Wybór partnera – dobór płciowy

Wybór partnera [dobór partnera] jest jednym z podstawowych mechanizmów, dzięki którym może zachodzić ewolucja. Charakteryzuje się on “selektywną reakcją zwierząt na poszczególne bodźce“, którą można zaobserwować jako zachowanie. Innymi słowy, zanim zwierzę zwiąże się z potencjalnym partnerem, najpierw ocenia różne aspekty tego partnera, które wskazują na jakość – takie jak zasoby lub fenotypy, które posiadają – i ocenia, czy te szczególne cechy są dla nich korzystne, czy nie. Ocena ta spowoduje następnie jakąś reakcję.

[Fenotyp (gr. φαίνω „przejawiać” + τύπος „wzór, norma”) – zespół cech organizmu: oprócz morfologii też właściwości fizjologiczne, płodność, zachowanie się, ekologia, cykl życiowy, zmiany biologiczne, wpływ środowiska na organizm.]

Mechanizmy te są częścią ewolucyjnej zmiany, ponieważ działają w sposób, który powoduje, że cechy pożądane u partnera są z czasem częściej przekazywane każdemu pokoleniu. Na przykład, jeśli samice pawi pragną partnerów, którzy mają kolorowe upierzenie, to częstotliwośc występowania tej cechy będzie rosła z czasem, ponieważ samce pawi z kolorowym upierzeniem będą miały więcej sukcesów reprodukcyjnych. Dalsze badania tej koncepcji wykazały, że w rzeczywistości to właśnie specyficzna cecha niebieskiego i zielonego koloru w pobliżu plamki żółtej wydaje się zwiększać prawdopodobieństwo kojarzenia samic z konkretnym pawiem.

Wybór partnera jest jednym z dwóch składników doboru płciowego, drugim jest dobór wewnątrzpłciowy. Idee dotyczące doboru płciowego zostały po raz pierwszy przedstawione w 1871 roku przez Karola Darwina, a następnie rozwinięte przez Ronalda Fishera w 1915 roku. Obecnie wyróżnia się pięć mechanizmów wyjaśniających, w jaki sposób dobór płciowy ewoluował w czasie. Są to bezpośrednie korzyści fenotypowe, uprzedzenia sensoryczne, hipoteza ucieczki Fishera, cechy wskaźnikowe i zgodność genetyczna.

W większości systemów, w których istnieje dobór płciowy, jedna płeć jest konkurencyjna w stosunku do członków tej samej płci, a druga płeć jest wybredna (co oznacza, że jest selektywna, jeśli chodzi o dobór osobników do kojarzenia). Istnieją bezpośrednie i pośrednie korzyści z bycia osobnikiem selektywnym. U większości gatunków samice są płcią wybredną, która dyskryminuje konkurencyjne samce, ale istnieje kilka przykładów odwrócenia ról. Dla osobnika korzystniejsze jest wybranie zgodnego samca tego samego gatunku, aby utrzymać sukces reprodukcyjny. Inne czynniki, które mogą wpływać na wybór samca, to stres wywołany patogenami i główny kompleks zgodności tkankowej (MHC).

 

Wybór partnera u ludzi

 

U ludzi samce i samice różnią się w swoich strategiach zdobywania partnerów i skupiają się na pewnych cechach. Istnieją dwie główne kategorie strategii, które stosują obie płcie: krótkoterminowe i długoterminowe. Wybór partnera przez człowieka zależy od wielu czynników, takich jak ekologia, demografia, dostęp do zasobów, ranga/pozycja społeczna, geny i stres wywołany przez pasożyty.

Chociaż istnieje kilka wspólnych systemów kojarzenia się w pary, ilość różnic w strategiach kojarzenia jest stosunkowo duża. Wynika to z tego, że ludzie ewoluowali w zróżnicowanych niszach, które były geograficznie i ekologicznie ekspansywne. Ta różnorodność, jak również praktyki kulturowe i ludzka świadomość, doprowadziły do dużej zmienności systemów kojarzenia. Poniżej przedstawiamy niektóre z nadrzędnych tendencji dotyczących wyboru partnera przez kobiety.

 

 

Dobór płciowy u kobiet

 

Chociaż u ludzi zarówno samce, jak i samice są selektywne pod względem tego, z kim decydują się kopulować, w naturze samice wykazują jeszcze większą selekcję w wyborze partnera niż samce. Jednakże, w porównaniu z większością innych zwierząt, strategie kojarzenia samic i samców okazują się bardziej podobne do siebie niż różne. Zgodnie z zasadą życiowego sukcesu reprodukcyjnego Batemana (Lifespan Reproductive Success – LRS), ludzkie samice wykazują najmniejszą zmienność LRS spośród obu płci ze względu na wysokie obowiązkowe inwestycje rodzicielskie, czyli dziewięciomiesięczny okres ciąży, a także laktację po urodzeniu w celu wykarmienia potomstwa, aby jego mózg mógł urosnąć do wymaganych rozmiarów.

Selekcja seksualna kobiet u ludzi może być badana poprzez przyglądanie się sposobom, w jakie samce i samice są dymorficzne płciowo, szczególnie w cechach, które nie służą żadnemu innemu celowi ewolucyjnemu. Na przykład, cechy męskie, takie jak obecność brody, ogólnie niższy ton głosu i przeciętnie większy wzrost są uważane za cechy selekcjonowane płciowo, ponieważ przynoszą korzyści kobietom wybierającym je lub ich potomstwu. Eksperymentalnie kobiety wykazały, że preferują mężczyzn z brodą i niższym głosem.

Wybór partnera przez kobiety do pary zależy od wielu różnych zbieżnych cech męskich, a kompromis między wieloma z nich musi zostać oceniony. Ostatecznymi cechami, które są najbardziej istotne dla doboru płciowego samic, są jednak inwestycje rodzicielskie, zapewnienie zasobów i przekazanie potomstwu dobrych genów. Uważa się, że wiele cech fenotypowych jest selekcjonowanych, ponieważ działają one jako wskaźnik dla jednej z tych trzech głównych cech. Względne znaczenie tych cech przy wyborze partnera różni się w zależności od typu układu kojarzeniowego, w jaki angażują się samice. Kobiety zazwyczaj stosują długoterminowe strategie krycia przy wyborze partnera, jednak angażują się również w krótkoterminowe układy godowe, więc ich preferencje dotyczące wyboru partnera zmieniają się w zależności od funkcji danego typu układu.

 

Krótkoterminowe strategie kojarzeniowe

 

Kobiety nie zawsze szukają i angażują się w długoterminowe układy godowe. Świadczą o tym takie czynniki, jak ewolucyjna tendencja mężczyzn do poszukiwania wielu partnerek seksualnych – cecha, która nie mogłaby wyewoluować, gdyby kobiety nie angażowały się historycznie w układy krótkoterminowe – oraz skłonność niektórych kobiet do romansowania poza ich długoterminowymi partnerami.

David Buss przedstawia kilka hipotez dotyczących funkcji, jaką pełnią krótkoterminowe wybory kobiet:

    -Hipoteza dotycząca zasobów: Kobiety mogą angażować się w kojarzenie krótkoterminowe w celu zdobycia zasobów, których nie są w stanie uzyskać od długoterminowego partnera lub których długoterminowy partner może nie być w stanie konsekwentnie zapewnić. Zasobami tymi mogą być żywność, ochrona kobiety i jej dzieci przed agresywnymi mężczyznami, którzy mogą je schwytać lub zmusić do seksu, lub status, który zapewnia kobiecie wyższą pozycję społeczną. Kobiety mogą również korzystać z posiadania kilku krótkoterminowych układów godowych poprzez zamieszanie ojcostwa – jeśli ojcostwo jej potomstwa nie jest ustalone, może być w stanie gromadzić zasoby od kilku mężczyzn w wyniku tej niepewności.

   -Hipoteza dotycząca korzyści genetycznej: Kobiety mogą decydować się na angażowanie w krótkoterminowe układy godowe, aby wspomóc poczęcie, jeśli jej długoterminowy partner jest bezpłodny, aby zdobyć lepsze geny niż geny jej długoterminowego partnera lub aby zdobyć inne geny niż geny jej partnera i zwiększyć różnorodność genetyczną swojego potomstwa. Odnosi się to do tego, co jest znane jako hipoteza seksownego syna; jeśli kobieta nabywa geny od wysokiej jakości mężczyzny, jej potomstwo prawdopodobnie będzie miało wyższą wartość kojarzenia, co skutkuje ich zwiększonym sukcesem reprodukcyjnym.

    -Pogonienie współmałżonka i zamiana partnera: Kobiety mogą angażować się w krótkoterminowe kojarzenie, aby skłonić partnera do zakończenia związku; innymi słowy, aby ułatwić mu rozstanie. Kobiety mogą również stosować krycie krótkoterminowe, jeśli ich obecny partner stracił na wartości, a one chcą “wymienić się” i znaleźć partnera, który ich zdaniem ma wyższą wartość.

    -Krótkoterminowe dla celów długoterminowych: Kobiety mogą korzystać z krótkoterminowych związków seksualnych, aby ocenić wartość partnera jako partnera długoterminowego lub w nadziei, że krótkoterminowy układ zaowocuje takim, który stanie się długoterminowym.

 

Długoterminowe strategie kojarzeniowe

 

Chociaż istnieją dowody i badania potwierdzające istnienie kojarzenia krótkoterminowego u kobiet, to jednak wykazano, że kobiety wolą partnerów długoterminowych niż krótkoterminowych. Preferencja ta wynika z tendencji kobiet do inwestowania i wkładania więcej energii w opiekę rodzicielską. W długoterminowych układach godowych kobiety zazwyczaj szukają mężczyzn, którzy zapewnią wysoki poziom inwestycji rodzicielskich i którzy mogą zapewnić zasoby kobiecie lub jej potomstwu. Zapewnienie zasobów ekonomicznych lub możliwość zdobycia wielu zasobów ekonomicznych jest najbardziej oczywistą wskazówką dotyczącą zdolności mężczyzny do zapewnienia zasobów. Kobiety w Stanach Zjednoczonych w badaniach oceniały znaczenie statusu finansowego swojego partnera wyżej niż mężczyźni. Istnieje jednak wiele innych cech, które mogą działać jako wskazówki dotyczące zdolności mężczyzny do zapewnienia zasobów, które zostały wyselekcjonowane płciowo w ewolucyjnej historii kobiet. Obejmują one starszy wiek – starsi mężczyźni mieli więcej czasu na gromadzenie zasobów – pracowitość, niezawodność i stabilność – jeśli długoterminowy partner kobiety nie jest stabilny emocjonalnie lub nie jest niezawodny, wówczas dostarczanie przez niego zasobów dla niej i jej potomstwa będzie prawdopodobnie niespójne. Dodatkowo, koszty związane z niestabilnym emocjonalnie partnerem, takie jak zazdrość i manipulacja, mogą przewyższać korzyści związane z zasobami, które jest on w stanie zapewnić.

Wybór partnera przez kobiety nie jest tak prosty jak mogłyby się to wydać i nie sprowadza się tylko do wyboru partnera, który posiada wszystkie pożądane przez nią cechy. Często potencjalni partnerzy posiadają pewne cechy, które są pożądane, a inne nie, więc kobiety muszą ocenić względne koszty i korzyści cech swoich potencjalnych partnerów i dokonać “kompromisu”. Wybory partnerek są również ograniczane przez kontekst, w którym ich dokonują, co prowadzi do warunkowych wyborów partnera. Niektóre z warunków, które mogą wpływać na wybór partnera, obejmują postrzeganą atrakcyjność kobiety, jej osobiste zasoby, powielanie partnera i stres związany z pasożytami. Romantyczna miłość jest mechanizmem, poprzez który u ludzkich samic dochodzi do długotrwałego wyboru partnera.

 

Dobór płciowy u mężczyzn

 

Ogólnie rzecz biorąc, nieczęsto zdarza się, by samce w obrębie danego gatunku były płcią wybredną. Przyczyn tego stanu rzeczy jest wiele. U ludzi, po rozmnożeniu płciowym, samica jest zobowiązana do przetrwania dziewięciomiesięcznej ciąży i porodu. Oznacza to, że samice w naturalny sposób zapewniają potomstwu większy wkład rodzicielski niż samce. Mężczyźni mają większą ilość gamet niż kobiety, które są uzupełniane w tempie około 12 milionów na godzinę. I odwrotnie, kobiety rodzą się ze stałą ilością komórek jajowych, które nie są uzupełniane przez całe życie. Zapewnia to samcom większe możliwości kojarzenia się i rozmnażania niż samicom, dlatego też samice są zazwyczaj bardziej wybredne.

Mimo że samce nie są typowo wybredną płcią, mogą ulegać wpływowi pewnych cech samic podczas podejmowania decyzji o potencjalnej partnerce:

 

Krótkoterminowe strategie kojarzeniowe

 

W poszukiwaniu partnerki na krótki okres czasu samce wysoko cenią kobiety z doświadczeniem seksualnym i atrakcyjnością fizyczną. Mężczyźni szukający krótkoterminowych związków seksualnych prawdopodobnie będą unikać kobiet, które są zainteresowane zaangażowaniem lub wymagają inwestycji.

Przykłady krótkoterminowych strategii krycia u samców:

    — Wiele partnerów seksualnych: Szukając krótkoterminowych związków seksualnych, mężczyźni mogą chcieć, aby między każdym partnerem upłynęło jak najmniej czasu. Angażując się w kontakty seksualne z wieloma partnerami, należy mieć świadomość, że ryzyko zarażenia się chorobą przenoszoną drogą płciową może wzrosnąć, jeśli nie stosuje się antykoncepcji.

    — Atrakcyjność fizyczna: Mężczyźni, którzy są zainteresowani krótkoterminowym związkiem seksualnym, są bardziej skłonni do priorytetowego traktowania informacji o ciele potencjalnych partnerek, a nie ich twarzy. Przy poszukiwaniu kobiety do krótkoterminowego związku, w porównaniu z długoterminowym związkiem, mężczyźni są mniej skłonni do priorytetowego traktowania takich czynników, jak zaangażowanie.

    — Rozluźnienie standardów: Zgłaszano, że mężczyźni są bardziej skłonni do angażowania się w relacje seksualne z kobietami, które mają niższy poziom inteligencji, niezależności, uczciwości, szczodrości, wysportowania, odpowiedzialności i współpracy, gdy ten związek jest krótkoterminowy. Mężczyźni mogą być bardziej akceptujący niższe standardy, niż to, co zwykle preferują, ponieważ nie wchodzą z tą osobą w długoterminowy związek.

    — Doświadczenie seksualne: Wielu mężczyzn zakłada, że kobiety, które wcześniej zaangażowały się w doświadczenia seksualne, prawdopodobnie będą miały wyższy popęd seksualny niż kobiety, które tego nie zrobiły. Kobiety te mogą być również bardziej przystępne i wymagać mniej zalotów.

 

Długoterminowe strategie kojarzeniowe

 

Chociaż z ewolucyjnego punktu widzenia kobiety są zazwyczaj wybredną płcią, jeśli mężczyzna ma pragnienie rozmnażania się, może poszukiwać pewnych cech u potencjalnej partnerki, która mogłaby być matką jego potomstwa. Ludzie mają możliwość polegania na biologicznych sygnałach sukcesu prokreacyjnego i sygnałach niebiologicznych, takich jak gotowość samicy do małżeństwa. W przeciwieństwie do wielu zwierząt, ludzie nie są w stanie świadomie pokazywać fizycznych zmian w swoim ciele, gdy są gotowi do współżycia, więc muszą polegać na innych formach komunikacji przed zaangażowaniem się w konsensualny związek. Romantyczna miłość jest mechanizmem, dzięki któremu u ludzkich samców dochodzi do długotrwałego wyboru partnera.

Samce mogą szukać:

    — Zobowiązania i małżeństwa: Mężczyzna może być zainteresowany kojarzeniem się z kobietą, która dąży do małżeństwa. Dzieje się tak dlatego, że ma on wyłączny dostęp seksualny do samicy, więc każde potomstwo powstałe w tym związku będzie z nim genetycznie spokrewnione (chyba że samica odbędzie stosunek seksualny z innym mężczyzną poza małżeństwem). Zwiększa to prawdopodobieństwo pewności ojcostwa. Dzięki temu, że dwoje rodziców w formalnym związku inwestuje w potomstwo, jego szanse na przeżycie mogą wzrosnąć, dlatego DNA samca zostanie przekazane dzieciom jego potomstwa. Również samiec, który jest zainteresowany zobiązaniem się wobec samicy może być bardziej atrakcyjny dla potencjalnych partnerek. Samiec, który może obiecać zasoby i przyszłe inwestycje rodzicielskie, prawdopodobnie będzie bardziej atrakcyjny dla kobiet niż samiec, który nie chce się z nią związać.

   — Symetria twarzy: Symetryczne twarze zostały ocenione jako sygnał dobrego ogólnego stanu zdrowia i zdolności kobiety do wytrzymania niekorzystnych czynników środowiskowych, takich jak choroba.

   — Kobiecość: Kobieca twarz może być sygnałem młodości, co z kolei sygnalizuje silną wartość prokreacyjną. W miarę starzenia się kobiety, jej rysy twarzy stają się mniej kobiece z powodu starzenia się. Kobiecość może być również związana z odpornością na choroby i wysokim poziomem estrogenu, które są czynnikami sugerującymi wartość prokreacyjną dla potencjalnego partnera.

   — Piękno fizyczne: Obserwowalne cechy kobiety mogą wskazywać na dobre zdrowie i zdolność do reprodukcji, cechy, które prawdopodobnie będą pożądane przez mężczyznę. Może to obejmować gładką skórę, brak zmian chorobowych, napięcie mięśni, długie włosy i wysoki poziom energii.

   — Zasoby: Mężczyźni, którzy szukają długoterminowego partnera, mogą dążyć do osiągnięcia wysokiego statusu lub zasobów, takich jak własny dom lub awans zawodowy. Może to zwiększyć ich szansę na przyciągnięcie pożądanej partnerki.

   — Stosunek talii do bioder: Stosunek talii do bioder wynoszący 0,7 jest wskaźnikiem płodności, niższego długoterminowego ryzyka zdrowotnego i sugeruje, że kobieta nie jest już w ciąży. Mężczyzna prawdopodobnie będzie pragnął tych cech u partnerki, ponieważ zwiększy to szanse na przeżycie potomstwa, które para będzie miała razem.

    — Piersi: Mężczyźni zazwyczaj wolą kobiety, które mają większe piersi, ponieważ jest to znak bycia w przedziale wiekowym 20-24 lat. Kobieta w tym przedziale wiekowym jest postrzegana jako bardziej płodna, dojrzała seksualnie i zdrowa prokreacyjnie. Większe piersi są również wskaźnikiem posiadania wyższego procentu tkanki tłuszczowej, który zabezpiecza więcej energii do dostarczania składników odżywczych dla płodu podczas ciąży, jak również zwiększa wydajność laktacji. Chociaż rozmiar piersi ma znaczenie dla męskiej atrakcyjności, ponieważ jest bardzo widoczny, pigment otoczki również ma znaczenie. W miarę jak kobiety starzeją się i zachodzą w więcej ciąż, ich otoczki stają się ciemniejsze. Dlatego ciemniejsze otoczki są postrzegane jako bardziej atrakcyjne, ponieważ wskazują, że kobieta jest w stanie z powodzeniem rodzić zdrowe dzieci. Jest to jednak postrzegane jako atrakcyjne tylko u kobiet z większymi piersiami. Jeśli kobieta ma małe lub średnie piersi, jaśniejsza otoczka jest preferowana przez mężczyzn, ponieważ otoczka rozjaśnia się w miarę jak kobieta przechodzi przez okres dojrzewania. W ten sposób jest ona nadal postrzegana jako płodna, ale może nie być uznawana za tak dojrzałą seksualnie i zdrową prokreacyjnie jak kobieta z większymi piersiami i ciemniejszą otoczką.

   — Młodość: Zarówno młodych jak i starszych mężczyzn pociągają kobiety w wieku dwudziestu kilku lat. Twarze, które wydają się młodsze są zwykle oceniane przez mężczyzn jako bardziej atrakcyjne. Mogą to być twarze o jasnej karnacji i braku zmarszczek, a także bielsze oczy oraz bardziej czerwone policzki i usta. Samica, która wydaje się młodsza, jest prawdopodobnie atrakcyjna dla samców, ponieważ sugeruje, że ma ona wyższą wartość prokreacyjną niż alternatywne, starsze samice. Gdy kobieta przekroczy swoje dwudzieste urodziny, jej wartość prokreacyjna stale spada, aż do około pięćdziesiątego roku życia.

Źródło: Mate choice, Wikipedia

 

Zobacz na: Hipergamia i hipogamia

 

„Proszę państwa no dalej mogę powiedzieć tu będę cytował książkę prof. Rosseta . Demografia polska w służbie postępu społecznego 1946-1971. I on tutaj zwraca uwagę że” Hitlerowski plan depopulacji przewidywał redukcje świadczeń chorobowych z tytułu ubezpieczenia społecznego, ograniczenie lecznictwa szpitalnego, zawieszenie zasiłków rodzinnych i świadczeń z tytułu macierzyństwa , obowiązujący na terenach włączonych do rzeszy niemieckiej zakaz zawierania małżeństw przez mężczyzn w wieku poniżej 28 lat i przez kobiety w wieku poniżej 24 lat. Całkowity zakaz zawierania małżeństw przez osoby wywiezione do Niemiec na roboty. „
Proszę państwa tak tutaj dla informacji dodam że swego czasu w 71 roku uczestniczyłem w interdyscyplinarnej konferencji demograficznej w której również uczestniczył ówczesny krajowy specjalista do spraw ginekologii i położnictwa który wyraźnie powiedział że optymalny wiek do pierwszej ciąży to jest 20-24 lata, a reszta to już mogą być nawet do 50. Jeżeli ta pierwsza ciąża nie nastąpi miedzy 20 a 24, to potem prawdopodobieństwo różnych komplikacji rośnie, no w ostateczności 25- 29 . Mówimy o pierwszej ciąży no więc jak widzimy specjaliści niemieccy III rzeszy znali się na ginekologii i położnictwie i bardzo precyzyjnie planowali politykę depopulacyjną w stosunku do ludności Polski.” – Źródło: J. Kossecki o Marszu Niepodległości oraz katastrofie demograficznej w kontekście debaty sejmowej
https://www.youtube.com/watch?v=KnBKBSDHH1A

 

“Tylko jedna rzecz może wpłynąć na zachowanie seksualne. Jest to zrozumienie odpowiedzialności jaka związana jest z seksem:
— Po pierwsze: masz do czynienia z uczuciami, emocjami oraz życiem drugiego człowieka, kiedy rozpoczynasz związek seksualny.
— Po drugie: Możesz również mieć kontakt z sześcioma chorobami wenerycznymi.
— Po trzecie: Może zdarzyć się niechciana i nieplanowana ciąża.

Są to bardzo ważne i poważne rzeczy do przemyślenia. Brak odpowiedzialności i rozumu w tym obszarze może prowadzić do nieopisanego cierpienia drugiego człowieka oraz pociągnąć za sobą niewyobrażalne koszty.” – Dr Robert Willner o HIV w TV [1994]