Piękna osa szmaragdowa zombifikuje karalucha

Piękna osa szmaragdowa zombifikuje karalucha

Afrykańską sawannę zamieszkuje bardzo interesujące stworzenie. Oto Ampulex Compressa, znana także jako osa szmaragdowa.

Teraz wybiera się na polowanie. A oto jej ofiara – karaluch. Ofiarę [karalucha] podchodzi z ostrożnością, gdyż jest znacznie większa od niej samej. Gdy zbliży się wystarczająco blisko, atakuje żądląc ofiarę dwukrotnie.

Pierwsze użądlenie paraliżuje przednie odnóża karalucha. Drugie skierowane jest bezpośrednio do mózgu insekta.

Atak wcale nie zabija karalucha, a nawet go nie paraliżuje. Jad osy dezaktywuje instynkt ucieczki owada. Nawet gdyby włączyć światło, karaluch nie ucieknie.

Gdy jad zaczyna działać, karaluch kompulsywnie oczyszcza swoje czułki. Osa tymczasem czeka w pobliżu. Po cierpliwym odczekaniu, osa wraca po swoją ofiarę.

Wprawiając w ruch wibracyjny swoje mięśnie skrzydeł, osa wyrywa czułkę karaczana.

Naukowcy spekulują, że osa smakując krew karalucha sprawdza, jak skutecznie działa jej jad.

Zbyt mało jadu i karaluch ucieknie spod jej wpływu. Zbyt dużo uśmierci ofiarę zbyt wcześnie.

Gdy stężenie jest optymalne, osa zabiera otępioną ofiarę do swojego gniazda. Sonduje ciało owada szukając odpowiedniego miejsca. Gdy już je znajdzie, składa w nim pojedyncze jajeczko.

Ciało karalucha nie stanowi pożywienia dla niej, lecz dla jej potomstwa.

Teraz musi chronić swoją biologiczną inwestycję. Metodycznie zamyka wejście do gniazda używając patyków i kamieni. Proces ten może trwać 30 minut i więcej.

Karaluch pozostaje w gnieździe żywy i sprawny, lecz nie jest w stanie uciec.

Już niedługo z jajeczka wykluje się nowa osa. Dorastający owad zacznie drążyć ciało karalucha i konsumować organy wewnętrzne żywiciela w taki sposób, by jak najdłużej utrzymać go przy życiu.

Miesiąc później z gniazda wyłania się nowa osa. Gotowa powtórzyć ten proces ze swoją ofiarą.

Zobacz na: Stadia rozwoju moralnego według Kohlberga