Dlaczego wiek kobiety w momencie zawierania małżeństwa ma znaczenie i co to mówi nam o błędzie wierzchołkowym

26 sierpień 2011

Błąd (szczytowy) wierzchołkowy [apex fallacy] występuje, gdy ktoś ocenia grupę na podstawie wyników najlepszych członków grupy, a nie reprezentatywnej próby członków danej grupy (np. oceniając, jak dobrze radzą sobie kobiety, patrząc tylko na krajowe liderki). I odwrotnie, błąd (dna) najniższego punktu [Nadir Fallacy] występuje, gdy ktoś ocenia grupę na podstawie najgorszych członków grupy.

W moim artykule omawiającym książkę Last One Down the Aisle Wins [Ostatnia przed ołtarzem wygrywa] udostępniłem wykres wpływu wieku zawarcia małżeństwa na wskaźniki rozwodów z Narodowego Centrum Statystyk Zdrowia [National Center for Health Statistics ]

Dość dobrze znany jest podstawowy związek między wiekiem kobiety w momencie zawierania małżeństwa a prawdopodobieństwem rozwodu. Jednak rzadko dyskutuje się, dlaczego tak się dzieje. Standardowe założenie jest takie, że kobiety, które czekają dłużej, są bardziej dojrzałe, lepiej potrafią wybrać męża, któremu mogą pozostać wierne i bardziej gotowe do małżeństwa.

To badanie stawia kobiety w BARDZO niekorzystnym świetle.
„TULLY” uwydatnia trudną prawdę między kobietami przed i po fazie olśnienia [ścianie] – wzrost liczby kobiet z depresją
Mężczyźni wolą poślubić swoje sekretarki niż szefowe

Seksualna Wartość Rynkowa (SMV) – Rollo Tomassi

Ponadto kobiety, które uczęszczają do college’u, na ogół wychodzą za mąż nieco później, a uczęszczanie do college’u silnie koreluje z IQ, które ma bardzo silną korelację z rozwodem. Niewątpliwie jest w tym trochę prawdy, ale dzieje się coś jeszcze, bardzo ważnego. Prawdopodobieństwo rozwodu kobiety w danym roku jest silnie skorelowane z jej wiekiem. Młode kobiety u szczytu swojej seksualnej siły rynkowej są znacznie bardziej skłonne do rozwodu niż starsze kobiety. W poprzednim poście udostępniłem poniższy wykres dla Wielkiej Brytanii:

Wskaźnik rozwodów na 1000 zamężnych kobiet według wieku. Anglia i Walia, 2009

Zauważmy, że poza najmłodszymi przedziałami wiekowymi, prawdopodobieństwo rozwodu kobiety w Wielkiej Brytanii silnie koreluje z jej postrzeganą zdolnością do ponownego małżeństwa.  Brytyjskie przedziały wiekowe poniżej 20 i 20-24 lat są kłopotliwe, ponieważ przeczą konwencjonalnej mądrości na temat bardzo młodych małżeństw, a dokładnie amerykańskim danym na temat liczby rozwodów wśród wcześnie zawartych małżeństw, a także oczekiwaniom opartym na rynku seksualnym.  Mając to na uwadze, podejrzewam, że kobiety, które wychodzą za mąż w tak młodym wieku w Wielkiej Brytanii, zaprzeczają trendowi na tyle, że są grupą znacznie bardziej oddaną sprawie małżeństwa.  Ostatni wykres był tylko migawką w czasie, ale podstawowy efekt był nadzwyczaj stabilny w Wielkiej Brytanii od tak dawna, jak dostępne są dane:

Rozwody na 1000 par małżeńskich według wieku żony. Anglia i Walia. 1957-2009

Pomijając niestabilny przedział wiekowy poniżej 20 lat, linie prawie nigdy się nie przecinają. Jedyna zmiana polega na tym, że przedział wiekowy 20-24 lat przesunął się z pozycji pomiędzy najbardziej prawdopodobnego rozwodu, na druga pozycję najbardziej prawdopodobnego rozwodu i trzeciej pozycji najbardziej prawdopodobnego rozwodu. Jednak tendencja dla kobiet zawierających małżeństwa w późnych latach dwudziestych była zawsze taka sama; im są starsze, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że się rozwiodą. Tak było nawet wtedy, gdy wiek zawierania pierwszego małżeństwa stale się wydłużał. Nie chodzi tylko o rozwody, które miały miejsce niedługo po zawarciu małżeństwa. Mamy tu do czynienia ze znacznie silniejszym wzorcem.

Do niedawna musiałem spekulować, jak ten sam wzór wyglądałby dla Stanów Zjednoczonych. Nie znalazłem jeszcze nikogo, kto podzieliłby dane z USA w ten sposób, ale właśnie w tym tygodniu znalazłem brakujący element, którego potrzebowałem do stworzenia własnego wykresu:

Rozwody na 1000 zamężnych kobiet według wieku. Stany Zjednoczone, 2009

Powyższy wykres łączy dane z arkusza kalkulacyjnego ze spisu powszechnego Stanów Zjednoczonych z 2009 roku (wszystkie rasy) dotyczące odsetka zamężnych kobiet według przedziału wiekowego, z danymi dotyczącymi rozwodów według wieku w 2009 r. z tabeli 2 na str. 8 w spisie ludności [z 2011].* Zwróć uwagę, że podczas gdy wskaźniki rozwodów w USA są znacznie wyższe niż wskaźniki rozwodów w Wielkiej Brytanii we wszystkich przedziałach, to ten sam podstawowy wzorzec, który widzieliśmy w danych z Wielkiej Brytanii, istnieje również w danych ze Stanów Zjednoczonych, oprócz nieoczekiwanego zachowania w młodszych przedziałach wiekowych.

Podsumowując, dane te zdecydowanie obalają błędne przekonanie o rozwodzie. Powszechne przekonanie, że wskaźniki rozwodów wynikają z tego, że mężczyźni odrzucają starsze żony dla młodszego modelu, po prostu nie pasuje do danych. Potwierdza to fakt, że według American Association of Retired Persons [AARP] 66% rozwodów w średnim wieku było inicjowanych przez kobiety (wykres 2 na stronie 15). Jest to zgodne z historycznymi tendencjami inicjowania rozwodów przez kobiety w każdym wieku, jak pokazano na stronie 3 niniejszej publikacji:

„Przez większą część historii Ameryki to raczej żony niż mężowie składały pozew o rozwód. Odsetek spraw wnoszonych przez żony wahał się od około 60% przez większą część XIX wieku (Chused, 1994; Friedman i Percival, 1976) do, bezpośrednio po wprowadzeniu rozwodu bez orzekania o winie (Gunter i Johnson, 1978), ponad 70% w niektórych stanach (Gunter i Johnson, 1978, str. 572 i Tabela 1; Friedman i Percival, 1976, str. 71, 75, 81). Obecnie, z pewnymi różnicami między stanami, pozostaje nieco powyżej dwóch trzecich.” – Źródło: “These Boots Are Made for Walking”: Why Most Divorce Filers Are Women

Nawet w średnim wieku kobiety nadal napędzają wskaźniki rozwodów. Mit o nielojalnym mężu, który porzuca swoją nieszczęsną żonę, gdy uzna, że jest to dla niego korzystne, jest na ogół właśnie tym (mitem). Nie powstrzyma to kobiet przed ciągłym wskazywaniem jakiegoś rzadkiego przypadku, o którym wiedzą z mediów lub osobiście, że coś takiego miało miejsce, ale w ogólnym rozrachunku jest to wyraźnie odstępstwo. We wszystkich przedziałach wiekowych rozwody są napędzane przez kobiety, a prawdopodobieństwo rozwodu pary w danym roku bardzo silnie zależy od tego, czy żona uważa, że niedotrzymanie obietnicy złożonej podczas ślubu byłoby dla niej korzystne.

Prawo Briffaulta: jedna z ważniejszych rzeczy jakie musisz wiedzieć jako mężczyzna
Trenerka rozwoju osobistego wyjaśnia, dlaczego kobiety wnoszą o rozwód w krajach zachodnich – randkowanie nigdy się nie kończy

* Konkretne wskaźniki dla każdej grupy na wykresie w USA mogą nie być dokładne. Liczby w tabeli 2 z nowego raportu dotyczące całkowitej liczby kobiet w każdym przedziale wiekowym różnią się nieco od liczb w raporcie ze spisu powszechnego z 2009 roku. Wydaje się, że wynika to z charakteru pobieranych próbek. Również tabela 2 pokazuje nieco różne liczby kobiet i mężczyzn rozwodzących się i zawierających małżeństwa w tym samym roku. Można by się tego spodziewać, patrząc na różne przedziały wiekowe, ale nie na ogólne liczby. W każdym razie różnice nie są duże, więc dane nadal wydają się być ogólnie aktualne. Wreszcie, korzystając z danych z tabeli 2, obliczyłem ogólny wskaźnik rozwodów na 1000 zamężnych kobiet w Stanach Zjednoczonych w 2009 roku na 19. To inne źródło oblicza go na 16,4 w tym samym roku, jednak w raporcie pominięto dane ze stanu Kalifornia, Georgia, Hawajów , Indiany, Luizjany i Minnesoty.

Aktualizacja: National Center for Family & Marriage Research (NCFMR) na Bowling Green State University wykorzystało dane ACS do obliczenia wskaźników rozwodów według wieku w USA w 2010 roku. Ich obliczenia są prawie identyczne z moimi powyżej. Należy również zauważyć, że ACS jest bardziej kompletnym źródłem danych niż to, z którego korzysta projekt National Marriage, co wyjaśnia różnice w ogólnych obliczeniach wskaźnika rozwodów, o których mowa powyżej. Zobacz ten post, aby uzyskać więcej informacji.

Źródło: Why a woman’s age at time of marriage matters, and what this tells us about the apex fallacy

“Wstydzę się tego, że wciąż myślę, żeby zrobić to z kimś innym niż mój chłopak. Żeby chociaż spróbować jak to jest z kimś innym chociaż raz. Myślę, że to przez to, że mój facet jest dosyć słabo wyposażony tam na dole i nie czuje go dobrze po prostu mnie nie zaspokaja. Próbowaliśmy jakichś nakładek i to jednak nie jest to.”

Błąd (szczytowy) wierzchołkowy [apex fallacy] – przykład z mitem o nierównościach płci