Hipergamia opiera się na zwątpieniu – „Czy on naprawdę jest najlepszym facetem, jakiego mogę zdobyć? Na jakiego mnie stać?”
Według Wikipedii hipergamia (potocznie zwana “wżenianiem się”) to termin używany w naukach społecznych dla aktu lub praktyki osoby poślubiającej małżonka z wyższej kasty lub o wyższym statusie społecznym niż ona sama.
Antonim “hipogamia” odnosi się do sytuacji odwrotnej: poślubienia osoby z niższej klasy społecznej (mezalians) lub o niższym statusie. Oba terminy zostały ukute na subkontynencie indyjskim w XIX wieku podczas tłumaczenia klasycznych hinduskich ksiąg prawniczych, które używały sanskryckich terminów anuloma i pratiloma, odpowiednio dla tych dwóch pojęć.
Termin hiperginia [hypergyny] jest używany do opisania ogólnej praktyki kobiet wychodzących za mąż z wyższym statusem [dotyczy to również dobierania się w pary przelotne], podczas gdy mężczyźni żenią się kobietami o niższym statusie.
W dużym uproszczeniu kobieta chce mężczyzny o jak najwyższym statusie, którego może zdobyć/dosięgnąć, aby chronić i zapewnić zasoby sobie i swoim dzieciom (przeszłym lub przyszłym).
Indie
Na wiejskich obszarach Indii hipergamia jest szansą na modernizację. Małżeństwa w wiejskich obszarach Indii są coraz częściej przykładami hipergamii. Rolnicy i inni pracownicy wiejscy chcą, aby ich córki miały dostęp do życia w mieście, ponieważ z połączeniami metropolitalnymi wiążą się lepsze możliwości pracy, wyższa klasa społeczna, a nawet lepsze możliwości mieszkaniowe i udogodnienia (dostęp do Internetu, niezawodna elektryczność, bieżąca woda pitna, ogrzewanie/chłodzenie). Wejście w obszar miejski tworzy szerszy horyzont społeczny dla rodziny panny młodej, a małe dzieci z rodziny mogą być wysłane do miasta, aby zamieszkać z parą młodą w celu uzyskania lepszej edukacji. […] Hipergamia wiąże się jednak z kosztami: posag często kosztuje tyle samo lub więcej niż cały dom. Wysoka cena, jaką muszą ponieść rodzice, aby zorganizować odpowiednie małżeństwo dla córki, doprowadziła do wzrostu liczby aborcji płodów żeńskich.
Koncepcja wżeniania się w wyższą klasę społeczną w Indiach jest rozpowszechniona ze względu na stratyfikację klasową opartą na kastach. Kobietom z wyższych kast nie wolno było poślubiać mężczyzn z niższych kast. Ta koncepcja wydawania kobiet za mąż, cytowana w Smritis jako Anuloma, była uzasadniona jako mechanizm chroniący hinduski ideologiczny odpowiednik puli genowej przed degradacją. Przeciwieństwo Anulomy, zwane Pratilomą, nie było dozwolone w starożytnym społeczeństwie indyjskim. Jednakże Mahabharata przytacza przykłady, kiedy wyjątki były dozwolone, jak na przykład kiedy Devayani, córka Shukracharyi, poślubiła Kshatriya Yayati.
Reszta świata
Badania przeprowadzone przez Uniwersytet Missouri w 2003 r. wykazały, że kobiety generalnie wolą dominujących mężczyzn jako partnerów. Badania przeprowadzone na całym świecie silnie wspierają stanowisko, że kobiety wolą małżeństwa z partnerami, którzy odnieśli sukces kulturowy lub mają duży potencjał, by odnieść taki sukces. Najbardziej obszerne z tych badań objęło 10.000 osób w 37 kulturach na sześciu kontynentach i pięciu wyspach. Kobiety oceniły “dobre/obiecujące perspektywy finansowe” wyżej niż mężczyźni we wszystkich kulturach. W 29 próbach badanych, “ambicja i pracowitość” przyszłego partnera były ważniejsze dla kobiet niż dla mężczyzn. Meta-analiza badań opublikowanych w latach 1965-1986 wykazała tę samą różnicę między płciami (Feingold, 1992). We wszystkich badaniach 3 na 4 kobiety oceniały status społeczno-ekonomiczny jako ważniejszy u potencjalnego partnera małżeńskiego niż przeciętny mężczyzna.
Kobiety są bardziej selektywne w wyborze partnerów do małżeństwa niż mężczyźni (Feingold, 1992; Hatfield & Sprecher, 1995; Hill & Hurtado, 1996; Kenrick et al., 1990).
Preferencje kojarzenia się w pary
Badania nad doborem partnerów w dziesiątkach krajów na całym świecie wykazały, że mężczyźni i kobiety przyznają pierwszeństwo różnym cechom przy wyborze partnera, przy czym mężczyźni preferują kobiety młode i atrakcyjne, a kobiety – mężczyzn bogatych, dobrze wykształconych, ambitnych i atrakcyjnych.
Twierdzą oni, że w miarę jak społeczeństwa stają się bardziej równe pod względem płci, zmieniają się również preferencje kobiet w zakresie doboru partnera. Niektóre badania potwierdzają tę teorię, w tym przeprowadzona w 2012 r. analiza ankiety [a nie badania] przeprowadzonej na 8953 osobach w 37 krajach, która wykazała, że im bardziej równy pod względem płci jest kraj, tym większe prawdopodobieństwo, że respondenci płci męskiej i żeńskiej będą poszukiwać tych samych cech, a nie różnych.
Gilles Saint-Paul (2008) argumentował na podstawie modeli matematycznych, że hipergamia u kobiet występuje dlatego, że (biorąc pod uwagę ich wolniejsze tempo prokreacji i ograniczone okno płodności), a zatem należy im zrekompensować ten koszt małżeństwem. Małżeństwo zmniejsza ogólną jakość genetyczną jej potomstwa, wykluczając możliwość zapłodnienia przez genetycznie wyższego samca, choć bez jego inwestycji rodzicielskiej. Jednakże ta redukcja może być zrekompensowana przez większy poziom inwestycji rodzicielskich jej genetycznie niższej jakości męża.
W badaniu empirycznym sprawdzono preferencje partnerów subskrybentów komputerowego serwisu randkowego w Izraelu, w którym stosunek płci był bardzo nierówny (646 mężczyzn na 1000 kobiet). Pomimo tego stosunku płci, odkryto, że “jeśli chodzi o wykształcenie i status społeczno-ekonomiczny, kobiety przeciętnie wyrażają większą selektywność hipergamiczną; preferują partnerów, którzy przewyższają je pod względem tych cech… podczas gdy mężczyźni wyrażają pragnienie analogicznego hipergamii opartej na atrakcyjności fizycznej; pragną partnerki, która plasuje się wyżej na skali atrakcyjności fizycznej niż oni sami.”
Jedno z badań nie wykazało statystycznej różnicy w liczbie kobiet i mężczyzn “wychodzących za mąż” w próbie 109 par, które po raz pierwszy zawarły związek małżeński w Stanach Zjednoczonych.
Tradycyjne praktyki małżeńskie, w których mężczyźni “żenią się w dół” pod względem wykształcenia, nie utrzymują się długo, gdy kobiety mają przewagę edukacyjną.
Rozpowszechnienie hipergamii
Obecnie większość ludzi poślubia w przybliżeniu równych sobie pod względem społecznym, a w niektórych częściach świata hipergamia uległa zmniejszeniu. Coraz rzadziej kobiety wychodzą za mąż za starszych mężczyzn. (Hipergamia nie wymaga, aby mężczyzna był starszy, tylko o wyższym statusie, a równość społeczna zwykle odnosi się do kręgów społecznych, a nie równości ekonomicznej).
Choć w pracy z 2016 r., która badała różnice w dochodach między parami w 1980 i 2012 r., badaczka Yue Qian zauważyła, że tendencja kobiet do poślubiania mężczyzn o wyższych dochodach niż one same nadal utrzymuje się w czasach współczesnych.
Źródło: Wikipedia, Hypergamy
Zobacz na: Zasada 80/20: Zasada Pareto w relacjach męsko damskich
Atrakcyjność nie jest kwestią wyboru i świadomej decyzji – David DeAngelo
Co jeśli kobiety po prostu nie lubią mężczyzn: Ekonomiczne konsekwencje zbywania mężczyzn przez kobiety – Aaron Clarey
„Hipergamia o nic się nie troszczy” – Rollo Tomassi
Ucieczka do Raju – Bo To Zła Kobieta Była | Komentarz do rozstania w “Ucieczka do Raju”
Ucieczka do Piekła | Czy Damian z “Ucieczka do raju” odzyska eks “żonę”? cz.2
“Jestem 26-letnią kobietą. Moi rodzice zmarli, gdy miałam 14 lat, wtedy rzuciłam szkołę, bo nikogo nie było stać na opłacenie moich rachunków za szkołę. Potem poznałam tego faceta, gdy miałam 16 lat i on wysłał mnie z powrotem do szkoły. Sprzedawał owoce na ulicy, żeby opłacić moje czesne. Potem dostał pracę jako kierowca ciężarówki i wysłał mnie na uniwersytet. Teraz pracuję jako prawnik. Mój problem polega na tym, że czuję, iż nie mogę kontynuować tego związku, ponieważ czuję, że ten facet nie jest typem męża, którego pragnęłam. Jak najlepiej mogę mu powiedzieć, że nie jest w moim typie, nie raniąc jego uczuć? Jestem wdzięczna, że posłał mnie do szkoły, ale nie mogę już być z nim w związku. Chcę mieć kogoś z własnej klasy, a nie kierowcę ciężarówki. Proszę o pomoc” – Zestresowana KwaMashu
— Powiedziała: „Jestem w tobie zakochana”. — Gandhi odpowiedział: „Nie zasługuję na twoją miłość, ale mój brat, który stoi za tobą, jest młodszy i przystojniejszy, tak”. — Obejrzała się i nikogo nie zobaczyła. — Gandhi powiedział: „Gdybyś była we mnie zakochana, nie oglądałabyś się za siebie”.
Najnowsze komentarze