybym powiedział: „Chcę, żebyście powiedzieli, że to prawda, że jestem kobietą”.
Powiedzielibyście to?
– Powiedziałabym też (…)
– Że jeśli tak chcesz.
– Tak.
– Szczerze, nie obchodzi mnie to. Cokolwiek sprawi, że będziesz szczęśliwy.
– To, co dla Ciebie jest prawdą, dla mnie może być fałszem.
Matt Walsh: A gdybym powiedział, że moją prawdą jest to, że ty nie istniejesz?
Czy to znaczy, że ty już nie istniejesz?
– Jeśli to twoja prawda to oczywiście. Nie istnieję.
Matt Walsh: Ale istniejesz.
– Chodzi mi o to, że jeśli mówisz, że istnieję, to tak jest.
Matt Walsh: Cóż, nawet gdybym powiedział, że tak nie jest, to i tak istniejesz, bo przecież rozmawiamy.
– Tak?
Matt Walsh: Tak mi się wydaje. Myślałem, że (…)
– To ty tak myślisz.

Matt Walsh: Powinienem był wiedzieć, że w Hollywood trudno będzie zdefiniować rzeczywistość. Powinienem chyba udać się do miejsca, gdzie prawda jest najważniejszym celem, czyli Amerykański Uniwersytet.

Dr Patrick Grzanka: W ramach Gender Studies nie sprowadzamy płci do tego, co psychologowie nazywają różnicami indywidualnymi, ale raczej myślimy o płci, nie o kobiecie i mężczyźnie, ale o płci jako formie społecznej, czymś, co przenika praktycznie wszystkie aspekty życia społecznego.

Matt Walsh: Zatem porozmawiajmy o tym. Chyba powinniśmy zacząć od tego, że mamy tożsamość płciową i płeć, prawda? Jaka jest między nimi różnica? Czy jest jakaś różnica?

Dr Patrick Grzanka: Zauważyłem to w waszych pytaniach i pomyślałem, że to jest to, nad czym zastanawiamy się przez cały semestr. Jednak w naukach społecznych zwykliśmy dziś myśleć o tym, że płeć odnosi się do zestawu cech biologicznych, a tożsamość płciowa jest kategorią konstruowaną społecznie. Sądzę, że często mylące jest to, że pozwala się, aby ta postać była w pewnym sensie nieuporządkowana i skomplikowana. Jednak w takim ujęciu, kiedy rozdziela się je na te całkowicie odrębne konstrukty (…) Badacze, a dokładniej osoby badające płeć i tożsamość płciową – nie mówimy teraz o seksualności – w akademickim świecie, w którym się poruszam, widzimy jak głęboko idee płciowe, kulturowe idee dotyczące męskości, kobiecości, męskość i kobiecość są zindywidualizowane, zarówno u ludzi, jak i u wielu innych zwierząt.

Matt Walsh: Tak więc płeć i tożsamość płciowa to dwie różne rzeczy?

Dr Patrick Grzanka: Cóż, uważam, że tak i nie. Mogę śmiało powiedzieć, że tożsamość płciowa i płeć to dwa różne konstrukty, ale są one ze sobą ściśle połączone.

Matt Walsh: Mówimy o tożsamości płciowej i płci i jest w tej kwestii wiele kontrowersji. Jeśli mówimy o tym, że kobieta transpłciowa ma wszystkie męskie cechy fizyczne, to czy w takim razie nie jest mężczyzną? Czy nie można powiedzieć wprost, że ta osoba jest mężczyzną?

Dr Patrick Grzanka: Cóż, myślę, że chodzi o to, dlaczego zadajesz to pytanie? Sądzę, że chciałbym zrozumieć, dlaczego jest to tak ważne.

Matt Walsh: Chodzi w pewnym sensie o zrozumienie rzeczywistości.

Dr Patrick Grzanka: Uważam, że jeśli ktoś mówi ci kim jest to należy mu wierzyć. Jeśli więc ktoś mówi, że jest kobietą lub mężczyzną, to znaczy, że mówi nam o swojej tożsamości płciowej. Nie jestem pewien, co interakcje społeczne miałyby wspólnego z męskością lub kobiecością.

Matt Walsh: Nie mówię nawet o kontekście społecznym. Próbuję po prostu zacząć od dotarcia do prawdy.

Dr Patrick Grzanka: No tak. Chodzi mi o to, że naprawdę nie czuję się komfortowo z językiem ponownego dochodzenia do prawdy. W życiu społecznym (…)

Matt Walsh: Dlaczego jest to niekomfortowe?

Dr Patrick Grzanka: Ponieważ brzmi to dla mnie silnie transfobicznie.

Matt Walsh: Prawda?

Dr Patrick Grzanka: A jeśli będzie Pan dalej drążyć ten temat, przerwiemy wywiad.

Matt Walsh: Jeśli staram się znaleźć odpowiedź na pytanie jaka jest prawda?

Dr Patrick Grzanka: Przywołuje Pan słowo „prawda”, co jest protekcjonalne i niegrzeczne.

Matt Walsh: W jaki sposób słowo „prawda” jest protekcjonalne i niegrzeczne?

Dr Patrick Grzanka: Dlaczego nie powie mi Pan, jaka jest Pańska prawda? Ma Pan jeszcze 30 sekund zanim wstanę.

Matt Walsh: Jaka jest moja prawda? Cóż, nie sądzę, żebym naprawdę miał jakąś prawdę. Uważam, że istnieje wyłącznie prawda, taka jak rzeczywistość. Powinniśmy więc zacząć od próby ustalenia jaka jest rzeczywistość.

Dr Patrick Grzanka: Aha. Dlaczego jest Pan zaniepokojony, gdy ktoś inny mówi Panu, że jest mężczyzną albo nawet gdy używa słowa „mężczyzna [lub identyfikuje się jako mężczyzna]”, dlaczego jest Pan zaniepokojony tym, że Pan mu/jej nie wierzy?

Matt Walsh: Cóż, ciągle wraca Pan do tego, jak reaguje Pan w sytuacjach społecznych.

Dr Patrick Grzanka: Tym się zajmuję. Jestem socjologiem.

Matt Walsh: No tak, racja. Jesteśmy na uniwersytecie. To miejsce rozumienia prawdy, czyż nie?

Dr Patrick Grzanka: Zdecydowanie. Dążymy do prawdy. A ja jestem badaczem społecznym i tym się właśnie zajmuję.

Matt Walsh: Dopiero co powiedział Pan, że prawda jest transfobiczna.

Dr Patrick Grzanka: Gdy mówi Pan, że prawda jest taka, że mogę powiedzieć: „Nie jesteś mężczyzną. Pokaż mi swoje genitalia”, to jest to transfobiczne.

Matt Walsh: Nie, nie chcę oglądać męskich genitaliów. Chodzi mi tylko o to, że ktoś może powiedzieć o sobie coś, co może być nieprawdziwe. Na przykład, gdybym powiedział, że jestem czarnoskórym mężczyzną, zaakceptowałby to Pan, czy byłby sceptyczny?

Dr Patrick Grzanka: Jest Pan czarny? Jest Pan Afroamerykaninem? Jest Pan przedstawicielem więcej niż jednej rasy?

Matt Walsh: Nie sądzę.

Dr Patrick Grzanka: Cóż, nie wygląda Pan w ten sposób. I nie wydaje mi się, żeby to było szczere stwierdzenie dotyczące tego, kim Pan jest.

Matt Walsh: Dobrze. O to mi chodzi. Mógłbym skłamać oświadczając to, kim jestem.

Dr Patrick Grzanka: Oczywiście. Chyba wiadomo, że ludzie potrafią kłamać. Tak.

Matt Walsh: Albo nawet nie kłamać. Mogę się po prostu mylić.

Dr Patrick Grzanka: Tak.

Matt Walsh: Myślę, że to wszystko sprowadza się do jednego pytania, zwłaszcza w przypadku badań nad kobietami, tożsamością płciową i seksualnością. Czym jest kobieta? Co to jest kobieta?

Dr Patrick Grzanka: Dlaczego zadał Pan to pytanie?

Matt Walsh: Naprawdę chciałabym wiedzieć, jaka jest odpowiedź na to pytanie.

Dr Patrick Grzanka: Jaka według Pana jest odpowiedź na to pytanie?

Matt Walsh: No cóż, to ja się pytam. Dlatego przyszedłem z tym do profesora na uniwersytecie. Zajmuje się Pan tym tematem.

Dr Patrick Grzanka: Jakie inne odpowiedzi Pan otrzymał?

Matt Walsh: Dużo takich jak ta, w których Pan nie odpowiada. Dostałem wiele takich odpowiedzi.

Dr Patrick Grzanka: To ciekawe, że mówi Pan, iż niektóre osoby, z którymi przeprowadzał Pan wywiady, niechętnie na nie odpowiadały. Sądzę, że ma to wiele wspólnego z pytaniami, które je poprzedzały, oraz z tym, jak zachowywał się Pan podczas wywiadu.

Matt Walsh: Jak ja się zachowywałem?

Dr Patrick Grzanka: A jak Pan myśli?

Matt Walsh: Po prostu nie chce Pan odpowiadać na pytania, prawda?

Dr Patrick Grzanka: Przyszedłem tu dziś z wielką chęcią i entuzjazmem, aby odpowiedzieć na pytania dotyczące badań nad kobietami, tożsamością płciową i seksualnością.

Matt Walsh: Czyli chce Pan odpowiedzieć na pytania dotyczące badań nad kobietami? A zatem pierwszą odpowiedzią, jakiej powinien mi Pan udzielić, będzie odpowiedź na pytanie: czym właściwie jest kobieta?

Dr Patrick Grzanka: Cóż, dla mnie jest to naprawdę prosta odpowiedź. Jest to osoba, która identyfikuje się jako kobieta.

Matt Walsh: Ale czym jest to z czym się identyfikuje?

Dr Patrick Grzanka: To kobieta.

Matt Walsh: A czym jest kobieta?

Dr Patrick Grzanka: Jest kobietą.

Matt Walsh: Czy wie Pan czym jest błędne koło w definiowaniu [błąd logiczny]?

Dr Patrick Grzanka: Wiem.

Matt Walsh: To trochę jak to, co robi Pan w tej chwili. Gdzie kobieta jest kobietą.

Dr Patrick Grzanka: Bo szukasz Pan czegoś, co w mojej dziedzinie pracy nazwalibyśmy esencjalistyczną definicją płci. Wydaje mi się, że brzmi to tak, jakby chciał Pan, abym podał Panu zestaw cech biologicznych lub kulturowych, które są związane z jedną lub drugą płcią.

Matt Walsh: Nie szukam jakiejkolwiek definicji. Po prostu szukam konkretnej definicji.

Dr Patrick Grzanka: Skoro tak, to podałem ją Panu.

Matt Walsh: Cóż, teraz mogę powiedzieć, że byłem w placówce uniwersyteckiej. Cieszę się, że nie zapłaciłem za uczęszczanie do tego przybytku. Czy jest ktoś, kto chciałby udzielić mi prostej odpowiedzi? Najlepiej ktoś z kilkoma dyplomami medycznymi na ścianie.

Matt Walsh: Doktor Grossman, dziękuję, że zgodziła się Pani z nami porozmawiać. Jest Pani psychiatrą i lekarzem medycyny i ma Pani na swoim koncie wiele prac z zakresu psychiatrii dziecięcej. Czym jest transpłciowość z psychiatrycznego punktu widzenia?

Dr Miriam Grossman: Najlepszym sposobem podejścia do tego zagadnienia jest mówienie o dysforii płciowej, która jest intensywnym wstrętem i dyskomfortem związanym z własną płcią biologiczną. Występuje ona u od jednej na 30.000 osób do jednej na 110.000 osób. Ważne jest, aby odróżnić te osoby od tego, co dzieje się ostatnio, czyli dzieci, które nigdy nie odczuwały żadnego dyskomfortu czy dysforii, jak to się teraz nazywa, w związku ze swoją płcią biologiczną, a potem dość nagle, jako przedszkolaki lub nastolatki, ujawniają się i ogłaszają, że są płynne płciowo lub zaczynają kwestionować swoją płeć. Najpierw zdefiniujmy pojęcia płeć i tożsamość płciowa.

Matt Walsh: Tak, poproszę.

Dr Miriam Grossman: Płeć [ang. “sex”] to biologia. Płeć jest niezmienna. Opiera się na chromosomach. 99,99% komórek w organizmie jest oznaczonych jako męskie lub żeńskie. Z drugiej strony, tożsamość płciowa [ang. “gender”] to percepcja. To uczucie. To sposób identyfikacji, to doświadczenie. Jest to subiektywne.

Matt Walsh: Brzmi to tak, jakby chciała Pani powiedzieć, że jeśli mężczyzna jest samcem z gatunku człowiek (homo sapiens), ale myśli o sobie jako o kobiecie, to w rzeczywistości nie jest kobietą.

Dr Miriam Grossman: Zgadza się.

Matt Walsh: Gamety męskie, samca. To właśnie one czynią mnie mężczyzną.

Dr Michelle Forcier: Nie, Pana plemniki nie czynią Pana mężczyzną.

Matt Walsh: Zatem co?

Dr Michelle Forcier: To zbiór, konstelacja.

Matt Walsh: W rzeczywistości, w prawdzie. Dobrze?

Dr Michelle Forcier: O czyjej prawdzie mówimy?

Matt Walsh: O tej samej prawdzie, która mówi, że siedzimy teraz w tym pokoju, Pani i ja.

Dr Michelle Forcier: Nie, nie słucha Pan.

Matt Walsh: Jeśli widzę kurczaka znoszącego jaja i mówię, że to kura znosząca jaja, to czy przypisałem mu płeć żeńską, czy tylko obserwuję rzeczywistość fizyczną, która ma miejsce w świecie?

Dr Michelle Forcier: Czy kurczak ma tożsamość płciową? Czy kurczak płacze? Czy kurczak popełnia samobójstwo? Włóżmy to w pewne ramy, bo mówi Pan, próbuje Pan (…)

Matt Walsh: Kurczak ma płeć, jak każdy organizm biologiczny.

Dr Michelle Forcier: Kurczak ma przypisaną płeć, ale nie ma tożsamości płciowej.

Matt Walsh: Tak więc przypisujemy kurczętom płeć żeńską, gdy znoszą jajka?

Dr Michelle Forcier: Zakładamy, że są płci żeńskiej, jeśli znoszą jajka.

Matt Walsh: Powiedziano mi, że tak naprawdę wszyscy zgadzają się z obecnym podejściem do kwestii płci, zmiany [tranzycji] płci dzieci i tak dalej. A jeśli się z tym nie zgadzasz, to jesteś dinozaurem i bigotem. Czyż nie jest Pani bigoteryjnym dinozaurem?

Dr Miriam Grossman: Nie jestem bigoteryjna i nie jestem dinozaurem. Jestem osadzona w rzeczywistości i w nauce.

Matt Walsh: Czyja to rzeczywistość?

Dr Miriam Grossman: Jest jedna rzeczywistość.

Selina Soule: Pierwszy wyścig, w którym rywalizowałam z transpłciowym sportowcem, odbył się na pierwszym roku studiów. Gdy tylko rozległa się salwa, te dwie transpłciowe zawodniczki wystartowały i zostawiły nas wszystkie w tyle. Przez wszystkie cztery lata szkoły średniej byłam zmuszona rywalizować z biologicznymi mężczyznami. Rywalizowałam z nimi tylko w sprintach. Jednak przez te wszystkie lata ścigałam się z nimi kilkanaście razy i za każdym razem przegrywałam.

Matt Walsh: Czy pozbawili Cię medali, które w innym przypadku byś zdobyła, lub trofeów, które byś zdobyła?

Selina Soule: Wyprzedzili mnie o 20 metrów w walce o medale i miejsca kwalifikacyjne. Nie udało mi się zakwalifikować do zawodów w stanie Nowa Anglia. Musiałam wystartować w skoku w dal i w sztafecie 4 x 200 metrów. Zostałam więc zepchnięta na boczny tor w moich własnych zawodach. A gdyby ich tam nie było, mogłabym się zakwalifikować. Tak więc wiele mnie ominęło podczas całej mojej kariery w szkole średniej.

Matt Walsh: Wygrali wszystkie zawody, czy prawie wszystkie?

Selina Soule: Wygrali każde zawody, w których startowali.

Matt Walsh: Jakie to uczucie?

Selina Soule: To bardzo frustrujące i bolesne, ponieważ my, elitarne zawodniczki, tak ciężko trenujemy, aby stracić choćby sekundę z naszego czasu, a startujemy w zawodach, wiedząc, że nigdy nie będziemy w stanie wygrać.

Matt Walsh: To tak, jakby cała ta praca poszła na marne.

Selina Soule: Tak. Po tak wielu przegranych zaczynasz zadawać sobie pytanie: „Po co ja to w ogóle robię?”. „Po co trenuję tak ciężko i poświęcam tak wiele po to tylko, żeby zająć trzecie lub dalsze miejsce w zawodach?”

Matt Walsh: W Connecticut było dwóch biegaczy płci męskiej (…)

Rodrigo Heng-Lehtinen: Ma Pan na myśli transpłciowe biegaczki?

Matt Walsh: Zgadza się. Którzy zdecydowali, że będą się ścigać z dziewczętami. I jeśli spojrzeć na te osoby, można zobaczyć ich czasy w porównaniu z mężczyznami, z chłopcami, gdzie byli w środku stawki. A potem ścigali się z dziewczętami i zajmowali pierwsze i drugie miejsce. Czy świadczy to o jakiejś nieuczciwej przewadze, jaką te osoby mogą mieć w stosunku do dziewcząt?

Rodrigo Heng-Lehtinen: Nie, to nie wskazuje na nieuczciwą przewagę. Sądzę, że częściowym dowodem na to jest fakt, że coraz więcej transpłciowych dziewcząt ujawnia się w szkole średniej i nadal uprawia sport i nie wygrywają. Sprawa z Connecticut jest wyjątkiem. Przyciągnęła wiele uwagi, ponieważ te dwie transpłciowe dziewczyny dobrze sobie radziły. Lecz jest o wiele więcej transpłciowych dziewcząt uprawiających sport, które nie osiągają wybitnych wyników. W ostatecznym rozrachunku to, czy wygrasz mecz, zależy od tego, jak ciężko pracujesz na treningach. Większość z nas nie wygra.Dotyczy to także transpłciowych sportowców.

„Dalej dziewczyny!”

Rodrigo Heng-Lehtinen: Normą jest, że transpłciowa młodzież nie wygrywa zbyt wiele w grach sportowych.

– Alana McLaughlin była bardzo wdzięczna Provost, że podjęła się tej walki.
– Nie wiem, jak bardzo wdzięczna jest teraz, ale zadała kilka ciosów.

 

Rodrigo Heng-Lehtinen: To, że transpłciowa młoda osoba wygrywa jest w dużej mierze wyjątkiem. A dzieje się tak dlatego, że bycie transpłciowym nie daje żadnej przewagi. Tylko kilka osób będzie przewodzić grupie.

Dr Marci Bowers: Są pewne, nieznaczne różnice, ale czy przekłada się to na przewagę konkurencyjną? Sądzę, że byłby Pan pod ogromną presją, żeby to udowodnić.

Rodrigo Heng-Lehtinen: Gdyby bycie osobą transpłciową w sporcie dawało jakąś ogromną przewagę, to kobiety transpłciowe całkowicie by w nim dominowały.

 

– Na ostatniej połowie basenu nikt nie dotknie Lii Thomas.

„Rany! Czuję się jak kobieta!”

– Transpłciowa pływaczka Lia Thomas łamie bariery i rekordy. W nowym artykule, Sports Illustrated nazywa studentkę ostatniego roku college’u „najbardziej kontrowersyjnym sportowcem w Ameryce”.

Dziewczyna z tej samej ekipy pływackiej co Lia: Lia oczywiście pomaga nam być lepszymi, prawda? Pływa naprawdę szybko. Wyniki Lii pomagają drużynie pływackiej University of Pennsylvania. Uczucie zwycięstwa nie jest już tak dobre, bo jest zbrukane. Było wiele rzeczy, o których nie można było mówić, a które były bardzo niepokojące, jak na przykład sytuacja w szatni. Jeśli w ogóle poruszyło się ten temat, było się transfobem. Jeśli nawet wspomniałeś o tym, że pływanie Lii może nie być sprawiedliwe, natychmiast cię uciszano. Nazywano cię osobą pełną nienawiści lub przejawiającą transfobię.

Matt Walsh: Nie ma żadnej dyskusji na ten temat? Trenerzy nie siadają ze wszystkimi i nie zwracają uwagi na to, co tak naprawdę wszystkich w tym denerwuje?

Dziewczyna z tej samej ekipy pływackiej co Lia: W związku z tym do rozmowy z nami zaproszono wysoko postawione osoby z wydziału sportowego. Sprowadzono kogoś z Centrum LGBTQ. Sprowadzono kogoś z działu psychologicznego.

Matt Walsh: Jesteście zdenerwowane tym, co się dzieje, więc to wy potrzebujecie pomocy psychologicznej.

Dziewczyna z tej samej ekipy pływackiej co Lia: Tak. Na tym spotkaniu powiedzieli nam: „Słuchajcie, rozumiemy, iż istnieje cały wachlarz emocji, ale to czy Lia będzie pływać nie podlega negocjacjom. Możemy jednak pomóc Wam to naprawić. Po to tu jesteśmy”.

Matt Walsh: W tym wywiadzie występujesz anonimowo. Dlaczego zdecydowałaś się nie ujawniać swojej twarzy mówiąc takie rzeczy?

Dziewczyna z tej samej ekipy pływackiej co Lia: Dość jasno dali do zrozumienia, że jeśli wypowiesz się na ten temat i powiesz cokolwiek negatywnego, twoje życie w jakiś sposób się skończy, będziesz skończony w Internecie jako transfob jeśli ujawnisz swoją tożsamość. Nie będziesz w stanie znaleźć pracy. Każdy, kto będzie chciał cię zatrudnić, zobaczy, że jesteś transfobem i twoje życie się skończy.

 

Matt Walsh: Załóżmy, że jutro zidentyfikuję się jako kobieta i będę chciał wejść do tej samej szatni, w której jesteś ty. Powinienem mieć na to pozwolenie, dopóki się tak identyfikuję?

– Nie wiem. Po prostu uważam, że inne kobiety czułyby się niekomfortowo, gdybyś tam wszedł.
– Co myślisz o mężczyznach, którzy są transpłciowi i korzystają z toalet dla kobiet? Według ciebie to w porządku?
– Nie.
– Powiedz im dlaczego tak jest.
– Bo mają fiuty.
– Kontrowersje w klubie fitness w koreańskim mieście wywołała kwestia płci.
– Zgadza się. W mediach społecznościowych pojawiło się nagranie, na którym widać, jak klienci SPA narzekają.

– Chcę mieć jasność sytuacji. Mężczyzna może wejść do części przeznaczonej dla kobiet i pokazywać swojego penisa innym kobietom, młodym i małym dziewczynkom, niepełnoletnim. Wasze SPA, WI SPA, to akceptuje. Czy to właśnie chcesz mi powiedzieć? Jak już pytałam. Czyli może tam zostać? Mógłby tam zostać? Jaka orientacja seksualna? Widzę fiuta!

– Policja zidentyfikowała osobę zamieszaną w sprawę jako 52-letniego Darrena Agee Meragera z hrabstwa Riverside. Darren Merager, który jest zarejestrowanym przestępcą seksualnym od 2006 roku, stoi teraz przed pięcioma zarzutami o nieprzyzwoite obnażanie się.

Mark Takano: Witam, jestem kongresman Mark Takano. Miesiąc [dumy] dostrzegania osób transpłciowych to czas, by docenić siłę, różnorodność i wytrzymałość [rezyliencję] społeczności osób transpłciowych. Wspólnie możemy sprawić, że nasz kraj i świat staną się bardziej akceptowalnym miejscem, występując przeciwko transfobii u źródła i wspierając społeczność osób transpłciowych poprzez doprowadzenie do podpisania Ustawy o Równości.

Matt Walsh: Panie Kongresmenie, dziękujemy za przybycie. Dziękujemy, że jest Pan tu z nami.

Mark Takano: Jest Pan pierwszym członkiem Kongresu, który jest członkiem społeczności LGBT i jednocześnie osobą pochodzenia azjatyckiego. Jest Pan również wielkim zwolennikiem Ustawy o równości.

Mark Takano: Tak.

Matt Walsh: Czym jest Ustawa o równości, gdyby miał ją Pan bardzo krótko streścić? Wiem, że ma ona wiele zastosowań.

Mark Takano: Najprościej można powiedzieć, że Ustawa o równości po prostu zmienia Ustawę o prawach obywatelskich z 1964 roku w taki sposób, że obejmuje orientację seksualną i tożsamość płciową. Jednym z obszarów jest zakwaterowanie publiczne.

Matt Walsh: W jaki sposób osoba należąca do społeczności LGBT może obecnie być dyskryminowana w miejscach publicznych?

Mark Takano: Obecnie zakwaterowanie publiczne to cały obszar hoteli i moteli (…)

Matt Walsh: Łazienek i drużyn sportowych. Czy to (…)

Mark Takano: Mówię o łazienkach, drużynach sportowych, imprezach sportowych.

Matt Walsh: Przejdźmy do bardziej szczegółowych kwestii politycznych. Są kobiety, które tak twierdzą, i rozmawiałem z kilkoma, które mówią:

„Hej, chciałabym mieć trochę prywatności w łazience. Wolałabym nie mieć do czynienia z nagimi penisami”. Mówiąc bez ogródek. Mówią nawet, że penis jest znakiem rozpoznawczym, że ktoś jest mężczyzną. Są ludzie, którzy naprawdę uwierzyli w plotkę, że tylko mężczyźni mają penisy. Jak na to reagujemy? Jak Pan na to reaguje?

Mark Takano: Cóż. Cóż, powiedziałbym, że większość osób transpłciowych, które znam, i nie mówimy tu o wielu osobach – sądzę, że osoba, która chce skorzystać z toalety dla kobiet, która identyfikuje się jako osoba transpłciowa, naprawdę myśli o sobie jako o kobiecie. Może powinniśmy spróbować szanować ich podstawowe prawo do życia. Myślę, że będzie to oczywiście ważny element tej ustawy.

Matt Walsh: Z pomocą ustawy (…)

Mark Takano: Chwileczkę. Chce Pan prowadzić tę rozmowę o łazienkach, a nie o podstawowym prawie do życia. To coś, czego nie mogę pojąć. Że nie chce Pan w pewnym sensie skupić się na tym jako na najważniejszej kwestii. Przechodzimy od razu do kontrowersji wokół łazienek. Wie Pan co? Myślę, że to koniec tego wywiadu. Wydaje mi się, że na tym koniec.

Matt Walsh: Mam tylko jedno, ostatnie pytanie.
Mark Takano: Wywiad dobiegł końca.
Matt Walsh: Chcemy się dowiedzieć czym jest kobieta.
Mark Takano: Proszę wyłączyć kamerę.
– Przepraszam, kończymy wywiad. Uprzejmie proszę was o to żebyście się spakowali i opuścili gabinet.
Matt Walsh: Chciałem tylko wiedzieć.
– OK.
Matt Walsh: Przebyłem całą tę drogę żeby dowiedzieć się czym jest kobieta.
– I nie dowie się Pan tego.

 

Matt Walsh: Moja podróż do Kalifornii nie przynosi wielu odpowiedzi, ale przynajmniej poznaję nowych przyjaciół. Nie martwi się Pan o dzieci, które tu chodzą?

– Nie, bo wychowałem dwie córki, które są jednymi z najlepiej przystosowanych dorosłych. Wychowywały się wśród nagich ludzi. Badania wykazały, że dzieci wychowane w otoczeniu nieseksualnej nagości mają mniej kompleksów, gdy są dorosłe.

Matt Walsh: Ludzie mają kompleksy. W tej chwili, w czasie tej rozmowy, jest wiele rzeczy, które wiszą. Czy każdy może być dowolnej płci, jakiej chce? Czy mężczyzna może stać się kobietą, jeśli chce?

– To jest osobisty wybór. Ludzie mogą żyć tak, jak chcą. Ja staram się żyć tak, jak chcę, prowadzić autentyczne życie. Tak, właśnie widzę. Dlatego szanuję prawa innych ludzi do wyboru tego, co chcą robić.

– Dlaczego pytasz geja, co to znaczy być kobietą? Powinieneś pytać kobiety, co to znaczy być kobietą, zwłaszcza kobiety transpłciowe.

Matt Walsh: Pytam różnych ludzi. Czy każdy może mieć zdanie na ten temat?

– Tylko ludzie, którzy są kobietami. Geje nie wiedzą nic na temat tego, co to znaczy być kobietą.

Matt Walsh: Czy powiedziałeś gejom w San Francisco, że nie wolno im o tym mówić?

– Nie, ale to nie tak, że przychodzę i mówię, jaki może być gej.

Matt Walsh: Zatem twierdzisz, że jeśli nie jesteś kobietą, to nie powinieneś mieć opinii na ten temat?

– Skąd facet ma prawo mówić czym jest kobieta? Tylko kobiety wiedzą czym są kobiety.

Matt Walsh: Jesteś kotem?

– Nie.

Matt Walsh: Powiesz mi czym jest kot? Co to jest kot?

– Naprawdę się pomyliłem. Przepraszam, że w ogóle tu przyszedłem.

Matt Walsh: Chcesz nam powiedzieć czym jest kobieta? Jeśli mój przyjaciel w fioletowym kapeluszu ma rację i tylko kobiety mogą mi powiedzieć czym jest kobieta, to chyba muszę udać się tam, gdzie są kobiety.

 

Matt Walsh: Czym jest kobieta? Co to jest kobieta? Powiecie mi? Jesteście na Marszu Kobiet, więc musicie mieć jakiekolwiek pojęcie na ten temat. Widzę słowa „dziewczyny”, „wagina”. Czy to znaczy, że tylko one mogą zajść w ciążę?
– Jeśli mężczyźni też mogą zajść w ciążę, to myślę, że chcą mieć prawo wyboru.
Matt Walsh: No dobra, ale czy mężczyźni mogą zajść w ciążę?
– Chodzi nam o to, że ktoś, kto urodził się jako kobieta, ale identyfikuje się jako mężczyzna, jest prawdziwym mężczyzną [samiec homo sapiens].
Matt Walsh: To prawdziwy mężczyzna?
– Tak.
Matt Walsh: Czyli mężczyźni mogą zajść w ciążę?
– Tak, właśnie to mówimy.
– Jeśli posiadają odpowiednie części do tego, żeby to zrobić.
Matt Walsh: Czy tylko kobiety rodzą dzieci czy (…)
– Wydaje mi się, że inni też.
Matt Walsh: Tak więc mężczyźni również mogą rodzić?
– Mężczyźni z waginą.
Matt Walsh: To może być mężczyzna lub kobieta.
– Cóż, myślę, że właśnie o to chodzi, prawda? Że to jest płynne. Sposób, w jaki definiujemy te rzeczy, bardzo się zmienia.
– Co ty tu robisz?
Matt Walsh: Zadaję te pytania.
– OK.
Matt Walsh: Próbuję się dowiedzieć czym jest kobieta, dlatego tu jestem. To jest Marsz Kobiet. Pomyślałem, że to dobre miejsce, żeby się tego dowiedzieć. Przebyłem całą tę drogę, aby zadać to pytanie. Czy ktoś może mi powiedzieć czym jest kobieta?
– Nie obchodzą cię kobiety! Odejdź stąd!
Matt Walsh: A co to takiego jest?
– Będzie cię nękał.
Matt Walsh: Nękam Panią? Chcę tylko zadać pytanie. Czym jest kobieta? Co to jest kobieta? Czy ktoś z Marszu Kobiet może mi powiedzieć czym jest kobieta?
– Załóż maseczkę! Załóż maseczkę!
Matt Walsh: Może ty powiesz mi czym jest kobieta, a ja założę maseczkę? Proszę Pana, niech Pan mi powie czym jest kobieta to wtedy założę maseczkę.
– Dupek! Dupek! Dupek!
Matt Walsh: Gdyby choć jedna osoba mogła mi powiedzieć czym jest kobieta. Czy wy przypadkiem nie wiecie czym jest kobieta?
– Nie mamy pojęcia. Zwiedziłem całą Amerykę. Wciąż nie mogę znaleźć odpowiedzi. Może szukam zbyt blisko domu.

 

Matt Walsh: Przebyliśmy długą drogę, aby z wami porozmawiać. Tysiące kilometrów od Ameryki. Przede wszystkim dziękuję, że zaprosiliście nas do swojego plemienia.
– Mogę powiedzieć, że jest mi niezmiernie miło was poznać. Jesteście tu mile widziani. Jesteście tu, aby uczyć się razem ze mną. Ja też jestem tu po to, by uczyć się z wami.
– Świetnie.
Matt Walsh: Jak mam ją poprawnie chwycić? Z łokciem?
– Tak.
Matt Walsh: Śmieją się, więc nie jest dobrze. Myślałem, że było całkiem nieźle. Jeszcze nie na tyle dobrze, żeby być mężczyzną w waszym plemieniu. Co robi mężczyzna? Jakie są jego role w plemieniu?
– Jeśli chodzi o rolę mężczyzny, to trzeba pracować dla swojej kobiety. Po drugie, mieć dzieci. Gdy masz dzieci i nie masz czym ich nakarmić, to nie jesteś jeszcze mężczyzną.
Matt Walsh: No dobra. Najlepsza surowa nerka jaką jadłem w życiu. Co jeśli mężczyzna zdecyduje, że chce wykonywać zadania kobiety?
– W społeczności Masajów to w ogóle nie istnieje.
Matt Walsh: Nie istnieje?
Matt Walsh: A co w przypadku, kiedy mężczyzna zdecyduje, że jego tożsamością płciową jest kobieta?
– Kobieta ma swoje własne obowiązki, a mężczyzna ma swoje. Kobieta nie może wykonywać obowiązków mężczyzny, a mężczyzna nie może wykonywać obowiązków kobiety.
Matt Walsh: Czy mężczyzna może stać się kobietą?
– Nie.
Matt Walsh: Nie?
– Nie.
Matt Walsh: A co z transpłciowością?
– Z czym?
Matt Walsh: Transpłciowością.
– Nie.
Matt Walsh: Nie?
– Jeśli jako mężczyzna chcesz stać się kobietą to jest coś nie tak.
Matt Walsh: Coś nie tak?
– Coś nie tak w twojej rodzinie, coś nie tak w tobie.
Matt Walsh: A gdyby ktoś był niebinarny?
– Powtórz.
Matt Walsh: Niebinarny. Na przykład, że ktoś nie jest (…)
– Nie jesteś ani kobietą, ani mężczyzną?
Matt Walsh: Tak. Ktoś, kto nie jest ani tym, ani tym. Jest czymś innym.
– Mówi, że nigdy nie widzieli takich rzeczy. Że mężczyzna ma penisa, a kobieta ma waginę. Stąd wiemy, że to jest kobieta, a to jest mężczyzna.
Matt Walsh: A co jeśli to jest kobieta z penisem?
– Co?
Matt Walsh: Ludzie się śmieją. Czy to głupie pytanie?
– Śmieją się, bo nigdy czegoś takiego nie słyszeli. To jest ich pierwszy raz.
Matt Walsh: Nigdy wcześniej o tym nie słyszeli?
– O tym, że kobieta ma penisa i jest kobietą.

Matt Walsh: W moim kraju nie ma dnia, żebym o tym nie słyszał. Słyszymy to codziennie. W moim kraju czasem słyszy się, że mężczyzna mówi: „Jestem kobietą uwięzioną w ciele mężczyzny”. „Mam kobietę uwięzioną wewnątrz mnie.”

– Chcą wiedzieć, czy kobieta ma piersi.
Matt Walsh: Piersi.
– Po drugie, czy ma waginę.
Matt Walsh: Waginę.
– Pytanie brzmi: czy ten mężczyzna rodzi?
Matt Walsh: Czy rodzi dzieci? Nie, o ile mi wiadomo, nie.
– Pytanie brzmi: powiedzmy, że jeśli chcesz przespać się z kobietą, to na pewno będziesz uprawiał seks.
Matt Walsh: Dojdzie do stosunku.
– I piep***sz waginę, czy tak? W przypadku mężczyzny, w co lub gdzie go piep***sz? Tak brzmi ich pytanie.
Matt Walsh: Nie znam całej logistyki tego zagadnienia.
Opierając się na tym, co mówię, chcielibyście się kiedykolwiek przeprowadzić do Ameryki?
– Mówią, że nie. Nigdy.
Matt Walsh: Gdybyś miała podać definicję to jak odpowiedziałabyś na pytanie czym jest kobieta?
– Mówi, że kobieta urodziła dziecko, a mężczyzna nie może tego zrobić.
Matt Walsh: Wygląda więc na to, że nie poświęcacie zbyt wiele czasu na zastanawianie się nad tożsamością płciową. Po prostu żyjecie swoim życiem. Nie zastanawiacie się nad tym zbytnio.
– Mówi, że nie, ponieważ wierzymy, że taki jest boży plan.
Matt Walsh: Boży plan?
– Mówi, że jest zszokowany tym, co mi mówisz.
Matt Walsh: Jest zszokowany?
– Tak.

Matt Walsh: Masajowie nie myślą zbyt wiele o płci, ale mają silne poczucie swojej tożsamości. Oczywistym jest, że ideologia gender jest zjawiskiem wyłącznie Zachodnim. Skąd więc to wszystko się wzięło? Kto to wymyślił? I dlaczego?

 

Dr Miriam Grossman: Matt, chcę Ci to pokazać. Jesteś rodzicem, prawda? Książka „It’s Perfectly Normal” przeznaczona dla dziesięciolatków i starszych dzieci. Chcę żebyś zobaczył jedną stronę.

Matt Walsh: Dla 10-latków i starszych dzieci, tak?

Dr Miriam Grossman: To niewyobrażalne, co ci ludzie zrobili naszym dzieciom.

Matt Walsh: Kiedy to się zaczęło? Kiedy zdecydowano, że musimy zacząć uczyć dzieci o tych sprawach w tak młodym wieku?

Dr Miriam Grossman: Na to pytanie odpowiem jednym słowem. Kinsey. Alfred Kinsey był reformatorem społecznym. Chciał pozbyć się ze społeczeństwa wartości judeochrześcijańskich w kwestii seksualności. Bardzo ciężko nad tym pracował i powiedziałabym, że mu się to udało.

Syndrom Kinsey’a – Transkrypt filmu

Matt Walsh: Kinsey byłby bardzo zadowolony z naszej dzisiejszej kultury. Jego koncepcja zakładała, że dzieci są seksualne od urodzenia, że wszyscy jesteśmy z natury istotami seksualnymi od kołyski aż po grób. Wierzył, że prawdziwe szczęście można znaleźć w życiu pełnym perwersyjnych eksperymentów seksualnych, niezależnie od wieku.

Dr Miriam Grossman: Okazało się, że jego badania były oszustwem.

Matt Walsh: Kinsey oparł swoje fałszywe wnioski na danych zebranych od skazanych przestępców seksualnych i osób molestujących dzieci. Jego badania były prowadzone w więzieniach, a nie w zwykłej Ameryce. Przeprowadzał również przerażające eksperymenty seksualne na dzieciach, a niektóre z nich nie miały nawet roku.

10 pytań do Instytutu Kinsey’a

 

Jego najbardziej wpływowa książka pt. „Sexual Behavior in the Human Male”, zawiera niesławną tabelę o nazwie „Tabela 34″, która dokumentuje orgazmy bardzo małych dzieci, w tym niemowląt w wieku zaledwie pięciu miesięcy. Jednak zamiast ponieść konsekwencje swoich haniebnych czynów, był, i nadal jest, wysławiany przez Instytucje Akademickie i Hollywood. Jego idee stanowią dziś podstawę edukacji seksualnej w szkołach publicznych.

Historia i agenda kryjąca się za kompleksową edukacją seksualną

Jak przechodzimy od tego, do tego, że możesz wybrać swoją tożsamość płciową?

Dr Miriam Grossman: No dobrze, teraz mamy kolejną, bardzo ważną postać. Nazywał się John Money.

Dr John Money i Teoria Tożsamości Płciowej

Matt Walsh: John Money był psychologiem i profesorem na Johns Hopkins University. Ideologia gender była jego pomysłem. To właśnie on ukuł terminy „tożsamość płciowa” i „role płciowe”. Według Money’a dzieci w momencie narodzin są neutralne pod względem płci, a o tym, czy dana osoba jest mężczyzną czy kobietą, decyduje środowisko.

Dr Miriam Grossman: Money ogłosił światu swoją teorię, że chłopiec może być wychowywany jak dziewczynka i radzić sobie doskonale, i odwrotnie.

Matt Walsh: Money wypróbował swoją teorię na dwóch małych bliźniakach, bliźniakach Reimer.

Dr Miriam Grossman: Kiedy bliźniaki miały osiem miesięcy, miały zostać obrzezane. W przypadku pierwszego bliźniaka, który miał na imię Bruce, coś poszło nie tak z maszyną i jego penis został spalony. Jak można sobie wyobrazić, nie przeprowadzili obrzezania u drugiego bliźniaka. Rodzice oczywiście nie wiedzieli co robić. Jak mają wychować to dziecko?

Matt Walsh: John Money przekonał rodziców Bruce’a, aby zmienili go w dziewczynkę. Money przeprowadzał na bliźniakach eksperymenty stanowiące nadużycia seksualne przez całe ich dzieciństwo, w tym zmuszał ich do symulowania aktów seksualnych na sobie nawzajem.

Dr Miriam Grossman: Do osiągnięcia przez bliźniaki dziesiątego roku życia twierdził, że wszystko zakończyło się pełnym sukcesem. Cóż, nie była to prawda.

Matt Walsh: Rezultaty okazały się katastrofą. Bruce nigdy nie mógł w pełni zaakceptować swojej kobiecej tożsamości. W końcu rodzice powiedzieli mu prawdę, a on postanowił zmienić się z powrotem w chłopca i przyjął imię David. Jako dorosły człowiek, David opowiedział o nadużyciach i krzywdach, jakie wyrządził mu John Money.

 

David Reimer – Mężczyzna wychowany jako dziewczyna po utracie penisa przy obrzezaniu – napisy PL

 

David Reimer: Dziewczynki robiły swoje rzeczy z lalkami Barbie i tym podobne, a mnie to nie interesowało.
– Mhm.
David Reimer: A takie rzeczy, jak ciężarówki, budowanie fortów, walka na pięści, wspinanie się na drzewa, to są rzeczy, które lubię. Lecz było to nie do przyjęcia.
– W przypadku dziewczynki.
David Reimer: Jako dziewczynka nie miałem gdzie się wpasować.

 

Dr Miriam Grossman: Trauma, przez którą przeszedł on, jego brat i cała rodzina, pozostawiła głębokie blizny. Jego brat zmarł z powodu przedawkowania w wieku 38 lat, a następnie David popełnił samobójstwo.

Matt Walsh: John Money nigdy nie wycofał się, ani nie przeprosił. Zamiast tego jego idee zostały przyjęte przez główny nurt psychologii i stały się podstawą dzisiejszej ideologii gender. Dlaczego więcej ludzi nie wie o Johnie Money i Alfredzie Kinsey’u?

Dr Miriam Grossman: Najwyraźniej istnieją siły, które nie chcą, aby te informacje zostały ujawnione.

Scott (Kellie) Newgent: Nigdy nie pasowałem. Byłem kobietą alfa na stanowisku kierownika sprzedaży, która po prostu nie pasowała do żadnej szufladki. Kiedy psychologowie lub ktoś, w kim byłem zakochany, twierdzili, że jestem w niewłaściwym ciele, zacząłem myśleć: „No cóż, może jednak jestem“. Jestem biologiczną kobietą, która dzięki syntetycznym hormonom i operacji upodobniła się do mężczyzny. Nigdy nie będę mężczyzną. Czy mówienie prawdy jest dla mnie transfobiczne? Dlaczego tak jest, że za kilkaset lat, gdy moje ciało zostanie wykopane, powiedzą: „Tak, to była kobieta, która rodziła dzieci”.

Matt Walsh: Czy może mi opowiedzieć o zabiegach, którym Cie poddano?

Scott (Kellie) Newgent: Przeszedłem siedem operacji. Miałem jeden zawał serca spowodowany stresem. Miałem zatorowość płucną podczas lotu helikopterem. Przyjąłem 17 serii antybiotyków. Przez 17 miesięcy miałem 15 centymetrów włosów po wewnętrznej stronie mojej macicy. Nikt nie chciał mi pomóc, łącznie z lekarzem, który mi to zrobił, bo straciłem ubezpieczenie. Infekcje pojawiają się co trzy, cztery miesiące. Prawdopodobnie nie będę żył zbyt długo.

Matt Walsh: Czy rozmawiano z Tobą o ryzyku i skutkach ubocznych?

Scott (Kellie) Newgent: Nie, nie rozmawiano. Wiem, że ludzie chcą myśleć, że tak jest, ale tak nie jest. Prawda jest taka, że medyczna “zmiana płci” jest medycyna eksperymentalna. Istnieją badania, które mówią, że medyczna zmiana płci wpływa korzystnie na zdrowie psychiczne, na zdrowie psychiczne dzieci. Wszystkie one zostały wycofane, zmodyfikowane, zmienione. Jedyne długoterminowe badania mówią o tym, że po operacji, po upływie 7-10 lat, osoby transpłciowe mają największe skłonności samobójcze.

Matt Walsh: Po?

Scott (Kellie) Newgent: Po operacji. Jednak powiedzenie tego jest transfobiczne. Po raz pierwszy w historii marginalizowana grupa ma wielki znak dolara na czubku głowy. W Stanach Zjednoczonych pięć szpitali dziecięcych promuje to.

Matt Walsh: Co to jest?

Scott (Kellie) Newgent: To falloplastyka, operacja dolnej części ciała [plastyka pindola]. Mamy w Stanach Zjednoczonych pięć szpitali dziecięcych, które mówią dziewczynkom, że mogą być chłopcami za 70.000 dolarów za operację, która ma 67% wskaźnik powikłań i zabije mnie z powodu infekcji, a której nie mogę zaskarżyć. Wykańczamy całe pokolenie dzieci, ponieważ nikt nie chce o niczym rozmawiać. Mam trójkę dzieci w wieku, w którym robi się to dzieciom. Nie jestem transfobem. Kocham swoje dzieci i kocham dzieci innych ludzi. I wy też powinniście. To jest złe na tak wielu poziomach.

Matt Walsh: Czy dzieci mogą wyrazić na to zgodę?

Scott (Kellie) Newgent: Nie.

Matt Walsh: Czy uważasz, że dzieci są w stanie się na to zgodzić?

Scott (Kellie) Newgent: Nie, nie są. Bycie rodzicem polega na bezgranicznym kochaniu swoich dzieci i pomaganiu im przewidzieć co może się wydarzyć.

 

Matt Walsh: Ile lat miała najmłodsza pacjentka, którą Pani operowała?

Dr Marci Bowers: Najmłodsza pacjentka, u której wykonałam waginoplastykę, ma 16 lat.

„Młodzież w grupie bez operacji i w grupie po operacji została zakwalifikowana do wypełnienia ankiety, jeśli miała od 13 do 25 lat, została przypisana do płci żeńskiej przy urodzeniu, określiła swoją płeć jako inną niż żeńska, potrafiła czytać i rozumieć język angielski oraz była w stanie wyrazić zgodę.

Młodzież została zaliczona do grupy nieoperacyjnej, jeśli nie przeszła operacji rekonstrukcji klatki piersiowej i miała tkankę piersiową zgodną z rozwojem kobiety. Nie kwalifikowano młodzieży przed okresem dojrzewania oraz tej, której we wczesnym okresie rozwoju podawano leki blokujące dojrzewanie.

Młodzież została włączona do grupy pooperacyjnej, jeśli przeszła operację rekonstrukcji klatki piersiowej. Wszyscy uczestniczący w badaniu młodzi ludzie, którzy przeszli operację rekonstrukcji klatki piersiowej, zrobili to po uzyskaniu skierowań od lekarzy i specjalistów ds. zdrowia psychicznego, zgodnie z wymogami chirurgów i planów ubezpieczeniowych. Proces, w którym poszczególni specjaliści od zdrowia psychicznego oceniają gotowość do operacji, różni się w poszczególnych praktykach. Wspólnym celem pracowników służby zdrowia jest upewnienie się, że pacjenci są zdolni do wyrażenia zgody i są w pełni poinformowani o mechanice, rekonwalescencji i nieodwracalnym charakterze operacji.” – JAMA Pediatr. 2018;172(5):431-436; Chest Reconstruction and Chest Dysphoria in Transmasculine Minors and Young AdultsComparisons of Nonsurgical and Postsurgical Cohorts https://jamanetwork.com/journals/jamapediatrics/fullarticle/2674039

Matt Walsh: Czy obawia się Pani, że osoby niepełnoletnie nie rozumieją siebie wystarczająco dobrze, nie są jeszcze wystarczająco rozwinięte neurologicznie, aby podejmować decyzje trwale zmieniające ich życie?

Dr Marci Bowers: Zdecydowanie nie.

Dr Miriam Grossman: Samopoczucie [postrzeganie samego siebie] młodego człowieka – jednego dnia może mieć jasność, a następnego może być całkowicie zdezorientowany i niepewny. A ty potwierdzasz to za pomocą hormonów, które nigdy wcześniej nie były stosowane w ten sposób w medycynie.

Matt Walsh: Mówi Pani o blokerach dojrzewania?

Dr Miriam Grossman: O blokerach i hormonach przeciwnej płci.

Matt Walsh: W jakim wieku rozpoczyna się medyczna zmiana płci za pomocą leków?

Dr Michelle Forcier: Medyczna afirmacja rozpoczyna się, gdy pacjent stwierdzi, że jest na nią gotowy. Może to być dziecko, które właśnie zaczyna dojrzewać i panikuje, ponieważ pojawiają się u niego pączki piersi lub jego penis staje się coraz większy i bardziej ruchliwy [sztywny], i martwi się wszelkiego rodzaju męskimi zmianami. W ten sposób blokery dojrzewania, które są całkowicie odwracalne i nie mają trwałych skutków, są wspaniałe, ponieważ możemy wstrzymać dojrzewanie. To tak, jakbyśmy słuchali muzyki, włączyli pauzę, odstawili blokery, a dojrzewanie wróciłoby do punktu wyjścia. Kolejna nuta w piosence tylko opóźniła ten okres czasu.

 

Matt Walsh: Czy można po prostu wstrzymać dojrzewanie?

Scott (Kellie) Newgent: Nie, nie można.

Matt Walsh: A potem je wznowić?

Scott (Kellie) Newgent: Nie, nie można.

Matt Walsh: W przyszłości.

Scott (Kellie) Newgent: Nie, nie można. Ile mają badań, długoterminowych badań nad blokerami hormonalnymi u dzieci? Żadnych.

 

Dr Miriam Grossman: Miesiąc lub dwa temu rozmawiałam z matką, której 14-letniej córce podawano blokery. Po dwóch latach odkryto, że ta 14-letnia dziewczynka ma osteoporozę. To coś, na co chorują stare kobiety.

Matt Walsh: Jak lekarze mogą zapewnić rodziców, że dany lek jest całkowicie bezpieczny? Z tego, co Pani mówi, wynika, że nie mogą tego wiedzieć.

Dr Miriam Grossman: Jak mogą usuwać zdrowe piersi 15-letnich dziewczynek? Jak mogą sterylizować dzieci? Matt, jak może dochodzić do tego wszystkiego?

Jatrogenia – choroby wywołane przez lekarzy
Jatrogenia kliniczna – Epidemie współczesnej medycyny – Ivan Illich, Medical Nemesis

Scott (Kellie) Newgent: Każde dziecko, które przekonują do tego, że jest transpłciowe i potrzebuje medycznej zmiany płci generuje 1,3 miliona dolarów dla koncernu farmaceutycznego. A my wierzymy koncernowi farmaceutycznemu, że Lupron, bloker hormonów, że jego “skutki są odwracalne”, że tak powiem. Prawda jest taka, że w 2003 roku firma produkująca Lupron została pozwana i uznana przez rząd USA za przedsiębiorstwo przestępcze. Zapłacili najwyższą grzywnę spośród wszystkich koncernów farmaceutycznych w tamtym czasie – 874 miliony dolarów. Wypisali czek.

Jak branża medyczna zarabia na osobach transpłciowych (to maszynka do robienia pieniędzy)

Matt Walsh: Czy Lupron to chemiczna kastracja?

Scott (Kellie) Newgent: Tak. Podajemy go pedofilom, czyż nie? Podajemy go ludziom, którzy umierają, i podajemy go dzieciom, mówiąc im, że urodziły się w niewłaściwym ciele i że to całkowicie bezpieczne.

“… kastracja chemiczna wiąże się z różnymi skutkami ubocznymi, w tym z osteoporozą, chorobami układu krążenia oraz upośledzeniem metabolizmu glukozy i lipidów. Mogą wystąpić również depresja, uderzenia gorąca, niepłodność i anemia. Biorąc pod uwagę, że minimalny czas leczenia wynosi od 3 do 5 lat w przypadku ciężkich parafilii, gdy istnieje wysokie ryzyko przemocy seksualnej, skutki uboczne kastracji chemicznej mogą narastać w sposób zależny od czasu.” – J Korean Med Sci. 2013 Feb; 28(2): 171–172; Chemical Castration for Sexual Offenders: Physicians’ Views https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3565125/

 

Matt Walsh: Jednym z leków używanych do tego celu jest Lupron.

Dr Michelle Forcier: Mhm.

Matt Walsh: Używano go do chemicznej kastracji przestępców seksualnych?

Dr Michelle Forcier: Wie Pan co? Nie jestem pewna, czy powinniśmy kontynuować ten wywiad, bo wygląda na to, że zmierza on w konkretnym kierunku.

Matt Walsh: Cóż, jest Pani lekarzem.

Dr Michelle Forcier: Jestem lekarzem.

Matt Walsh: Zatem nie chce Pani rozmawiać o lekach, które podaje Pani dzieciom?

Dr Michelle Forcier: Powtórzę się. Jestem lekarzem i stosuję leki. Wybiera Pan słowa o wykorzystywaniu. Leki, które daję dzieciom.

Matt Walsh: Wybieram (…)

Dr Michelle Forcier: Kastracja chemiczna.

Matt Walsh: (…) słowa, która znajdują się w słowniku.

Dr Michelle Forcier: To nie jest poprawne określenie na blokadę dojrzewania.

Matt Walsh: Mogę to sprawdzić w telefonie, ale jestem pewien, że jeśli to sprawdzę (…)

Dr Michelle Forcier: Może Pan to sprawdzić w telefonie.

Matt Walsh: Definicja medyczna mówi, że jest to: „Podawanie leku w celu zmniejszenia w organizmie produkcji androgenów, a zwłaszcza testosteronu”.

Dr Michelle Forcier: Jako pediatra, który opiekuje się setkami takich dzieci, mówię, że używając takiej terminologii, postępuje Pan źle i szkodliwie.

Matt Walsh: Są tacy, którzy powiedzieliby, że podawanie dzieciom leków do chemicznej kastracji jest złe i szkodliwe.

Dr Michelle Forcier: Chodzi o kontekst opieki nad dzieckiem i dostrzeganie cierpienia, jakie może spotkać dzieci, które nie znalazły się w afirmacyjnych sytuacjach domowych.

 

Matt Walsh: Co powie Pani na stwierdzenie „Musimy to zrobić dla tych dzieci, bo jeśli tego nie zrobimy, to one się zabiją. Sięgną po narkotyki i będą się okaleczać”.

Dr Miriam Grossman: Wiele z nich robiło sobie krzywdę. Wiele z nich miało myśli samobójcze, zanim jeszcze odkryło tożsamość płciową. To nigdy nie jest przedmiotem dyskusji. Pytają o to, co byś wolał mieć: żywą córkę czy martwego syna. Jeśli mówią to specjaliści, to jest to straszny szantaż emocjonalny.

 

– Halo?
Matt Walsh: Hej, czy rozmawiam z …?
– Tak, przy telefonie.
Matt Walsh: Hej, tu Matt Walsh.
Gdzie teraz Pan jest?
– Jestem w Vancouver, w Kolumbii Brytyjskiej, w Kanadzie.
Matt Walsh: Czy może Pan stamtąd wyjechać?

– Nie mogę wyjechać z Kolumbii Brytyjskiej. Na tą chwilę nie mogę nawet pojechać do innej prowincji w Kanadzie. A to dlatego, że technicznie rzecz biorąc, zostałem zwolniony za kaucją.

Matt Walsh: Co dokładnie się wydarzyło?

W 2018 roku pewien ojciec w Kanadzie został poinformowany, że szpital zacznie podawać jego dziecku hormony “zmieniające” płeć [wprowadzające zamęt w organizmie]. Zgodnie z uchwaloną ostatnio kanadyjską ustawą, lekarze mogą podać te leki dzieciom bez zgody rodziców. Kiedy ojciec ten otwarcie przemówił, został aresztowany i ukarany grzywną w wysokości 30.000 dolarów za to, że zwrócił się do swojej 13-letniej córki, w sposób, który jest niezgodny z jej tożsamością płciową.

Matt Walsh: Przede wszystkim jak ta sprawa w ogóle trafiła do sądu?

– Umówiliśmy się na spotkanie z lekarzami z B.C. Children’s Hospital. I zgodnie z tym co było napisane na stronie internetowej tegoż szpitala przeprowadzona zostanie szczegółowa ocena. Pomyślałem sobie: „Dobrze. To będzie koniec tego wszystkiego. Będzie widać, że moje dziecko nie jest przeciwnej płci”. Moja była żona przyprowadza nasze dziecko do B.C. Children’s Hospital. Niecałą godzinę po wizycie dostaję telefon, że w ciągu godziny będą pompować w nią pełno hormonów przeciwnej płci, więc się temu sprzeciwiłem. Nie zgodziłem się. Zgodzili się na chwilowe wstrzymanie. Uznali, że dobrze będzie jeśli tata też będzie do tego przekonany. Wszystko przebiegnie lepiej. Niech wszyscy będą po tej samej stronie. Powiedziałam, że do tego nie dojdzie. Tak więc w grudniu 2018 roku dostałem list od B.C. Children’s Hospital, w którym jest napisane, że zgodnie z Ustawą o niemowlętach w prowincji Kolumbia Brytyjska zaczną wstrzykiwać mojemu dziecku hormony przeciwnej płci, a ja mam dwa tygodnie na reakcję w postaci działań prawnych, jeśli się na to zdecyduję. I tak właśnie znalazłem się w sądzie, ponieważ podjąłem działania prawne.

Matt Walsh: Nazwał Pan swoją córkę „ona” i poszedł Pan za to do więzienia? Nieużywanie preferowanych zaimków jest uznawane za karalną przemoc. Nie różni się to niczym od tego, że, powiedzmy, wziąłem miotłę i walnąłem jedno z moich dzieci w głowę. Traktowali to w podobny sposób. To błędne określenie tożsamości płciowej, błędne użycie zaimków wobec mojego dziecka było równoznaczne z przemocą w rodzinie.

Matt Walsh: Czy ona bierze teraz tabletki hormonalne?

– Tak. Sąd orzekł, że może robić co tylko chce.

Sara Stockton: Od 2010 do 2016 roku, 80% moich klientów stanowiła młodzież transpłciowa. Teraz jest tak: identyfikujesz się, bierzesz hormony, przeprowadzasz operację. Nie ma żadnych innych dróg.

Matt Walsh: Jeśli więc masz dwoje rodziców, jedno z nich chce potwierdzić tożsamość transpłciową, drugie nie, to kto wygrywa tę bitwę?

Sara Stockton: Ten, który chce afirmować.

Matt Walsh: Za każdym razem?

Sara Stockton: Za każdym razem. Celem jest skłonienie rodziców do afirmacji dziecka.

Prof. Jordan Peterson: Nie ma czegoś takiego jak terapeuta afirmujący płeć. To sprzeczność w pojęciu.

Matt Walsh: Dlaczego?

Prof. Jordan Peterson: Bo nie afirmuje się tego, jeśli jesteś terapeutą. Afirmowanie nie jest twoją sprawą. Przychodzisz do mnie, bo coś jest nie tak. Może przychodzisz do mnie, bo jakiś destrukcyjny element ciebie sieje spustoszenie w twoim życiu. Człowieku, jestem po stronie tej części ciebie, która chce dążyć do celu. I po to właśnie jestem. OK. Nie wiem co to znaczy w twoim przypadku. Porozmawiamy o tym.

Mam potwierdzić to, co myślisz? Nie, to nie do mnie należy potwierdzanie tego. Nie dostajesz od terapeuty zdawkowego poklepywania po plecach za swoje z góry założone aksjomatyczne wnioski. To nie jest terapia. To zatwierdzanie czegoś bez zastanowienia i przemyślenia.

Matt Walsh: Czy ktoś w ogóle wyjaśnia tym dzieciom prawdziwe, długofalowe konsekwencje stosowania hormonów i środków blokujących dojrzewanie?

Sara Stockton: Nie sądzę, żeby im to wyjaśniano. Przeraża mnie to, że rozmawiamy o tym z dziećmi nawet w wieku dziesięciu lat, że przedstawiamy to w szkołach.

Matt Walsh: A więc to pokolenie to szczury laboratoryjne.

Prof. Jordan Peterson: W biologicznym sensie jest binarna. Jest ona binarna od jakichś 100 milionów lat. Temperament nie jest binarny. Wybuchowa osobowość.

Matt Walsh: Zatem co tożsamością płciową [ang. gender]? Temperament to tożsamość płciowa?

Prof. Jordan Peterson: Cóż, „tożsamość płciowa [ang. gender]” nie jest dobrym określeniem, ponieważ jest niejasne i nie jest wymierne.

Matt Walsh: Czy jest nam więc potrzebne? Dlaczego nie możemy po prostu powiedzieć „temperament”? Do czego w ogóle potrzebujemy słowa „tożsamość płciowa”?

Prof. Jordan Peterson: Cóż, ja go nie potrzebuję, ale chciałabym powiedzieć, że ludzie, którzy mówią o różnorodności i tożsamości płciowej, tak naprawdę mówią o różnorodności, osobowości i temperamencie, ale nie zdają sobie z tego sprawy. Można mieć męski temperament jeśli jest się kobietą. Być może jedna na dziesięć kobiet ma przeciętny temperament mężczyzny. Mężczyźni też mogą być kobiecy pod względem temperamentu. I nie jest to wcale takie rzadkie, ponieważ różnice między temperamentem mężczyzn i kobiet nie są aż tak duże. Istnieją męskie dziewczynki [chłopczyce]. Są kobiecy chłopcy. Co mamy zamiar z tym zrobić? Wydrążyć ich?

Matt Walsh: Jest Pani osobą, która zaczynała swoje życie zawodowe od opieki nad osobami transpłciowymi.

Sara Stockton: Tak.

Matt Walsh: Teraz siedzi Pani tu i rozmawia Pani ze mną. A jak mi powiedziano jestem niebezpiecznym człowiekiem.

Sara Stockton: Mhm.

Matt Walsh: Obawia się Pani akcji odwetowych? Obawia się Pani o to, jak to będzie wyglądało wśród Pani kolegów po fachu?

Sara Stockton: Martwię się o to, że nie będę mogła rozmawiać z innymi kolegami po fachu. Nie znam żadnego innego kolegi po fachu, który by ze mną rozmawiał o tych sprawach, który by je kwestionował. Nie sądzę, żeby to było pomocne dla naszych dzieci z punktu widzenia ich rozwoju.

Prof. Jordan Peterson: Jako terapeuta popełniasz błędy… Raz powiesz coś niewłaściwego i twoja cholerna kariera jest skończona. A teraz to samo dotyczy lekarzy. Jak to będzie działać? Pójdziesz na szczerą rozmowę z lekarzem, który jest przerażony, że powie coś niepoprawnego politycznie w trakcie procesu diagnostycznego? „Hej, stary, jesteś chory, na co tylko chcesz. Do zobaczenia później.” „Chcesz na coś receptę?”

Dr Debra Soh: Opuściłam środowisko akademickie, ponieważ atmosfera stała się zbyt duszna pod kątem politycznym, zwłaszcza jeśli chodzi o temat tożsamości płciowej i nauki o płci. Prowadzenie dobrych badań jest całkowicie niemożliwe. Trzeba w zasadzie z góry zdecydować, co się odkryje, żeby nie zdenerwować aktywistów. A tak się nie prowadzi badań.

Matt Walsh: Dlaczego doszło do takiej zmiany, że nagle tożsamość płciowa i płeć stały się tak bardzo obciążone politycznie i kulturowo?

Dr Debra Soh: Między badaczami płci a aktywistami transpłciowymi istnieje naprawdę paskudna przeszłość. W przeszłości, jeśli jakikolwiek badacz zajmujący się badaniami nad płcią wypowiadał się na temat nauki, która była sprzeczna z przyjętą przez aktywistów normą lub konkretnymi narracjami, które aktywiści chcieli promować, jego osobista i zawodowa reputacja była rujnowana. Można więc zaobserwować, że tylko eksperci, którzy trzymają się stanowiska partii [towarzycha] i mówią rzeczy, które podobają się aktywistom, są tymi, na których zwraca się uwagę, tymi, o których wspomina się w mediach. Powiedziałabym też, że ludzie są zachęcani do tego, by podążać za narracjami aktywistów i ideologią gender, ponieważ to pomaga im w karierze.

 

Carl Trueman: Trans jest bardzo spoko [zajefajne]. Trans to sposób na nadanie sobie wartości, biorąc pod uwagę sposób, w jaki funkcjonuje obecnie społeczeństwo. Wszystkie rzeczy, które kiedyś stanowiły dla nas kotwicę tożsamości, w ostatnich latach stały się bardzo płynne lub zmienne. Zagłębiając się w ten kontekst, wydaje mi się, że nowe tożsamości zaczynają wypełniać tę próżnię lub pustkę. Podczas gdy w przeszłości moje poczucie własnej wartości mogło wynikać z przynależności do wioski, w której się wychowałem, teraz mogę ją czerpać z przynależności do społeczności internetowej, z którą się łączę, lub do społeczności związanej z tożsamością seksualną.

Sara Stockton: Obecnie widzimy dzieci identyfikujące się jako zwierzęta, które chodzą do szkoły i mruczą zamiast odpowiadać na pytania. Miauczą, a nauczycielom nie wolno tego kwestionować, ponieważ uważa się to za tożsamość queer.

Matt Walsh: Mamy więc dzieci, które idą do szkoły i mówią: „Jestem kotem”, a nauczyciele muszą udawać [afirmować], że są kotami.

Sara Stockton: Tak.

Matt Walsh: Czyli, teraz szkoły to dosłowne ogrody zoologiczne.

Sara Stockton: Tak.

Naia Okami: Jestem 27-letnią transpłciową kobietą. Jestem wolfterianką (osoba identyfikująca się jako wilk) i należę do fandomu Furry.

Matt Walsh: Kiedy i jak odkryłaś w sobie tę wewnętrzną wilczą naturę?

Naia Okami: Prawdopodobnie około dziesiątego lub jedenastego roku życia. Oglądałam anime o wilkach i zobaczyłam wilka biegnącego po ekranie, i jakoś tak wewnętrznie poczułam, że to ja.

Matt Walsh: Spędziłaś jakiś czas wśród biologicznych wilków?

Naia Okami: Tak.

Matt Walsh: To brzmi niebezpiecznie. Jaką miałaś z nimi styczność?

Naia Okami: Byłam wolontariuszką w rezerwacie, a także odwiedziłam wiele wilczych rezerwatów.

Matt Walsh: Jesteś w stanie porozumieć się z wilkiem?

Naia Okami: Czy będę mogła rozmawiać z wilkiem w taki sposób, w jaki komunikuję się z tobą? Oczywiście, że nie. Czy potrafię odczytywać mowę ich ciała, reagować odpowiednio na ich zachowania i sygnały niewerbalne?

Matt Walsh: Mogłabyś podać nam przykład takiej komunikacji z wilkiem?

Naia Okami: Nie, nie czuję się z tym komfortowo.

Matt Walsh: W porządku. W porządku.

„Fandom furry to subkultura zainteresowana antropomorficznymi postaciami zwierząt o ludzkich osobowościach i cechach. Przykłady antropomorficznych cech obejmują wykazywanie ludzkiej inteligencji i mimiki, mówienie, chodzenie na dwóch nogach i noszenie ubrań. Termin “fandom furry” jest również używany w odniesieniu do społeczności ludzi, którzy gromadzą się w Internecie i na konwentach furry.” – Źródło: Wikipedia, Furry fandom

Matt Walsh: W jaki sposób te idee stały się wszechobecne?

Carl Trueman: Po pierwsze, musimy pamiętać, że przynajmniej na Zachodzie od dzieciństwa wpajano nam do głowy, że szczęście osobiste jest kluczem do indywidualnego rozkwitu.

Po drugie, myślimy o sobie w kategoriach psychologicznych. „Jestem swoimi uczuciami. A żeby być szczęśliwym, muszę umieć wyrażać swoje uczucia. Muszę być na zewnątrz tym, czym czuję, że jestem w środku.”

Po trzecie, uczy się nas, że ingerowanie w cudze szczęście jest bardzo złe. Musimy przyjąć do wiadomości, że za tym wszystkim stoją potężne grupy lobbystyczne, potężne kulturowe i polityczne grupy lobbystyczne. Hollywood forsuje kwestie LGBTQ+ w naprawdę wielu filmach. Widzimy to w sposobie, w jaki Amazon ustawia swoje algorytmy.

W społeczeństwie istnieje wiele czynników, które sprawiają, że to, co pod względem liczbowym byłoby raczej mniejszością, staje się jednym z głównych punktów politycznych tego pokolenia.

– Po mojej operacji będę kobietą.

– Dlaczego nie może być po prostu lesbijką?

– Bo nie jest lesbijką, mamo. Ona jest chłopcem.

– Bo urodziłam się w ciele dziewczynki.

– Mogę ci zadać pytanie?

– Dlaczego mnie nie pocałujesz?

– Cała idea społecznej zarazy, tego, że w jednym środowisku społecznym może być coś, co może odegrać jakąś rolę w ujawnieniu się kogoś, kto identyfikuje się jako osoba transpłciowa – czy powiedziałabyś, że to na pewno część twojej historii?

– Kiedy patrzę wstecz, nie sądzę, żebym kiedykolwiek rozważała postrzeganie siebie jako chłopca bez tych aspektów społecznych, zwłaszcza gdybym nie dołączyła do tych społeczności internetowych.

– Identyfikuję się jako osoba niebinarna. Oficjalnie zmienię swoje zaimki na „oni/ich”.

– Moje zaimki to „dhem” i „demon/demonself”.

– Od czterech lat używam zaimków „oni/ich”. Całkiem dobrze się z tym czuję.

– Oni! Oni! Zaimki oni/ich!

– To był dosłownie okres od kilku tygodni do kilku miesięcy. Zaczynałam jako sojusznik, a potem w końcu zaczęłam się identyfikować jako osoba transpłciowa.

– Jesteśmy tansplciowymi modelkami.

 

Dr Debra Soh: Tak więc wchodzą w Internet, gdzie mówi się im, że wszystkie ich problemy zostaną rozwiązane, jeśli staną się mężczyznami.

Dr Miriam Grossman: Dzieci są uczone: „Możesz mieć poczucie, że jesteś chłopcem, nawet jeśli masz pochwę i jesteś dziewczyną, jesteś tym, kim się czujesz”.

 

– Niektórzy ludzie są dziewczynami, niektórzy chłopcami, niektórzy tym i tym, a niektórzy nie są ani tym, ani tym. Tożsamość płciowa to wszystko to, co czujemy w środku i jak wyrażamy siebie.

– Ach, nauczyciel płynny płciowo. Jak przedstawiam się w klasie? Przedstawiam się jako Teacher Fun Brainy.

– Jako nauczyciel identyfikujący się jako queer i osoba transpłciowa staram się pokazać małym chłopcom, że nie muszą być typowo męscy, że mogą malować paznokcie, nosić kolczyki i nadal być facetami. I że to może być fajne.

Joe Rogan na temat TikToka i obłąkanych nauczycieli
TikTok to wytwórnia osobników chorych psychicznie, a mamy pandemię zaburzeń psychicznych – Sydney Watson

Matt Walsh: Czy nie obawiasz się, że może to być element społecznej zarazy?

Dr Marci Bowers: Może odrobinę.

– Patrząc na to z perspektywy czasu, to był ten sam schemat. Dzieciaki, które naprawdę borykały się z problemami, były bardzo osamotnione i odizolowane.

Dr Miriam Grossman: Mają lęki. Nie pasują do swoich rówieśników. Nie wiedzą, gdzie jest ich miejsce.

– Może nie miały przyjaznego życia rodzinnego. Po prostu wciągnęły się w te internetowe społeczności.

Dr Miriam Grossman: Potem odkrywają, że jest taka grupa ludzi i oni też nie pasują do ogółu społeczeństwa. Są inni. Nie są pewni, kim są. „O rety, tam właśnie pasuję.”

– Dziś jest dzień przed moją operacją klatki piersiowej. Jutro budzę się o 5:00 rano, żeby przeprowadzili u mnie podskórną mastektomię.

Scott (Kellie) Newgent: Mówimy dzieciom, które nie są jeszcze w pełni rozwinięte, że wystarczy tylko medyczna zmiana płci i wpasują się do społeczeństwa. Byłem jednym z tych dzieci. Dopadło mnie to w wieku 42 lat. Twoje dziecko nie ma żadnych szans.

– Prawa osób transpłciowych. To zmierza tylko w jednym kierunku. Będziesz nas szanował.

 

Rodrigo Heng-Lehtinen: Jako że rodzice coraz lepiej rozumieją tożsamość płciową, to dzieci ujawniają się w coraz młodszym wieku.

Dr Marci Bowers: To ekscytujące. Wiesz kto to właściwie zrozumie? Następne pokolenie.

Dr Michelle Forcier: Następne pokolenie, które już mówi nam, że nasze przestarzałe idee, że wszystko musi być w określony sposób, po prostu ich nie dotyczą.

Dr Marci Bowers: Odrzucają wiele z naszych społecznych obyczajów. Ulepszają system.

– Nie wydaje mi się, aby zrzucanie na nich tej decyzji było realistyczne, czyli w zasadzie pytanie ich o to czy nie mają nic przeciwko ryzyku trwałych konsekwencji zdrowotnych, których nigdy nie będą mogli odwrócić. Jak możesz o to pytać tak małe dziecko?

– Jestem lekarzem i stosuję leki.

– Z pewnością to trochę jak pakt z diabłem.

– Blokery dojrzewania płciowego, których skutki są całkowicie odwracalne.

– Wciąż przywołuje Pan słowo „prawda”, co jest protekcjonalne i niegrzeczne.

– Niektóre kobiety mają penisy, tak? Niektórzy mężczyźni mają waginy.

– Czy kurczak płacze? Czy kurczak popełnia samobójstwo?

– Nie jestem kobietą, więc nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie.

– Chyba dlatego, że mam fiuta.

 

Matt Walsh: W jakiś sposób to szaleństwo dotknęło całe nasze społeczeństwo? Czy to ja jestem szalony? Skończyłem z zadawaniem pytań.

– Tanner Cross jest na urlopie administracyjnym za swoje słowa na temat tożsamości płciowej. Powiedział, że nie będzie zwracał się do ucznia, który jest transpłciowy, używając jego preferowanego zaimka.

Tanner Cross: Nie mogę okłamywać dzieci, a poza tym muszę reprezentować całą społeczność, która wierzy w fakty biologiczne i naukowe. Po prostu nie mogę tego robić dzieciom.

– Do zawodu nauczyciela trafia się z miłości do dzieci.

Kimberly Wright: Zaczęły obowiązywać te zasady, a ja pomyślałam: „Chwileczkę, to sprawia, że będę musiała okłamywać moje dzieci, które zawsze chciałam chronić”.

– Czy w naszych łazienkach lub szatniach regularnie dochodzi do napaści?

– O ile mi wiadomo, nie odnotowaliśmy żadnych przypadków napaści w naszych toaletach.

– Moje dziecko zostało zgwałcone, a dochodzi do tego.

– Drapieżnik, ten uczeń transpłciowy lub ta osobo-postać po prostu nie istnieje.

– Departament Edukacji stanu Wirginia twierdzi, że sprawdza, czy okręg szkolny hrabstwa Loudoun prawidłowo zgłaszał przypadki napaści na tle seksualnym. Dzieje się to po tym, jak 15-latek został oskarżony dwukrotnie za napaść na dwóch różnych uczniów w różnych szkołach.

– Kilkadziesiąt osób zebrało się w centrum hrabstwa Loudoun, aby zaprotestować przeciwko polityce szkoły.

– Obejmuje to ograniczenie możliwości wypowiadania się podczas publicznych komentarzy na spotkaniach zarządu. Jeden z mówców wynajął nieruchomość w okolicy tylko po to, by móc przemawiać dzisiejszego wieczoru. Reporter Fox5, Perris Jones, przedstawi szczegóły.

Perris Jones: Zgadza się. Konserwatywny komentator, Matt Walsh, powiedział mi, że wynajmuje czyjąś piwnicę w hrabstwie Loudoun, aby móc przemawiać podczas dzisiejszego spotkania.

Matt Walsh: W zeszłym tygodniu zdecydowałem się spełnić moje życiowe marzenie, aby być mieszkańcem hrabstwa Loudon. Zawsze czułem się tak, jakbym mieszkał w Tennessee. Czułem się trochę jak mieszkaniec Wirginii uwięziony w ciele mieszkańca Tennessee. Chyba identyfikowałem się jako osoba płynna stanowo.

– To jest Matt Walsh. Napisał na Twitterze: „Jak się macie, rodacy z Wirginii?”.

WITAJ W DOMU MATT!

Matt Walsh: Właśnie wytłumaczyłem mojej żonie i dzieciom, że będziemy mieszkać w czyjejś piwnicy. Próbowali założyć mi kaganiec, nie pozwalając mi mówić. A kiedy to nie zadziałało, próbowali założyć mi kaganiec w postaci maseczki.

Chciałbym wam wszystkim podziękować za to, że pozwoliliście mi dziś do was przemówić. Jednak próbowaliście mi na to nie pozwolić. A jednak tu jestem. Dajecie nam tylko 60 sekund. Przejdę więc do rzeczy. Wszyscy jesteście osobami wykorzystującymi dzieci [znęcającymi się nad dziećmi]. Żerujecie na podatnych na wpływy dzieciach i indoktrynujecie je w waszym obłąkanym kulcie ideologicznym, kulcie, który wyznaje wiele fanatycznych poglądów, ale żaden nie jest tak obłąkany, jak idea, że chłopcy są dziewczynkami, a dziewczynki chłopcami. Narzucając uczniom ten plugawy nonsens, a nawet zmuszając młode dziewczęta do dzielenia szatni z chłopcami, pozbawiacie te dzieci bezpieczeństwa i prywatności, a także czegoś bardziej fundamentalnego, czyli prawdy. Jeśli edukacja nie jest oparta na prawdzie, to jest bezwartościowa. Co gorsza, jest trucizną. Wy jesteście trucizną. Jesteście drapieżnikami. Rozumiem, dlaczego próbujecie powstrzymać nas przed mówieniem. Wiecie, że waszych poglądów nie da się obronić. Uciszacie przeciwników, bo nie macie żadnych argumentów. Możecie jedynie chować się pod łóżkami jak żałośni, mali, bezbożni tchórze, mając nadzieję, że zamkniemy się i odejdziemy. Ale nie odejdziemy. Obiecuję wam to.

Cechy przywódców sekt – charakterystyka sekt – Melissa Dykes
Jak zostać przywódcą sekty – Prosty przewodnik, jak zdobyć kontrolę nad umysłami.

-Adaptacja [dramatyzacja rzeczywistości]-

„Jaś jest chłopcem z wielką wyobraźnią. Jednego dnia jest psem, a następnego skorupiakiem. Mama Jasia kocha swojego synka. Upewnia go w jego przekonaniach mówiąc: »Jesteś Jasiem Morsem, dopóki nie zmienisz zdania«”.

Tucker Carlson: Matt Walsh wydał nową książkę dla dzieci. Książka nosi tytuł „Johnny the Walrus” („Jaś Mors”). O czym jest ta książka?

– Została wyprzedana na Amazonie w ciągu kilku godzin.

Matt Walsh: Uznałem, że moim prawdziwym powołaniem jest pisanie książek dla dzieci, stąd ten kardigan. Książka opowiada o małym chłopcu, który jest bardzo pomysłowy i swawolny. Mam czwórkę dzieci i wszystkie mają wyobraźnię. Chłopiec ten lubi udawać różne rzeczy, np. pewnego dnia udaje morsa. Niestety jego matka jest bardzo postępowa i dlatego jest zdezorientowana. Internet i społeczeństwo przekonały ją, że jeśli dziecko identyfikuje się z czymś, to znaczy, że naprawdę jest tym czymś. Stara się więc wychowywać swoje dziecko jako morsa, jako transpłciowego morsa, szanując jego tożsamość.

„Pewnego ranka zszedł na dół warcząc i klaszcząc. Drewniane łyżki służą mu za kły, a skarpetki za płetwy, którymi porusza.” Ma łyżki w buzi i udaje, że jest morsem. „Jestem Jaś Mors – powiedział z powabem.” Jaś Mors.

 

Dr Phil: To gorący temat.

Addison Rose Vincent: Tak.

Dr Phil: To chyba dobrze, prawda?

Addison Rose Vincent: Tak, oczywiście. Dobrze, że takie rozmowy się odbywają. Ludzie otwierają swoje umysły, uczą się na nowo i oduczają tego, czego nas uczono.

Dr Phil: Dlatego chcę, aby to było bezpieczne miejsce, w którym można rozmawiać i uczyć się. Addison Rose Vincent: Jak widzicie, język i sposób, w jaki ludzie mogą się z nim identyfikować, stale ewoluuje.

Dr Phil: Mój następny gość, autor i konserwatywny gospodarz programu Daily Wire, The Matt Walsh Show, mówi o swojej niedawno wydanej książce dla dzieci, która została usunięta z Internetu przez popularną sieć handlową [amazon]. Matt twierdzi, że tożsamość płciowa nie jest konstrukcją społeczną, ale jest mocno zakorzeniona w biologii. To prawda?

Matt Walsh: Tak. Jako istoty ludzkie mamy płeć, męską lub żeńską, ale jest to fakt biologiczny i naukowy. Tożsamość płciowa to termin językowy. Słowa mają tożsamość płciową. Ludzie jej nie mają. Możesz mieć takie wyobrażenie o sobie, jakie chcesz, ale nie możesz oczekiwać, że będę uczestniczyć w tym wyobrażeniu lub w tej maskaradzie, w tym przedstawieniu teatralnym. Nie masz własnych zaimków, tak samo jak nie masz własnych przyimków czy przymiotników. To tak, jakbym powiedział ci, że moje przymiotniki to „przystojny” i „błyskotliwy”. I cokolwiek o mnie mówisz, musisz mnie opisać jako przystojnego i błyskotliwego, bo tak się identyfikuję.

Dr Phil: Więc uważasz, że to urojenie?

Matt Walsh: Cóż, jednym z problemów z lewicową ideologią gender jest to, że nikt, kto ją wyznaje, nie potrafi nawet powiedzieć, co te słowa znaczą. Na przykład czym jest kobieta? Co to jest kobieta? Czy możesz mi powiedzieć czym jest kobieta?

Ethan: Nie, nie mogę.

Addison Rose Vincent: Kobiecość to pojęcie zbiorcze. Obejmuje osoby (…)

Matt Walsh: Które opisuje co?

Addison Rose Vincent: Ludzi, którzy identyfikują się jako kobieta.

Matt Walsh: Co to jest?

Addison Rose Vincent: Co kto lubi. Każdy kobieta, każdy mężczyzna, każda osoba będzie miała inny stosunek do własnej tożsamości płciowej i inaczej będzie ją definiować.

Matt Walsh: To właśnie jest problem.

Addison Rose Vincent: Chcesz sprowadzić kobiety, sprowadzić mężczyzn tylko do ich genetyki, naszych genitaliów, naszych chromosomów, prawda? Właśnie to mówisz. To chcesz zrobić.

Matt Walsh: Chcecie przywłaszczyć sobie kobietę. Chcecie przywłaszczyć sobie kobiecość i zamienić ją w kostium, który można by nosić.

Dr Phil: Na scenie jest z nami dr Suzy D’Enbeau, profesor nadzwyczajny Kent State University. Doktor D’Enbeau, jak Pani sądzi, czy ci, którzy sprzeciwiają się używaniu zaimków, przyjmują niewłaściwe podejście w tej rozmowie?

Dr Suzy D’Enbeau: Istnieje podejście skrajne, które Pan przyjmuje, ale są też zwykli ludzie, którym taka zmiana języka może nie odpowiadać.

Matt Walsh: Zaczęła od stwierdzenia, że mój pogląd jest skrajny. Dobrze. Zatem pogląd, który jeszcze 15 sekund temu wyznawała każda osoba na Ziemi, jest skrajny? Łączą oni tożsamość płciową z płcią biologiczną, ponieważ z jednej strony mówią: „Masz swoją płeć biologiczną, ale twoja tożsamość płciowa jest konstruktem społecznym”. Z drugiej jednak strony twierdzą, że kobiety transpłciowe są kobietami. Tak więc mężczyzna, który identyfikuje się z tożsamością płciową, społeczną konstrukcją kobiecości, jest w rzeczywistości kobietą.

Dr Suzy D’Enbeau: Część mnie chce zapytać, dlaczego tak bardzo ci na tym zależy, bo to naprawdę nie jest takie istotne.

Matt Walsh: Zależy mi na prawdzie. Podstawowa prawda ma znaczenie. Chcę żyć w społeczeństwie, w którym ludziom zależy na prawdzie. Troszczę się o dzieci, a te szalone idee dotyczące tożsamości płciowej są im wpajane i to mnie bardzo martwi. Troszczę się o kobiety, którym odbiera się szanse. Tak. Naprawdę mi na tym zależy.

Dr Phil: Chciałem, żebyśmy mieli bezpieczne miejsce, w którym będziemy mogli o tym porozmawiać. Wygląda na to, że powinniśmy kontynuować ten dialog i mieć nadzieję, że uda nam się znaleźć jakąś płaszczyznę porozumienia.

Kilka dni po wyemitowaniu tego odcinka programu Dr. Phil Show inni członkowie panelu skarżyli się na to, że doznali krzywdy emocjonalnej przez tę rozmowę. W odpowiedzi na to, CBS i HULU usunęły odcinek ze swoich platform.

Scott Newgent założył TReVoices, organizację, która pomaga młodym ludziom, którzy zmagają się z dysforią płciową. Mimo gróźb śmierci, Scott nadal ostrzega opinię publiczną o zagrożeniach związanych z tzw. zmianą płci u dzieci.

 

Matt Walsh: Co mówisz rodzicom? Przychodzi do Ciebie rodzic i mówi: „Mój ośmioletni syn mówi mi, że jest dziewczynką”.

Scott (Kellie) Newgent: Świetnie, zamierzasz poddać go eksperymentalnej operacji, w wyniku której, w ciągu 7 do 10 lat po zmianie płci, pojawia się w tej populacji najwięcej myśli samobójczych spośród wszystkich innych populacji. Oto, co mówię rodzicom. Nie macie prawa do poddania waszego dziecka medycznej “zmianie płci”.

Sara Stockton: Nie mamy badań nad długotrwałym stosowaniem hormonów. Będziemy świadkami pierwszego pokolenia długotrwale stosującego hormony. I już wiemy, że przynajmniej przy dziesięcioletnim stosowaniu hormonów można sobie zafundować raka.

Matt Walsh: Jakie jest Twoje przesłanie dla rodziców, którzy próbują sobie z tym poradzić?

– Przede wszystkim chcę powiedzieć rodzicom, że nie są sami. Naszym obowiązkiem jako rodziców jest bycie główną linią obrony naszych dzieci. Wiem, że w przypadku mojego dziecka wiele osób zapyta: „Czy było warto? Bo teraz wydaje się, że straciłeś swoje dziecko”. A ja odpowiem: „Tak, ale przynajmniej ocaliłem swoje sumienie, moralność i przekonania“. A kiedy moje dziecko skończy 25 lat i zapyta: „Tato, gdzie byłeś?”. Odpowiem: „Byłem tam. Walczyłem tak mocno, jak tylko mogłem. Nie byłem przygotowany na to, by pozwolić, aby to się wydarzyło”.

Ten kanadyjski ojciec obecnie wyszedł z więzienia za kaucją. Czeka na swój proces, który ma się odbyć w listopadzie 2022 roku.

Matt Walsh: Inne pytanie dotyczy tego, czy to naprawdę ma znaczenie?

Prof. Jordan Peterson: Ma znaczenie dla tych, którzy w wieku 16 lat poddają się podwójnej mastektomii [usunięcie obu piersi].

Matt Walsh: Dlaczego miałoby nas to obchodzić, skoro żyjemy w społeczeństwie, w którym istnieje tożsamość płciowa?

Prof. Jordan Peterson: Cóż, mnie to obchodzi, ponieważ mój rząd zdecydował, że muszę nazywać ludzi określeniami, które zostały przez nich wskazane, bo inaczej grożą mi sankcje prawne. Nie, nie zrobię tego. Nie obchodzi mnie jaki jest twój powód. Nie dostaniesz kontroli nad moim językiem.

Dr Debra Soh: Żyjemy obecnie w atmosferze, w której nikt nie dba o bezpieczeństwo kobiet i dziewcząt, które przechodzą bardzo trudny okres rozwojowy w swoim życiu. Mogą one nie chcieć dzielić przestrzeni ze swoimi męskimi rówieśnikami. Nie zdziwiłoby mnie to, gdyby za kilka lat nie było już sportów kobiecych. Będą to dosłownie sporty męskie i sporty osób transpłciowych.

Carl Trueman: Pytanie zadawane przez osoby transpłciowe jest zasadne. „Jak mogę być szczęśliwy?” Odpowiedź polegająca na przekształceniu mojego ciała tak, aby wyglądało jak ciało innej płci, na pompowaniu w siebie tony hormonów, najwyraźniej nie działa i musimy znaleźć lepszy i bardziej humanitarny sposób postępowania z osobami, które zmagają się z dysforią płciową.

Cnota jako konieczność – Jordan Peterson

Dr Miriam Grossman: Ogromnie współczuję osobom, które cierpią na dysforię płciową. Jest to koszmar dla nich i ich rodzin. Ogromna większość, nawet 90% dzieci, jeśli przejdą przez normalny okres dojrzewania, to nic im się nie stanie. Będą w zgodzie ze swoim ciałem i unikną niebezpiecznych i eksperymentalnych interwencji medycznych i operacji.

– Być może toczymy tu bitwę, walczymy z Kongresem i niekoniecznie uda nam się dziś wygrać. Lecz jeśli nie utorujemy sobie drogi do zwycięstwa, nigdy go nie osiągniemy.

Matt Walsh: Wyruszamy w tę podróż. Chłopcy mogą być dziewczynami. Dziewczynki mogą być chłopcami. Mężczyźni mogą być kobietami. Kobiety mogą być mężczyznami. Zastanawiam się czym jest kobieta? Co to jest kobieta?

Dr Michelle Forcier: Czym jest kobieta? Co to jest kobieta? Kobieta to ktoś, kto uważa to za swoją tożsamość, a to może być wiele rzeczy dla wielu ludzi.

Gert Comfrey: Sądzę, że to pytanie uświadamia nam, że jest to dość względne, prawda? Jeśli zapytasz kobiety różnych ras, tożsamości, klas i kultur, otrzymasz różne odpowiedzi.

Dr Marci Bowers: Część z nich wynika z biologii, część z hormonów, część z nich wynika z tego, co nosisz i jak się przedstawiasz.

Matt Walsh: Kobieta nie jest niczym szczególnym. Nie ma jednej konkretnej rzeczy.

Dr Marci Bowers: Nie ma jednej konkretnej rzeczy.

Rodrigo Heng-Lehtinen: Kobieta to ktoś, kto mówi, że jest kobietą i przechodzi przemianę [tranzycję], żeby się nią stać.

Matt Walsh: Mówi Pan, że czym jest? Czy można zdefiniować słowo „kobieta”, nie używając słowa „kobieta”?

Dr Patrick Grzanka: Właściwie to ciekawe pytanie, ale (…)

Matt Walsh: Jeździliśmy po kraju zadając ludziom to pytanie i prawie nikt nie potrafił na nie odpowiedzieć.

Prof. Jordan Peterson: Czym jest kobieta? Co to jest kobieta?

Matt Walsh: Czym jest kobieta?

Prof. Jordan Peterson: Ożeń się z jedną i dowiedz się.

Matt Walsh: Powinienem więc wrócić do domu i zapytać o to moją żonę.

Prof. Jordan Peterson: Tak.

Matt Walsh: Kochanie, chciałem cię o coś zapytać.

Alissa Walsh: Yhm.

Matt Walsh: Czym jest kobieta? Co to jest kobieta?

Alissa Walsh: To dorosły człowiek płci żeńskiej, który potrzebuje pomocy w otworzeniu tego.

 

Senator Marsha Blackburn: Czy możesz podać definicję słowa kobieta?

Nominowana do Sądu Najwyższego sędzia Ketanji Brown Jackson: Czy mogę podać definicję?

Sen. Marsha Blackburn: Tak.

Sędzina Ketanji Brown Jackson: Nie mogę.

Sen. Marsha Blackburn: Nie może Pani?

Sędzina Ketanji Brown Jackson: Nie w tym kontekście. Nie specjalizuję się w biologii.

Sen. Marsha Blackburn: Słowo „kobieta” jest tak niejasne i kontrowersyjne, że nie może mi Pani podać definicji?

Sędzina Ketanji Brown Jackson: Pani Senator, w mojej pracy sędziego zajmuję się sporami. Jeśli mamy do czynienia ze sporem o definicję, ludzie wysuwają argumenty, a ja patrzę na prawo i podejmuję decyzję.

Sen. Marsha Blackburn: Fakt, że nie potrafi mi Pani podać prostej odpowiedzi na temat czegoś tak fundamentalnego jak to, czym jest kobieta, podkreśla zagrożenia związane z postępową edukacją, o której słyszymy. W zeszłym tygodniu całe pokolenie młodych dziewcząt patrzyło, jak finansowane przez podatników instytucje pozwalają biologicznemu mężczyźnie rywalizować i pokonać biologiczną kobietę w mistrzostwach NCAA w pływaniu. Jakie przesłanie według Pani ta sytuacja wysyła dziewczętom, które dążą do rywalizowania i wygrywania w zawodach sportowych najwyższego szczebla?

Sędzina Ketanji Brown Jackson: Pani Senator, nie jestem pewna, jakie to ma przesłanie. Jeśli pyta mnie Pani o kwestie prawne z tym związane, to, tak jak Pani mówi, są to tematy, które są żywo dyskutowane i mogą trafić do sądu.

 

Zobacz na: Norah Vincent: Samozwańczy mężczyzna – Norah wybiera kobiece przywileje w miejsce męskich przywilejów.

 

 

Czym jest kobieta? Co to jest kobieta? [napisy PL]

https://rumble.com/v1avi2z-film-czym-jest-kobieta-co-to-jest-kobieta-napisy-pl-2022.html