Idea czarującego księcia – książę z bajki

Idea czarującego księcia – książę z bajki

 

Czarujący książę to postać z bajki, która przychodzi na ratunek damie w opałach i musi zaangażować się w misję uwolnienia jej od złego uroku. Ta klasyfikacja pasuje do większości bohaterów wielu tradycyjnych baśni ludowych, w tym “Królewny Śnieżki”, “Śpiącej Królewny” i “Kopciuszka”, nawet jeśli w oryginalnej opowieści nadano im inne imię lub nie nadano go wcale.

W wielu wariantach mogą być postrzegane jako metafora nagrody, jaką bohater otrzymuje za podjęte przez siebie decyzje. Znaczenie tego typu postaci sprawia, że jest ona oczywistym celem rewizjonistycznych bajek. Termin “książę z bajki” jest również używany w odniesieniu do wyidealizowanego mężczyzny, o którym niektóre kobiety marzą jako o przyszłym małżonku.

Historia terminu

 

W wersji Śpiącej królewny Charlesa Perraulta, opublikowanej w 1697 roku, w momencie przebudzenia księżniczki pojawia się następujący tekst: “‘Est-ce vous, mon prince?’ lui dit-elle, ‘vous vous vous êtes bien fait attendre’. Le Prince charmé de ces paroles… ne savait comment lui témoigner sa joie”. (“‘Czy jesteś moim księciem?’ – powiedziała. Długo kazałeś mi czekać”. Książę oczarowany jej słowami (…) nie wiedział, jak wyrazić swoją radość”). Czasami sugeruje się, że ten fragment stał się później inspiracją dla określenia “książę z wdziękiem”, chociaż to książę jest tu oczarowany (charmé), a nie ten, który jest czarujący (charmant).

W XVII wieku Madame d’Aulnoy napisała dwie bajki: Opowieść o ślicznej Złotowłosej, w której bohater nazywał się Avenant (“Fine”, “Beautiful”, po francusku “Piękny”), oraz Błękitny ptak, w której bohaterem był Le roi Charmant (“Czarujący król”). Kiedy Andrew Lang opowiedział pierwszą z nich (w 1889 roku) w Błękitnej książeczce z bajkami, imię bohatera oddał jako “Charming”; w drugiej, w Zielonej książeczce z bajkami, jako “King Charming”. Chociaż żaden z nich nie był księciem, a pierwszy nie miał pochodzenia królewskiego, być może takie było pierwotne użycie “Charming”.

W filmie animowanym Disney’a pt. Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków (1937), kiedy Śnieżka opowiada krasnoludkom o swoim księciu, mówi: “Każdy mógł zobaczyć, że książę był czarujący, jedyny dla mnie”. Nigdy jednak nie mówi o nim konkretnie jako o “księciu z bajki”. Andreas Deja początkowo zmagał się z koncepcją animacji przystojnego złoczyńcy w Pięknej i Bestii. Ostatecznie A. Deja oparł wygląd Gastona na wyglądzie przystojnych aktorów z telenowel, aby stworzyć groteskową wersję postaci “Książę Czaruś”.

W innych językach, np. hiszpańskim i włoskim, Gaston nazywany jest “Niebieskim Księciem”. W języku portugalskim nastąpił błąd w tłumaczeniu i jest on nazywany “Czarującym Księciem” (Príncipe Encantado; prawidłowe określenie “Czarujący” powinno brzmieć Encantador lub Charmoso), co przypadkowo jest bliższe znaczeniu w opowieści Perraulta, o którym mowa na początku tego akapitu.

 

Współczesne użycie

 

—    W broadwayowskim musicalu “Into the Woods” (wystawionym po raz pierwszy w 1986 roku) postać ta jest przedstawiona jako lubieżna i występuje w nim nie jeden, ale dwoje książąt-czarusiów. Są oni pokazani jako bracia, którzy podążają za Kopciuszkiem i Roszpunką, a później za Śpiącą Królewną i Królewną Śnieżką, po tym jak poślubili swoje pierwsze żony. Książę Kopciuszka również ma romans z żoną piekarza, a kiedy zostaje skonfrontowany ze swoim kobieciarstwem, stwierdza: “Wychowano mnie, żebym był czarujący, a nie lojalny”. W disneyowskiej adaptacji filmu “Into the Woods” z 2014 roku w rolę księcia wcielił się Chris Pine.

—    Jak sugeruje tytuł, wydana w 1991 r. powieść fantasy Bring Me the Head of Prince Charming Rogera Zelazny’ego i Roberta Sheckleya zawiera ostrą satyrę na tradycyjny motyw baśniowy.–

—    Czarujący Książę jest ważną postacią w komiksie Fables (2002-2015). W tej wersji poślubił kolejno Królewnę Śnieżkę, Śpiącą Królewnę i Kopciuszka, a każde z tych małżeństw kończyło się rozwodem z powodu jego kompulsywnego kobieciarstwa. On sam komentuje: “Zawsze naprawdę kocham kobietę, kiedy pierwszy raz się do niej przymierzam… Nie jestem tylko dobry w tym, żeby być szczęśliwym”. Wykorzystuje swój urok, by zostać wybranym na burmistrza Fabletown, podziemnej społeczności “Fable”, ale zadanie to okazuje się trudniejsze, niż się spodziewał. Zginął w bitwie o ojczyznę, aktywując bombę, która miała zakończyć wojnę.

—    Postać księcia z bajki została zdekonstruowana w filmie Shrek 2 z 2004 roku oraz w jego kontynuacji Shrek 3 z 2007 roku, gdzie jest on synem dobrej wróżki i ma nieprzyjemną i bezwzględną osobowość, która nie przystoi księciu z bajki.

—    W serii powieści fantasy Siostry Grimm (2005-2012) książę Czaruś jest burmistrzem Ferryport Landing, miasta zamieszkanego przez baśniowe postacie, czyli everafterów. Jest niegrzeczny, arogancki i chełpliwy, ale okazuje się cennym sprzymierzeńcem bohaterów. Okazuje się, że ożenił się i spał z wieloma dziewczętami z miasteczka, między innymi z Kopciuszkiem, Królewną Śnieżką i Śpiącą Królewną. Wyjaśnia jednak, że naprawdę kocha Śnieżkę i oświadcza się jej. Następnie oddziela się od niej, aby ją chronić.

—    Koncepcja księcia-czarodzieja została sparodiowana w filmie Zaczarowana z 2007 roku, kiedy Edward szuka księżniczki Giselle w Nowym Jorku. Pukając do drzwi, natrafia na ciężarną gospodynię trzymającą trójkę dzieci, która mówi mu drwiącym głosem: “Jesteś za późno”.

—    W serialu telewizyjnym Once Upon a Time (2011-2017) czarujący książę (grany przez Josha Dallasa) jest mężem Śnieżki, choć żadne z nich o tym nie pamięta w przeklętym Storybrooke, gdzie postać nazywa się David Nolan (“Czarujący/Charming” to przydomek nadany mu przez Śnieżkę). W swoim poprzednim życiu David jest bratem prawdziwego księcia Jamesa (również granego przez Josha Dallasa), który zmarł i został zastąpiony przez swojego bliźniaka. Obaj bracia urodzili się w ubogiej rodzinie rolniczej, która zawarła układ z Rumpelsztyklinem, aby ocalić swoje gospodarstwo; jednego syna oddali królowi Jerzemu, którego żona nie mogła począć. Po śmierci Jakuba jego brat dowiedział się prawdy i zajął jego miejsce, zaręczając się z Abigail, córką króla Midasa (niechętnie, po tym, jak jego rodzinie zagraża przybrany ojciec prawdziwego księcia) w ramach umowy, która jednoczy dwa królestwa – Midas daje królowi Jerzemu złoto w zamian za to, że książę pokona smoka. Później książę poznaje i poślubia Królewnę Śnieżkę, z którą ma córkę Emmę. W Storybrooke David jest Johnem Doe z amnezją, który spotyka i zakochuje się w Mary Margaret, która tak naprawdę jest Królewną Śnieżką, po czym odzyskuje pamięć i podejmuje pracę w biurze szeryfa w Storybrooke. Później ma jeszcze jedno dziecko z Królewną Śnieżką o imieniu Neal.

—    W serii książek Kraina Opowieści (2012) autorstwa Chrisa Colfera występuje czterech czarujących książąt, braci o imionach Chance, Chase, Chandler i Charles Charming, którzy są żonaci odpowiednio z Kopciuszkiem, Śpiącą Królewną, Królewną Śnieżką i Czerwonym Kapturkiem.

Źródło: Wikipedia, Prince Charming

Zobacz na: Hipergamia i hipogamia
Koncept „ściany” w życiu kobiety.
Lubię toksycznych mężczyzn
Dlaczego kobiety zakochują się w piratach i wampirach – prof. Jordan Peterson
Tinder i początek „randkowej apokalipsy”.
Seks, aplikacje randkowe i luksusowe przekonania – Rob Henderson i Jordan Peterson