Funkcja żalu związanego z uprawianiem przygodnego seksu i biernością seksualną: badanie podłużne

Funkcja żalu związanego z uprawianiem przygodnego seksu i biernością seksualną: badanie podłużne

Źródło: The Function of Casual Sex Action and Inaction Regret: A Longitudinal Investigation

Streszczenie

W kilku ostatnich pracach potwierdzono różnicę między płciami jeśli chodzi o żal przewidywany w ramach teorii strategii seksualnych: mężczyźni bardziej niż kobiety żałują, że przepuścili okazje do odbycia przygodnego stosunku seksualnego (żal z powodu bierności seksualnej), podczas gdy kobiety żałują, że odbyły przygodne stosunki seksualne (żal z powodu uprawiania przygodnego seksu). Jednakże nie przetestowano adaptacyjnej funkcji żalu, mającej na celu poprawę przyszłych wyborów behawioralnych. W tym pierwszym podłużnym badaniu zmian behawioralnych wynikających z uczucia żalu rozważamy, czy żal rzeczywiście powoduje adaptacyjne zmiany zachowania: czy mężczyźni, którzy żałują, że zrezygnowali z seksu, zaangażują się w odbywanie większej liczby przygodnych stosunków seksualnych po tym jak doświadczyli żalu związanego z przepuszczeniem okazji do uprawiania przygodnego seksu? Czy kobiety, które żałują uprawiania przygodnego seksu, wybiorą bardziej wartościowych partnerów, zmniejszą liczbę przygód seksualnych na jedną noc lub zmienią swoją strategię na angażowanie się w długoterminowe związki? W dwóch seriach (NT1 = 399, 65,4% kobiet i NT2 = 222, 66,2% kobiet) studenci odpowiadali na pytania dotyczące żalu związanego z uprawianiem przygodnego seksu i bierności seksualnej, wraz z możliwymi wynikami, cechami intrapersonalnymi i zbieżnymi, kontekstowymi czynnikami prognostycznymi. Nie było wyraźnych dowodów na zaproponowane zmiany funkcjonalne w zachowaniach seksualnych. Żal związany z uprawianiem przygodnego seksu był powiązany z płcią respondenta i stałymi, indywidualnymi różnicami, takimi jak postawy socjoseksualne, przetwarzanie żalu i metapoznanie, ale wpływ tych czynników predykcyjnych nie był spójny w dwóch seriach. Spośród badanych zbieżnych, kontekstowych czynników predykcyjnych, awersja seksualna była najbardziej spójna we wszystkich seriach/falach. Żal jest uważany za wskaźnik wartości i jakości przygodnego seksu. Jednakże, wstępnie stwierdzamy, że po tym pierwszym badaniu funkcji z wykorzystaniem danych podłużnych, nie znajdujemy dowodów na efekt przesunięcia strategii łączenia się w pary w następstwie żalu związanego z seksem.

 

Wstęp

Żal jest sprzecznym z faktami procesem poznawczo-emocjonalnym, w którym człowiek reaguje budzącą awersję emocją, rozważając przy tym, o ile lepiej byłoby, gdyby przeszłe wybory behawioralne były inne. Ogólnie zakłada się, że żal pełni funkcję pozytywną, będąc najbardziej cenioną negatywną emocją (Saffrey i in., 2008): Uważa się, że żal pomaga w nadawaniu sensu przeszłym wydarzeniom i dostarczaniu wglądu w siebie, a także skutkuje bardziej adaptacyjnym zachowaniem w przyszłości. Doświadczany żal może być więc adaptacyjny, jeśli faktycznie poprawia nasze zachowanie w przyszłości (Zeelenberg, 1999).

Pieters i Zeelenberg (2007) w swojej teorii regulacji żalu podkreślają, że uczucie żalu istnieje po to, by regulować zachowania. Podczas gdy badania powiązały żal ze zmianą zachowania, na przykład w zachowaniach zdrowotnych (Brewer i in., 2016) i nawykach związanych z nauką (Valshtein i Seta, 2019), większość badań dotyczących żalu bada żal związany z hipotetycznymi scenariuszami, przewidywanym żalem u innych (Connolly i Zeelenberg, 2002) lub ma charakter retrospektywny (Seta i Seta, 2013). W niniejszej pracy zajmiemy się zmianami w zachowaniach seksualnych przewidywanymi przez adaptacyjny żal związany z seksem u mężczyzn i kobiet. Będziemy również testować sprzeczne hipotezy dotyczące nieadaptacyjnego żalu, oparte na socjoseksualności jako stałej cesze osobowości oraz metapoznaniu dotyczącym przetwarzania żalu.

Większość badanych obszarów nie wykazuje różnic w żalu wynikających z płci, ale sfera seksualna tak (Roese i in., 2006). Roese i współpracownicy (2006) stwierdzili umiarkowaną (d ≈ 0,40) różnicę między płciami dotyczacą żalu związanego z biernością seksualną, przy czym mężczyźni bardziej niż kobiety żałowali niewykorzystanych okazji do uprawiania seksu. Niewiele innych różnic między płciami dotyczyło żalu wobec przyjaciół i rodziny, a żadna z tych różnic nie była porównywalna z żalem z powodu bierności seksualnej. Zgodnie z tym funkcjonalnym podejściem do żalu, Galperin i in. (2013) zasugerowali adaptacyjną funkcję krótkotrwałego żalu związanego z seksem: Żal z powodu przeszłych doświadczeń seksualnych może ograniczyć przyszłe nieodpowiednio dostosowane wybory seksualne. To podejście „uczucie jest po to, by działać” jest również widoczne w pracy Roese i współpracowników (2007), która wskazuje, że żal służy motywacji do podejmowania lepszych decyzji w przyszłości. Podczas gdy kilka badań od tego czasu uwzględniło sugestie Galperina i in. dotyczące mechanizmów bezpośrednich (Bendixen i in., 2017; Kennair i Bendixen, 2018; Kennair i in., 2016, 2018), ta specyficzna funkcja adaptacyjna nie została jeszcze przetestowana empirycznie.

System Operacyjny Umysłu – ROZDZIAŁ I: Definicja życia
System Operacyjny Umysłu – ROZDZIAŁ II: Przyczyny Problemów w Psychice i Biznesie

Teoria strategii seksualnych (TSS; Buss, 1998; Buss & Schmitt, 1993, 2017) jest podejściem teoretycznym dostarczającym wyjaśnień dla różnic między płciami  w oparciu o teorię inwestycji rodzicielskich (Trivers, 1972). Przewiduje się, że płcie wykazują różnice behawioralne szczególnie w sferze seksualnej ze względu na niesymetryczne, minimalne inwestycje w potomstwo. Na przykład, przewiduje się, że płeć najbardziej inwestująca będzie bardziej wybredna w określonych preferencjach, takich jak gotowość partnera do wkładania wysiłku w związek, w zdobywanie partnerów, ponieważ koszty związane z płodzeniem potomstwa są wyższe. U ludzi kobiety są płcią bardziej inwestującą w płodzenie potomstwa, z większymi gametami, ciążą, porodem i laktacją. Jeśli chodzi o kontakty seksualne i żal, TSS [teoria strategii seksualnych] przewiduje różnice między płciami zarówno w zakresie żalu wynikającego z uprawiania seksu, jak i żalu wynikającego z bierności seksualnej, gdy pojawia się okazja do uprawiania seksu (Galperin i in., 2013). Krótki i niezobowiązujący stosunek seksualny może skutkować wzrostem kondycji zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn. Jednakże ze względu na niesymetryczne koszty, mężczyźni, bez wnoszenia żadnego wkładu, mają znacznie wyższy przyrost kondycji wynikający z przygodnego seksu w porównaniu z kobietami. Bierność seksualna w czasie ewolucji bardziej obniżała kondycję mężczyzn, dlatego oczekuje się, że będą oni żałować, że nie angażują się w niezobowiązujące kontakty seksualne bardziej niż kobiety. Ponieważ kobiety ponoszą podstawowe koszty związane z ciążą, które mogą wynikać z przygodnego seksu bez żadnego wkładu ze strony partnera, oczekuje się, że będą one doświadczać większego żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu.

Przewidywania wynikające z TSS były sprawdzane w różnych badaniach od czasu badania Roese i współpracowników (2006). Galperin i współpracownicy (2013) stwierdzili, że kobiety częściej niż mężczyźni zgłaszały żal z powodu uprawiania przygodnego seksu, mężczyźni częściej niż kobiety zgłaszali żal z powodu bierności seksualnej. Nie stwierdzono różnicy między płciami jeśli chodzi o inne formy żalu (np. romantycznego żalu bez podtekstu seksualnego). Wzorzec ten został powtórzony w innych społeczeństwach (np. Fisher i in., 2012) oraz w grupach bardziej egalitarnych pod względem płci (np. Kennair i in., 2016), a żal z powodu uprawiania przygodnego seksu u kobiet wydaje się być szczególnie związany ze stosunkiem koitalnym (czyli taki, gdy dochodzi do penetracji członka w pochwie), w przeciwieństwie do innych zachowań seksualnych (Eshbaugh i Gute, 2008). W obrębie każdej płci orientacja socjoseksualna wydaje się wpływać na wielkość żalu, przy czym osoby mniej ograniczone zgłaszają mniejszy żal z powodu uprawiania przygodnego seksu (Kennair i in., 2016).

Nieskrępowana socjoseksualność kobiet może zwiększać szanse na doświadczenie żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu poprzez większą liczbę przygód trwających jedną noc. I odwrotnie, ograniczeni mężczyźni będą częściej rezygnować z okazji do uprawiania przygodnego seksu, zwiększając tym samym prawdopodobieństwo doświadczania żalu z powodu bierności seksualnej. Dlatego osobowość seksualna może podkręcać typowe uwarunkowania dla żalu z powodu seksu. Podczas gdy takie zachowanie jest zgodne z ich socjoseksualnością, konsekwencje emocjonalne nie zawsze są zgodne z orientacją socjoseksualną (Bendixen & Kennair, 2017; Kennair & Bendixen, 2012; Townsend & Wasserman, 2011). Co więcej, do pewnego stopnia wcześniejsze zachowania przewidują przyszłe zachowania, dlatego może być tak, że leżąca u podstaw socjoseksualność i inne cechy podtrzymują tymczasowe zachowania seksualne pomimo typowego dla seksu żalu i budzącego awersję przetwarzania emocjonalnego.

Galperin i in. (2013) nie sprecyzowali, jakie bardziej adaptacyjne przyszłe zachowania i wybory seksualne miałyby pociągać za sobą. Decydowanie o tym, co może być bardziej adaptacyjnymi wyborami i zachowaniami seksualnymi w przypadku kobiet, które żałują, że miały przygodę na jedną noc, nie jest proste. W przypadku kobiet żal wydaje się być napędzany przez jakość partnera i pobudzenie seksualne, ponieważ kobiety żałują mniej, gdy przejmują inicjatywę jeśli chodzi o uprawianie seksu, a bardziej żałują, gdy doświadczają awersji seksualnej (Kennair i in., 2018). Tak więc niekoniecznie jest to tylko przypadek zmniejszenia liczby przygód na jedną noc, które mogą być wyborem adaptacyjnym; podobne zachowanie z lepszymi partnerami może również zmniejszyć odczuwany żal. Ponadto może być tak, że wejście w długoterminowy zobowiązujący związek jest celem tymczasowego zachowania, a zatem przewidywalnym wynikiem dla kobiet z podwyższonym tymczasowym żalem związanym z seksem. Co byłoby adaptacyjną zmianą zachowania dla mężczyzn po doświadczeniu żalu związanego z biernością seksualną jest bardziej oczywiste: Jeśli mężczyźni zostali wybrani, aby uchwycić rzadkie i poszukiwane szanse na zdobycie możliwości reprodukcyjnych, w tym uprawiania przygodnego seksu, może to wyjaśniać, dlaczego doświadczają większego niż w przypadku kobiet żalu związanego z biernością seksualną po tym, jak mieli szansę na przygodę seksualną na jedną noc lub uprawianie przygodnego seksu. W związku z tym mężczyźni powinni częściej wykorzystywać swoje szanse, aby zwiększyć liczbę przelotnych przygód seksualnych.

Pomimo przeczucia ludzi dotyczącego tego, że żal jest rzeczywiście pomocny (Saffrey i in., 2008) żal może nie ułatwiać podejmowania lepszych wyborów behawioralnych w przyszłości. Pytanie o to, czy żal jest adaptacyjny, jest ściśle związane z tym, czy inne budzące awersję przetwarzae emocje, takie jak ruminacje (obsesyjne rozmyślanie nad jakością wykonanych czynności), jest adaptacyjne. Choć zaproponowano adaptacjonistyczne teorie dotyczące depresji i ruminacji (Andrews i Thomson, 2009; Bartoskova i in., 2018; Watson i Andrews, 2002), spotkały się one z krytyką z ewolucyjnej perspektywy klinicznej (Kennair i in., 2017; Nesse, 2018). Podejście metapoznawcze (Wells, 2009) utrzymuje, że ludzie mają zarówno negatywne metapoznanie (ruminacja jest nie do opanowania i jest szkodliwa), jak i pozytywne metapoznanie (ruminacja rozwiązuje problemy i zapobiega popełnianiu błędów w przyszłości) (Papageorgiou & Wells, 2001a, 2001b). Zmiana tych pozytywnych i negatywnych metapoznań oraz zaprzestanie ruminacji jest skuteczną interwencją przeciwko zaburzeniom depresyjnym (Hagen i in., 2017).

Jeśli rozwiązywanie problemów ruminacyjnych było adaptacyjne, takie interwencje nie powinny wykazywać żadnych efektów lub negatywnych skutków na przestrzeni czasu. Warto zauważyć, że efekt antydepresyjny utrzymuje się na przestrzeni roku i 3 lat obserwacji, z większym wpływem niż w przypadku konkurencyjnych metod terapii (Hjemdal i in., 2019; Solem i in., 2019). Solem i in. (2019) stwierdzają, że po zaprzestaniu ruminacji następuje poprawa pod względem aktywności zawodowej, uczestnictwa w badaniach oraz poprawa jakości życia w czasie 3-letniej obserwacji. Żal może być porównywalny do ruminacji, a nie być adaptacyjny pomimo hipotez adaptacyjnych. Jest możliwe, że żal śledzi ewolucyjnie przewidywalne konteksty, czyli to,  że możemy przewidzieć, czego mężczyźni i kobiety będą żałować w krótkoterminowych kontekstach seksualnych (jak przewiduje TSS), a mimo to żal może nie wykazywać żadnego związku z rzeczywistymi zmianami zachowania. Raczej metapoznanie lub przekonania na temat żalu mogą, jak w przypadku depresji, przewidywać poziom żalu i przetwarzanie żalu, bez zauważalnych, adaptacyjnych zmian w zachowaniu.

Jeśli żal powoduje mniej godne pożałowania zachowanie w przyszłości, najbardziej oczywistym testem jest to, że obecny poziom żalu i przetwarzanie żalu powinny przewidywać odczuwanie mniejszego żalu w przyszłości. Jednakże, jeśli czyjaś osobowość, w tym przypadku indywidualne różnice w socjoseksualności, jest stabilnym źródłem dokonywania wyborów, których później można żałować, będzie mniej zmian zarówno w zachowaniu, jak i wynikającym z niego żalu. Wreszcie, jeśli metapoznanie dotyczące procesów myślowych utrzymuje żal, to nie będzie zmian w odczuwaniu żalu, nawet w obliczu zmian behawioralnych – i ta zmiana behawioralna może nie być systematycznie kierunkowa.

 

Cele i hipotezy

 

Rozważamy dwa różne podejścia do przewidywania przyszłych zmian adaptacyjnych w porównaniu z utrzymywanym żalem, a także przewidujemy przetwarzanie żalu z metapoznawczej perspektywy przetwarzania nieadaptacyjnego, a nie z perspektywy adaptacyjnej zmiany zachowań seksualnych: Perspektywa adaptacyjna w odniesieniu do odczuwania żalu związanego z seksem sugeruje, że ten żal i jego przetwarzanie mogą przewidywać zmiany w zachowaniach seksualnych w przyszłości (Galperin i in., 2013). Galperin i współpracownicy nie sprecyzowali, co może się z tym wiązać, aczkolwiek żal z powodu bierności seksualnej powinien zwiększać tymczasową aktywność seksualną, zwłaszcza u mężczyzn. Żal związany z uprawianiem przygodnego seksu jest trudniejszy do przewidzenia, gdyż adaptacyjna zmiana zachowania może polegać na uprawianiu mniejszej ilości przygodnego seksu, wejściu w długotrwały związek lub wyborze bardziej wartościowych tymczasowych partnerów, zwłaszcza u kobiet. Zmiany w zachowaniach seksualnych zgodne z tymi przewidywaniami będą potwierdzać hipotezę adaptacyjnego żalu związanego z seksem, dla każdej lub obu płci. Ogólnie rzecz biorąc, obecny żal powinien powodować mniej godnych pożałowania zachowań, a tym samym odczuwanie mniejszego żalu w przyszłości.

W opozycji do tego jest perspektywa osobowości, w której socjoseksualność będzie odpowiadać za stabilne zachowanie, pomimo typowego dla seksu żalu: bardziej ograniczeni mężczyźni będą nadal uprawiać mniej przygodnego seksu i nadal zgłaszać typowy dla seksu żal związany z biernością seksualną. Mniej ograniczone kobiety nie będą wykazywać powyższych zmian adaptacyjnych i nadal będą zgłaszać żal z powodu uprawiania przygodnego seksu. Ponadto, metapoznanie będzie przewidywać poziomy przetwarzania żalu, bez związku z adaptacyjnymi zmianami w zachowaniach seksualnych. Potwierdzenie dla tych przewidywań osłabi hipotezę adaptacyjnego żalu związanego z seksem.

Testowane są następujące hipotezy:

– H1a: Większy żal z powodu bierności seksualnej w T1 powinien powodować zwiększenie przygodnej aktywności seksualnej, zwłaszcza u mężczyzn.

– H1b: Większy żal z powodu uprawiania przygodnego seksu w T1 powinien zmniejszać przygodną aktywność seksualną w T2, szczególnie u kobiet.

– H2: Większy żal z powodu uprawiania przygodnego seksu w T1 powinien przewidywać wejście w długoterminowy związek w T2, szczególnie u kobiet.

– H3: Większy żal z powodu uprawiania przygodnego seksu w T1 powinien przewidywać wyższą wartość tymczasowego partnera w T2, szczególnie w przypadku kobiet.

– H4a: Ogólnie rzecz biorąc, jawny żal funkcjonalny musi przewidywać odczuwanie mniejszego żalu w przyszłości.

– H4b: Żal niefunkcjonalny będzie podtrzymywany przez stabilne cechy intrapersonalne, takie jak orientacja socjoseksualna, metapoznanie i przetwarzanie żalu, niezależnie od zmian behawioralnych.

– H4c: Żal niefunkcjonalny będzie związany z wcześniej ustalonymi i nowymi, zbieżnymi, kontekstowymi czynnikami prognostycznymi żalu spowodowanego uprawianiem przygodnego seksu, w tym, awersją seksualną, satysfakcją seksualną, nietrzeźwością, inicjatywą seksualną, wartością partnera, bez dowodów na zmianę w T1 i T2.

 

Metoda

 

Projekt badania i uczestnicy

Studenci norweskiego uniwersytetu zostali zaproszeni do badania panelowego na temat niezobowiązującego seksu i odpowiedzieli na pytania zawarte w kwestionariuszu internetowym w okresie od lutego do marca 2019 roku (Przedział czasowy nr 1). Pięciuset dwudziestu dziewięciu studentów (63,2% kobiet) udzieliło odpowiedzi w Przedziale czasowym nr 1 (T1). Po otrzymaniu zaproszenia pocztą elektroniczną, n = 283 (53,5%) z nich ponownie udzieliło odpowiedzi na te pytania w okresie od maja do lipca 2019 roku (T2). Średnia przerwa czasowa między dwiema okazjami do wykonania pomiarów wynosiła 4,5 miesiąca (134 dni, od 101 do 187 dni). Zastosowano następujące kryteria włączenia do badania: Zgłoszony wiek między 18 a 30 rokiem życia (n = 20, liczba osób, która zrezygnowała z badania), status studenta „Tak” (n = 23, liczba osób, która zrezygnowała z badania), zgłoszona przez siebie preferencja seksualna dla partnerów przeciwnej płci (n = 32, liczba osób, która zrezygnowała z badania) i ostatni stosunek płciowy z kimś przeciwnej płci (31 osób nie odpowiedziało, a 24 uprawiało seks z partnerem tej samej płci, n = 55, liczba osób, która zrezygnowała z badania). Do analizy zakwalifikowano n = 399 (261 kobiet i 138 mężczyzn), którzy odpowiedzieli w T1 (Przedziale czasowym  nr 1) oraz n = 222 (147 kobiet i 75 mężczyzn), którzy odpowiedzieli w T1 i T2 (Przedziale czasowym nr 1 i 2), (55,6% respondentów z T1). Większość z nich nie była w zobowiązującym związku w T1 (kobiety: 59,6%, mężczyźni: 71,5%, cała próba: 63,7%).^[1]

 

Procedura

Asystenci naukowi zatrudnieni na studiach licencjackich z psychologii informowali o badaniu i zapraszali studentów różnych wydziałów uniwersytetu do udziału w nim podczas wykładów i na korytarzach kampusu. Każdy student otrzymał ulotkę z informacjami o badaniu, linkiem i kodem QR do kwestionariusza online oraz o prawach przysługujących uczestnikom, w tym o możliwości wycofania się z badania w dowolnym momencie po udzieleniu odpowiedzi, a przed całkowitą anonimizacją danych. Uczestnicy mogli aktywować link i udzielać odpowiedzi w czasie wolnym i byli zachęcani do robienia tego w sposób niezakłócany przez inne osoby. Gdy aktywowali link, pojawiała się następująca informacja o badaniu:

„Zapraszamy do udziału w projekcie badawczym, który bada wnioski i odczucia studentów po odbyciu przygodnego stosunku seksualnego (stosunku płciowego) oraz jakie czynniki mogą mieć na nie wpływ. Udział w badaniu polega na wypełnieniu raz lub dwa razy kwestionariusza online, teraz i ponownie za około 4 miesiące. Niektóre z pytań są drażliwe i odnoszą się do praktyk seksualnych i wyborów, których mogłeś/aś dokonać. Udzielanie odpowiedzi może powodować pewien dyskomfort i zakłopotanie, dlatego zalecamy, aby wszyscy uczestnicy siedzieli w miejscu, w którym nikt nie będzie mógł im przeszkodzić w czasie udzielania odpowiedzi na pytania. Odpowiedzi każdego uczestnika nie będą rozpoznawalne w publikacjach wyników badań.”

Procedura została zatwierdzona przez Norwegian Center for Research Data (NSD), National Competency Center for Data Protection in Research (ref. 401757).

 

Pomiary

 

Żal

Uczestnicy zostali poproszeni o podanie poziomu żalu związanego z przygodnymi kontaktami seksualnymi oraz sytuacjami, w których zrezygnowali z uprawiania przygodnego seksu. Zadawano dodatkowe pytania dotyczące ostatniego kontaktu seksualnego, a także tego, jak dawno ten kontakt miał miejsce (w miesiącach). Działania te zostały oparte na sposobie pomiaru Galperina i in. (2013) i były wielokrotnie stosowane (Bendixen i in., 2017; Kennair i in., 2016, 2018). Uczestnicy czytali następującą instrukcję: „Pomyśl o tym, kiedy (lub ostatni raz w przypadku ostatniego kontaktu seksualnego) miałeś doświadczenia wymienione poniżej. Jak się czujesz w związku ze swoimi działaniami/decyzjami?”. Doświadczenia dotyczące odpowiednio żalu związanego z uprawianiem przygodnego seksu i żalu związanego z biernością seksualną były następujące: (1) „Uprawiałem/am z kimś przygodny seks” i (2) „Zrezygnowałem/am z szansy uprawiania z kimś przygodnego seksu”. Podawano następujące warianty odpowiedzi: „Nie miałem/am okazji do uprawiania przygodnego seksu (niekodowane), Miałem/am okazję, ale nie uprawiałem przygodnego seksu (niekodowane); Cieszę się, że to zrobiłem/am (kodowane 0); Stanowisko neutralne – ani się nie cieszę, ani nie żałuję (1); Trochę żałuję (2); Bardzo żałuję (3)”.

 

Socjoseksualność i krótkotrwała aktywność seksualna

 

Uczestnicy wypełniali norweskie tłumaczenie zrewidowanego Inwentarza Orientacji Socjoseksualnej (SOI-R; Penke & Asendorpf, 2008). Aby lepiej zmierzyć zmiany w liczbie ostatnich partnerów seksualnych, okres odniesienia dla pierwszej pozycji behawioralnej mierzącej tymczasową aktywność seksualną i nowe przygody seksualne na jedną noc został ograniczony do 4 miesięcy (zamiast zwyczajowego 12-miesięcznego okresu). Wewnętrzna spójność (Alfa Cronbacha) dla każdego z trzech komponentów SOI-R w T1 była dobra: SOI – zachowanie w przeszłości (2 pozycje, α = 0,89), SOI – postawy w przeszłości (3 pozycje, α = 0,74) i SOI – pożądanie w przeszłości (3 pozycje, α = 0,87). Odpowiednia wewnętrzna spójność dla zachowań, postaw i pożądania w T2 wynosiła odpowiednio 0,85, 0,77 i 0,86. Skalowanie i przyznawanie punktacji były zgodne z wynikami Penke i Asendorpf (2008). Składowe socjoseksualności wykazywały wysoki poziom stabilności między T1 i T2 (r = 0,84, 0,69 i 0,69 odpowiednio dla składowych zachowania, postawy i pożądania).

 

Jakość partnera (atrakcyjność krótkoterminowa i długoterminowa)

 

Wraz z ocenami własnej, globalnej atrakcyjności jako partnerów długo- i krótkoterminowych (Bendixen, 2014), uczestnicy oceniali krótko i długoterminową atrakcyjność swojego ostatniego partnera, z którym spędzili zaledwie jedną noc, na 7-stopniowej Skali Likerta z wartościami -3 (znacznie poniżej średniej) i +3 (znacznie powyżej średniej) oraz punktem środkowym 0 (średnia). W tym badaniu uwzględniono jedynie krótkoterminową atrakcyjność partnera.

 

Inicjatywa seksualna

 

Uczestnicy oceniali stopień w jakim zgadzali się z następującym stwierdzeniem: „Ostatnim razem, gdy uprawialiśmy przygodny seks, to ja przejąłem inicjatywę jeśli chodzi o zainicjowanie seksu” na 5-punktowej Skali Likerta od 1 (Zdecydowanie się nie zgadzam) do 5 (Zdecydowanie się zgadzam).

 

 

Awersja seksualna

 

Dwie pozycje z badania Kennair i in. (2018) zostały wykorzystane do pomiaru specyficznej dla danego obszaru awersji seksualnej. Uczestnicy oceniali stopień w jakim zgadzali się z następującym stwierdzeniem dotyczącym ostatniego razu, kiedy uprawiali przygodny seks: „Czułem/am, że seks był obrzydliwy” i „Czułem/am, że było to niehigieniczne”. Alternatywy odpowiedzi były takie same jak w pomiarze inicjatywy seksualnej. Obie pozycje silnie ze sobą korelowały (rT1 = 0,50 i rT2 = 0,60), a wyniki z tych punktów uśredniono.

 

Satysfakcja seksualna

 

Dwie pozycje z wcześniejszych badań Kennaira i in. (2016, 2018) zostały użyte do pomiaru satysfakcji fizycznej w czasie ostatniego przygodnego seksu. Uczestnicy oceniali swoją zgodę na powyższej 5-punktowej Skali Likerta w zakresie „ogólnej przyjemności seksualnej” i „osiągniętego orgazmu”. Te dwie pozycje silnie ze sobą korelowały (rT1 = 0,54 i rT2 = 0,57). Wyniki z poszczególnych punktów zostały uśrednione.

 

 

Nietrzeźwość

 

Podobnie jak w powyższych pomiarach, uczestnicy oceniali stopień w jakim zgadzają się z następującym stwierdzeniem: „Ostatnim razem, kiedy uprawiałem przygodny seks, byłem pijany/nietrzeźwa”.

 

 

Przetwarzanie żalu

 

Ten sposób pomiaru został skonstruowany na potrzeby badania i jest oparty na 22-punktowej Skali Odpowiedzi Ruminacyjnych (Treynor i in., 2003). Skala ta została zaadaptowana do użycia w kontekście przeszłych przygodnych stosunków seksualnych i obejmuje zarówno pozycje dotyczące ruminacji związane z wyborami dokonanymi w przeszłości, jak i myślenia kontrfaktycznego o bardziej pożądanych zachowaniach i obejmowała 12 punktów. Uczestnicy oceniali, jak często wykonywali czynność opisaną w każdym stwierdzeniu (punkt) na 5-stopniowej skali z wariantami odpowiedzi 1 (nigdy), 2 (prawie nigdy), 3 (czasami), 4 (często) i (prawie cały czas). Wewnętrzna spójność dla 12 punktów była doskonała (αT1 = 0,93 i αT2 = 0,92). Wyniki z poszczególnych punktów zostały uśrednione.

 

 

Metapoznanie

 

Negatywne (NBRS) i pozytywne przekonania (PBRS) na temat ruminacji (Papageorgiou & Wells, 2001a, 2001b). Usunęliśmy punkty, które wyraźnie odnosiły się do depresji, ponieważ nie było to celem tego badania. Pozostały nam cztery pozytywne punkty i 11 negatywnych. Uczestnicy podawali swój poziom zgodności na 4-punktowej skali odpowiedzi: 1 (nie zgadzam się), 2 (zgadzam się w niewielkim stopniu), 3 (zgadzam się umiarkowanie) i 4 (zgadzam się w pełni). Wewnętrzna spójność dla czterech punktów PBRS była dobra (αT1 = 0,76 i αT2 = 0,75). Wewnętrzna spójność dla 11 punktów NBRS była dobra (αT1 = 0,82 i αT2 = 0,85). Wyniki z poszczególnych punktów zostały uśrednione.

 

 

Analizy statystyczne

 

Do przewidywania poziomu żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu i bierności seksualnej zastosowano analizę uporządkowanej regresji logistycznej (OLR). Zmienne kategoryczne dotyczące żalu posiadają normalne uporządkowanie (od niskiego do wysokiego). Jednakże, gdy odległości pomiędzy sąsiednimi poziomami są nieznane, tak jak w tym przypadku, technika OLR jest lepsza od regresji metody najmniejszych kwadratów OLS. Analizy OLR dają uporządkowane logarytmy szans (logits) i proporcjonalne szanse (OR). Zgłaszamy te ostatnie wraz z 95% przedziałów ufności(CIs) i statystyką testową z. Założenia zostały sprawdzone dla wszystkich analiz.^[2] Regresja logistyczna została zastosowana do przewidywania wyników dychotomicznych (Nie/Tak), a regresja OLS dla wyników ciągłych. Dla analiz zmian dokonaliśmy regresji czynników prognostycznych na wyniki punktowe w przypadku  T2, kontrolując wyniki punktowe (wyjściowe) w przypadku T1. Ze względu na kontrowersje i możliwe naruszenie podstawowych założeń (np. Allison, 1990; Cohen i in., 2003) nie analizowaliśmy rezultatów zmiany. Wszystkie analizy przeprowadzono przy użyciu programu Stata MP, wersja 16.1 (StataCorp., 2019) z solidnymi szacunkami błędów standardowych.

 

 

Wyniki

 

Analizy dotyczące rezygnacji z badania i replikacja

 

Ponieważ dysponujemy danymi panelowymi z dwiema oddzielnymi okazjami do wykonania pomiarów, przeprowadziliśmy analizę regresji logistycznej dla osób, które zrezygnowały z badania (nie/tak), aby sprawdzić, jakie czynniki wpłynęły na prawdopodobieństwo rezygnacji z badania w okresie od T1 do T2 i czy rezygnacja była wybiórcza. Ani płeć uczestnika (z = 0,47), ani wiek (z = -0,40), ani bycie w zobowiązującym związku (z = 0,28) nie miały żadnego wpływu na prawdopodobieństwo rezygnacji z badania. Liczba niezaangażowanych partnerów seksualnych w ciągu całego życia (SOI-Zachowanie, 2 pozycje) zmniejszała prawdopodobieństwo rezygnacji z badania (z = -2,01, p = .045), podczas gdy ani najnowsza liczba partnerów seksualnych w ciągu ostatnich 4 miesięcy wśród osób niebędących w zobowiązujących związkach (z = -0,39), ani SOI-postawy (z = -1,73, p = 0,73), ani SOI-pożądanie (z = -1,28, p = .201) nie przewidywały rezygnacji z badania. Ponadto, ani pozytywne ani negatywne przekonania na temat ruminacji (tj. metapoznanie) nie przewidywały w znaczący sposób rezygnacji z badania (odpowiednio z = 1.07, p = .283 i z = 1.79, p = .074). Jednakże przetwarzanie żalu związanego z ostatnim przygodnym stosunkiem seksualnym (z = 2,28, p = .022), ogólny żal związany z uprawianiem przygodnego seksu (z = 2,25, p = .025) i odczuwane ostatnio uczucie żalu związane z uprawianem przygodnego seksu (z = 2,53, p = .012) istotnie zwiększały prawdopodobieństwo na nie udzielenie odpowiedzi na pytania w T2. Przykładowo, podczas gdy ogólny wskaźnik rezygnacji wynosił 44%, wynosił on 38% wśród osób, które deklarowały zadowolenie z ostatniego przygodnego stosunku seksualnego i 57% wśród osób, które zdecydowanie żałowały ostatniego przygodnego stosunku seksualnego. Chociaż rezygnacja z badania była wybiórcza, ogólny poziom żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu w T1 był tylko o 0,26 jednostki standardowej (d Cohena) wyższy w grupie osób, które zrezygnowały z badania. Podsumowując, rezygnacja z badania była bardziej prawdopodobna w przypadku uczestników mających mniejszą liczbę niezaangażowanych partnerów seksualnych w ciągu całego życia, tych, którzy zgłaszali wyższy poziom przetwarzania żalu i którzy bardziej żałowali tego, że uprawiali przygodny seksu.

Przeprowadziliśmy uporządkowane analizy regresji logistycznej dla żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu i bierności seksualnej, aby sprawdzić, czy wcześniejsze ustalenia dotyczące różnic wynikających z płci można powtórzyć w bieżącej próbie. W przypadku ostatniego stosunku seksualnego odkryliśmy, że mężczyźni w T1 zgłaszali, że żałowali, iż uprawiali przygodny seks w istotnie mniejszy stopniu niż kobiety (n = 380, OR = 0,57 [0,37-0,86], z = -2,67, p = .008), podczas gdy mężczyźni żałowali bardziej od kobiet tego, że zrezygnowali z uprawiania seksu (n = 344, OR = 2,12 [1,33-3,38], z = 3,15, p = .002).3 Ponownie przeprowadziliśmy powyższe analizy dla ostatnich kontaktów seksualnych w T1 na uczestnikach z kompletem danych zarówno w T1, jak i T2. Mężczyźni żałowali, że uprawiali seks w istotnie mniejszym stopniu niż kobiety (n = 214, OR = 0,48 [0,26-0,86], z = -2,44, p = .015) i w istotnie większym stopniu żałowali, że przepuścili okazję na jego uprawianie (n = 193, OR = 2,01 [1,06-3,83], z = 2,13, p = .033). W rezultacie, podczas gdy rezygnacja nie była przypadkowa, to różnice wynikające z płci, dotyczące żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu i bierności seksualnej w T1 nie były przez nią dotknięte.

Przetestowaliśmy Hipotezę 1a: „Więcej żalu z powodu bierności seksualnej w T1 powinno zwiększyć ilość przypadków krótkotrwałej aktywności seksualnej, szczególnie u mężczyzn“, poprzez przyjrzenie się dwóm rodzajom krótkoterminowej aktywności: (1) zmiana w liczbie partnerów seksualnych między T1 a T2 oraz (2) czy uczestnicy zgłosili nowych partnerów seksualnych między T1 a T2 (nie/tak). Uwzględniliśmy tylko tych, którzy zgłosili, że nie byli w zobowiązującym związku w T1. W pierwszej analizie zastosowaliśmy regresję OLS przewidującą liczbę ostatnich partnerów seksualnych w T2, uwzględniając liczbę ostatnich partnerów seksualnych w T1. Czynnikami prognostycznymi były: płeć, wiek, czas pomiędzy T1 i T2 oraz żal związany z biernością seksualną. Mężczyźni zgłosili poważniejsze zmniejszenie liczby partnerów seksualnych niż kobiety (B = -0,55, t = -2,00, p = 048). Jednakże nie stwierdzono żadnego wpływu żalu z powodu bierności seksualnej (t = -0,35) ani żadnego wpływu interakcji żalu z powodu bierności seksualnej × płeć (t = 0,77). Wiek (t = -0,57) i czas (t = -1,06) nie miały wpływu na liczbę ostatnich partnerów w T2. Analizy korelacji wykazały, że liczba ostatnich przygodnych partnerów seksualnych była stabilna (r = 0,64). Jednakże testy t dla sparowanych prób wykazały, że nastąpiło znaczące ogólne obniżenie poziomu (liczba partnerów w ciągu ostatnich 4 miesięcy) od T1 do T2 (t = 2,94, p = .004). Redukcja ta była znacząca tylko dla mężczyzn (t = 3,24, p = .002) i umiarkowanie nasilona (d = 0,45). U kobiet redukcja ta była bez znaczenia (d = 0,13). Dwuczynnikowy związek między odczuwanym ostatnio żalem z powodu bierności seksualnej w T1  a liczbą ostatnich partnerów w T2 wynosiła r = 0,22 w przypadku mężczyzn (r = -0,10 w przypadku kobiet) i na pierwszy rzut oka była zgodna z przewidywaniami, niemniej jednak, ponieważ żal z powodu bierności seksualnej był podobnie związany z liczbą ostatnich partnerów w T1, to poziom żalu nie przewidywał zmiany w tymczasowej aktywności seksualnej.

Zastosowaliśmy regresję logistyczną do przewidzenia tego, czy respondenci mieli nowych partnerów seksualnych, czy też nie, pomiędzy dwiema okazjami do przeprowadzenia pomiarów. Prawie 68% osób niebędących w zobowiązującym związku zgłosiło co najmniej jednego nowego partnera między T1 a T2. Nie zaobserwowano zasadniczego wpływu płci (z = -0,68) ani żalu z powodu bierności seksualnej (z = -0,30), ani żadnego wpływu interakcji między płcią x żalem z powodu bierności seksualnej (z = 0,88) na prawdopodobieństwo posiadania nowego partnera seksualnego. Uwzględnienie wpływu liczby partnerów w T1 nie zmieniło powyższych wyników.

Aby przetestować hipotezę 1b: „Większy żal z powodu uprawiania przygodnego seksu w T1 powinien zmniejszyć liczbę przygodnych stosunków seksualnych w T2, zwłaszcza w przypadku kobiet”, ponownie przeprowadziliśmy powyższą analizę regresji OLS, zastępując jedynie żal z powodu bierności seksualnej żalem z powodu uprawiania przygodnego seksu. Po uwzględnieniu wpływu innych zmiennych w modelu nie stwierdzono wpływu płci (t = -0,44) ani żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu (t = -0,67), nie stwierdzono też wpływu interakcji płci i żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu (t = -1,15). W rezultacie większy żal z powodu uprawiania prygodnego seksu w T1 nie przewidywał zmiany w zachowaniach związanych z przygodnym seksem. Ani wiek (t = -0,74), ani czas (t = -1,15) nie miały żadnego wpływu na liczbę ostatnich partnerów w T2. Jak pokazano w Tabeli 1, korelacja dwuczynnikowa między odczuwanym ostatnio żalem związanym z uprawianiem przygodnego seksu w T1 a liczbą ostatnich partnerów w T2 była ujemna (r = -0,33). Jednakże podobne związki były widoczne w przypadku równoległych pomiarów (T1), które sugerują, że im bardziej ktoś żałuje ostatniego kontaktu seksualnego w T1, tym mniejszą tymczasową aktywność seksualną zgłasza zarówno w T1, jak i T2.

 

Tabela 1. Związki zerowego rzędu (r Pearsona) w przypadku uczestników w niezobowiązujących związkach i z wynikami w T1 i T2.

Zmienna	1.	2.	3.	4.	5.	6.	7.
1. Przesunięcie w czasie (T1-T2)	–
2. T1 Ostatni Partnerzy Seksualni	-0.09	–
3. T2 Ostatni Partnerzy Seksualni	-0.10	0.64	–
4. T1 Żal z powodu uprawiania przygodnego seksu	0.11	-0.29	-0.33	–
5. T2 Żal z powodu uprawiania przygodnego seksu	0.04	-0.10	-0.17	0.32	–
6. T1 Żal z powodu bierności seksualnej	0.12	-0.01	0.02	-0.09	0.25	–
7. T2 Żal z powodu bierności seksualnej	0.18	-0.02	-0.05	0.06	0.14	0.20	–

Uwaga: n=106.

Przetestowaliśmy Hipotezę 2: „Większy żal z powodu uprawiania przygodnego seksu w T1 powinien przewidywać wejście w długotrwały związek w T2, szczególnie w przypadku kobiet”, poprzez regresję pomiędzy seksem i żalem z powodu uprawiania przygodnego seksu i jej wpływem na  prawdopodobieństwo wejścia w zobowiązujący związek w T2 (tj. zmiany statusu zobowiązującego związku pomiędzy T1 a T2 z „Nie” na „Tak”). Spośród 141 uczestników, którzy zgłosili, że nie byli w zobowiązującym związku w T1, 29 weszło w zobowiązujący związek w T2. Znacząco więcej kobiet (26%) niż mężczyzn (12%) postąpiło w ten sposób, χ² (1, N = 141) = 4,11, p = .043. Regresja logistyczna wykazała, że prawdopodobieństwo wejścia w zobowiązujący związek było niższe dla mężczyzn niż dla kobiet (OR = 0,27, z = -2,47, p = .014), a odczuwanie większego żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu w T1 zmniejszało prawdopodobieństwo wejścia w zobowiązujący związek w T2 (OR = 0,51, z = -2,34, p = .019). Wpływ żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu nie różnił się w przypadku mężczyzn i kobiet (brak interakcji).

Przeprowadziliśmy testy Hipotezy 3: „Większy żal z powodu uprawiania przygodnego seksu w T1 powinien przewidywać wyższą jakość partnerów w T2 mierzoną wskaźnikiem wartości tymczasowego partnera (STMV), szczególnie w przypadku kobiet”, włączając uczestników, którzy zgłosili posiadanie nowych przygodnych partnerów seksualnych między T1 a T2. Po pierwsze, analiza korelacji nie wykazała istotnego związku między ocenami krótkoterminowej atrakcyjności ostatniego partnera (n = 105, r = 0,11, p = .28) w T1 i T2. Test t dla sparowanych prób nie wykazał ogólnej zmiany w STMV partnerów pomiędzy T1 i T2 (t = 0,42). Średnie wyniki wynosiły odpowiednio 0,99 i 0,91 w T1 i T2, co odzwierciedla ogólnie pozytywną ocenę krótkoterminowej atrakcyjności partnerów. Następnie dokonano regresji żalu związanego z uprawianiem przygodnego seksu i płci na postrzeganą STMV partnera w T2, uwzględniając postrzeganą STMV partnera w T1. Wpływ płci był mniej ważny (B = -0,56, SE = 0,32, t = -1,74, p = .085), co sugeruje, że w porównaniu z kobietami, mężczyźni uważali swoją nową partnerkę w T2 za nieco mniej atrakcyjną w porównaniu z partnerką w T1. Jednakże odczuwany ostatnio żal z powodu uprawiania przygodnego seksu nie był związany ze zmianami w postrzeganej STMV partnera (t = -1,04) i nie było istotnego wpływu interakcji płeć × żal związany z uprawianiem przygodnego seksu (t = -0,61).

W ramach testu rozpoznawczego przeanalizowaliśmy również percepcję ich długoterminowej wartości partnera (LTMV) w T1 i T2. Po pierwsze, nie zaobserwowano ogólnej zmiany LTMV między T1 a T2 (t = -1,12). Poziom atrakcyjności był przeciętny lub niższy (średnie = -0,30 i -0,04 odpowiednio w T1 i T2). Pomiary LTMV w T1 i T2 nie korelowały ze sobą (r = 0,12). Regresja OLS sugeruje, że mężczyźni, w porównaniu z kobietami, uznali swoje partnerki z T2 za mniej atrakcyjne niż ich partnerki z T1 w związku długoterminowym (B = -0,98, SE = 0,44, t = -2,23, p = .028). Nie zaobserwowano wpływu żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu (t = -1,30) ani wpływu interakcji płeć × żal z powodu uprawiania przygodnego seksu (t = -0,12). W związku z tym odczuwanie żalu w T1 nie było związane z uprawianiem seksu z partnerem o wyższej wartości w T2 w porównaniu z T1 w przypadku osób, które uprawiały przygodny seks z nowym partnerem.

Testowaliśmy Hipotezę 4a: „Ogólnie rzecz biorąc, przejawiony żal funkcjonalny musi przewidywać odczuwanie mniejszego żalu w przyszłości” na kilka sposobów. Po pierwsze, zestawiliśmy w tabelach krzyżowych wyniki z T1 i T2 w zakresie żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu w przypadku osób, które zgłosiły nowych partnerów seksualnych. Poziom żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu w T1 był wyraźnie związany z poziomem żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu w T2, χ² (9, N = 103) = 19,76, p = .019. Związek ten był niewielki do umiarkowanego (rtau = 0,22, rpolychoric = 0,37) i mocniejszy w przypadku kobiet (rtau = 0,37, rpolychoric = 0,58) w porównaniu do mężczyzn (rtau = 0,10, rpolychoric = 0,15). Testy t dla sparowanych prób wykazały, że nie było ogólnej zmiany w zakresie żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu w okresie od T1 do T2 (t = 0,87). Aczkolwiek wyniki kobiet były znacząco obniżone pomiędzy T1 i T2, t(64) = 3,01, p = .004, d = 0,37, podczas gdy wyniki mężczyzn nieznacznie wzrosły, t(37) = -1,97, p = .057, d = 0,32. Jednak osoby, które żałowały swojego ostatniego kontaktu seksualnego w T1 (wynik 2 i 3), miały tendencję do odczuwania mniejszego żalu w T2, podczas gdy odwrotna prawidłowość była widoczna w przypadku osób, które były „zadowolone” lub nie były „ani zadowolone, ani nie żałowały” (wynik 0 i 1). Ten wzorzec zmian i względny poziom stabilności może odzwierciedlać regresję w kierunku średniej. Ze statystycznego punktu widzenia jest to bardziej uproszczona interpretacja tych zmian.

Po drugie, dokonaliśmy regresji płci, statusu związku w T1 (niezobowiązujący w porównaniu do zobowiązującego) oraz żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu w T1 na żal z powodu uprawiania przygodnego seksu w T2 (n = 102) za pomocą uporządkowanej regresji logistycznej. Zaobserwowano zasadniczy wpływ płci (OR = 8,77, z = 3,04, p = .002) i żalu związanego z działaniem w T1 (OR = 2,63, z = 2,71, p = .007) oraz statusu związku (OR = 6,44, z = 2,22, p = .027). Mężczyźni i osoby pozostające w zobowiązujących związkach bardziej żałowali w T2 w porównaniu z T1. Uwzględniając powyższe czynniki nie zaobserwowano wpływu interakcji płeć × żal z powodu uprawiania przygodnego seksu w T1 (z = -1,57, p = 0,117).

Wreszcie, w przypadku żalu z powodu bierności seksualnej, wyniki z T1 i T2 były powiązane, χ² (6, N = 174) = 24,40, p< .001. Stabilność wskaźnika żalu z powodu bierności seksualnej była niewielka do umiarkowanej (rtau = 0,20, rpolychoric = 0,35) oraz podobna u kobiet i mężczyzn. Nie zaobserwowano ogólnej zmiany jeśli chodzi o wskaźnik żalu z powodu bierności seksualnej w okresie od T1 do T2  (t = 1,23). W przypadku żalu z powodu bierności seksualnej prawie połowa osób, które w T1 były „zadowolone” z tego, że przepuściły okazję do uprawiania przygodnego seksu, w T2 przesunęła się w kierunku osób, które nie były ani zadowolone, ani nie żałowały lub żałowały do pewnego stopnia (wynik 1 i 2). W przypadku pozostałych grup nastąpiło przesunięcie w kierunku mniejszego żalu z powodu przepuszczenia okazji w T2 w porównaniu z T1. Przy przewidywaniu żalu z powodu bierności seksualnej w T2 nie zaobserwowano wpływu płci czy statusu związku na żal z powodu bierności seksualnej w T2, a także nie zaobserwowano wpływu żalu z powodu bierności seksualnej w T1 (z = 1,66, p = .097). Stąd, stabilność żalu z powodu bierności seksualnej była niska w różnych przypadkach rezygnacji z przygodnego seksu.

Kiedy testowaliśmy Hipotezę 4b: „Żal niefunkcjonalny będzie podtrzymywany przez intrapersonalne stabilne cechy, takie jak orientacja socjoseksualna, metapoznanie i przetwarzanie żalu, niezależnie od zmiany zachowania”, pominęliśmy wszelkie pomiary zmiany zachowania, ponieważ pierwsza hipoteza nie została potwierdzona. Dwuczynnikowy związek między stanowiskami socjoseksualnymi, żalem z powodu uprawiania przygodnego seksu, przetwarzaniem żalu i metapoznaniem w T1 i T2 (Tabela 2) kierował włączeniem czynników prognostycznych do każdego modelu. Wszystkie analizy przeprowadzono na uczestnikach, którzy zgłosili, że w T2 mieli nowego przygodnego partnera seksualnego. W przypadku żalu związanego z działaniem w T1 (n = 103) uwzględniliśmy płeć i zbieżne pomiary postaw socjoseksualnych i przetwarzania żalu. Posiadanie bardziej ograniczonych postaw socjoseksualnych (z = -3,35, p = .001) było głównym czynnikiem prognostycznym żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu w tym modelu, z mało ważnym wpływem płci (z = -1,86, p = .062) i przetwarzania żalu (z = 1,92, p = .055). Dla żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu w T2 (n = 105) uwzględniliśmy płeć oraz zbieżne pomiary pozytywnego metapoznania i przetwarzania żalu. Pozytywne metapoznanie przewidywało odczuwanie większego żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu (z = 2,35, p = .019), a zwiększone przetwarzanie żalu przewidywało odczuwanie większego żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu (z = 2,09, p = .037). Nie zaobserwowano wpływu płci (p = .113).

 

Tabela 2. Związki zerowego rzędu (r Pearsona) w przypadku uczestników zgłaszających nowego partnera seksualnego między T1 a T2.

Zmienna	1.	2.	3.	4.	5.	6.	7.	8.	9.	10.
1. T1 SOI – postawa	–
2. T2 SOI – postawa	0.68	–
3. T1 Pozytywne metapoznanie	-0.06	-0.02	–
4. T2 Pozytywne metapoznanie	-0.08	-0.00	0.66	–
5. T1 Negatywne metapoznanie	-0.22	0.02	0.27	0.28	–
6. T2 Negatywne metapoznanie	-0.13	-0.07	0.29	0.39	0.53	–
7. T1 Przetwarzanie żalu	-0.22	-0.10	0.33	0.31	0.22	0.22	–
8. T2 Przetwarzanie żalu	-0.19	-0.32	0.19	0.26	0.04	0.10	0.35	–
9. T1 Żal z powodu uprawiania przygodnego seksu	-0.35	-0.29	0.10	0.14	0.17	0.08	0.30	0.12	–
10. T2 Żal z powodu uprawiania przygodnego seksu	-0.10	-0.12	0.20	0.31	0.05	-0.07	0.18	0.32	0.27	–

Uwaga: n = 103; SOI – Inwentarz Orientacji Socjoseksualnej

Do testowania Hipotezy 4c: „Żal niefunkcjonalny będzie związany z uprzednio ustalonymi i nowymi, zbieżnymi, kontekstualnymi czynnikami prognostycznymi żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu, w tym, awersji seksualnej, satysfakcji seksualnej, nietrzeźwości, inicjatywy seksualnej, wartości partnera bez dowodów na zmiany w T1 i T2″, zastosowaliśmy tę samą strategię analityczną, co w przypadku Hipotezy 4b. Kierując się dwuczynnikowymi powiązaniami (Tabela 3), uwzględniliśmy też, oprócz płci, zbieżne pomiary awersji seksualnej, satysfakcji seksualnej, inicjatywy seksualnej i STMV partnera jako czynników prognostycznych żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu w T1 (n = 102) oraz awersji seksualnej, satysfakcji seksualnej i STMV partnera jako czynników prognostycznych żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu w T2 (n = 105). W przypadku żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu w T1 wszystkie czynniki prognostyczne, z wyjątkiem płci, miały istotny wpływ na żal z powodu uprawiania przygodnego seksu. W T2 zarówno awersja seksualna, jak i brak satysfakcji seksualnej przewidywały występowanie żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu. Jak wynika z Tabeli 4, awersja seksualna była najbardziej spójnym czynnikiem prognostycznym dla żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu. Wpływ braku satysfakcji seksualnej był silniejszy w T1 niż w T2, a wartość tymczasowego partnera była istotna tylko w T1.

 

Tabela 3. Związki zerowego rzędu (r Pearsona) dla uczestników zgłaszających nowego partnera seksualnego pomiędzy T1 a T2.

Zmienna	1.	2.	3.	4.	5.	6.	7.	8.	9.	10.	11.	12.
1. T1 Awersja seksualna	–
2. T2 Awersja seksualna	0.43	–
3. T1 Satysfakacja seksualna	-0.36	-0.10	–
4. T2 Satysfakcja seksualna	-0.15	-0.33	0.43	–
5. T1 Nietrzeźwość	0.13	-0.04	-0.10	-0.00	–
6. T2 Nietrzeźwość	0.04	0.14	0.02	-0.11	0.27	–
7. T1 Inicjatywa seksualna	-0.09	-0.08	0.09	0.13	-0.17	-0.03	–
8. T2 Inicjatywa seksualna	-0.04	-0.15	0.10	0.11	-0.16	-0.05	0.37	–
9. T1 STMV partnera	-0.49	-0.28	0.25	0.09	0.02	-0.09	-0.12	0.06	–
10. T2 STMV partnera	-0.16	-0.52	0.11	0.37	0.11	-0.06	0.16	0.27	0.13	–
11. T1 Żal z powodu uprawiania przygodnego seksu	0.49	0.23	-0.46	-0.23	0.01	-0.06	-0.20	-0.06	-0.42	-0.15	–
12. T2 Żal z powodu uprawiania przygodnego seksu	0.21	0.53	-0.11	-0.32	0.05	0.12	-0.08	-0.13	-0.23	-0.39	0.28	–

Uwaga: n = 101; STMV = Wartość tymczasowego partnera

 

Tabela 4. Uporządkowana regresja logistyczna dla ostatnio odczuwanego żalu z powodu przygodnego stosunku seksualnego w Przedziale czasowym nr 1 i 2 w przypadku uczestników zgłaszających nowego partnera seksualnego.

	Przedział czasowy nr 1			Przedział czasowy nr 2
	OR (SE)	Z	P	OR (SE)	Z	P
Seks	0.37 (0.25)	-1.49	.137	2.09 (1.26)	1.23	.219
Awersja seksualna	2.02 (0.65)	2.17	.030	2.77 (1.17)	2.41	.016
Satysfakcja seksualna	0.57 (0.14)	-2.38	.017	0.59 (0.16)	-1.90	.057
STMV partnera	0.54 (0.10)	-3.46	.001	0.75 (0.14)	-1.51	.132
Inicjatywa seksualna	0.61 (0.15)	-2.06	.039	(pominięto)

Uwaga: n = 101. STMV = Wartość Tymczasowego Partnera

 

Dyskusja

Stopniowo rozwinęło się wiele emocji, w tym strach (Cannon, 1915; Kennair, 2007; Marks & Nesse, 1994) i awersja seksualna (Al-Shawaf i in., 2018; Tybur i in., 2009). Galperin i in. (2013) zasugerowali adaptacyjną funkcję żalu z powodu bierności seksualnej u mężczyzn i żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu u kobiet, w przypadku której obie płcie powinny dokonywać w przyszłości bardziej adaptacyjnych wyborów dotyczących zachowań seksualnych, w oparciu o budzącą awersję, składową emocjonalną ich żalu. Ogólnie mówiąc, żal z powodu uprawianiania przygodnego seksu i bierności seksualnej powinien skutkować bardziej adaptacyjnym zachowaniem, mniej godnym pożałowania zachowaniem, a tym samym odczuwaniem mniejszego żalu. To jest pierwsze empiryczne badanie tej funkcjonalnej hipotezy żalu.

Nie znaleźliśmy poparcia dla hipotezy, że żal z powodu bierności seksualnej powinien zwiększyć krótkotrwałą aktywność seksualną, ponieważ żal z powodu bierności seksualnej w T1 nie zwiększył liczby przygód na jedną noc ani prawdopodobieństwa przeżycia nowej przygody na jedną noc ani w przypadku mężczyzn, ani w przypadku kobiet między T1 a T2. Nie znaleźliśmy również potwierdzenia dla hipotezy mówiącej, że żal z powodu uprawiania przygodnego seksu w T1 spowodowałby mniejszą liczbę tymczasowych partnerów seksualnych w T2, zwłaszcza w przypadku kobiet. Ponadto, wbrew hipotezie funkcjonalnej, poziom żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu w T1 zmniejszył prawdopodobieństwo wejścia w zobowiązujący związek w T2. Co więcej, poziom żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu nie był związany ze zmianami w postrzeganej krótkoterminowej atrakcyjności partnera między T1 a T2 dla osób zgłaszających nowego partnera do uprawiania przygodnego seksu (Hipoteza 3). Dotyczyło to również postrzeganej długoterminowej atrakcyjności partnera (post-hoc, analiza rozpoznawcza). Wreszcie, na podstawie analizy nie wyciągnięto jednoznacznego wniosku, że żal jest oczywistym mechanizmem funkcjonalnym, który skutkuje odczuwaniem mniejszego żalu w przyszłości. Kobiety zgłosiły niższy poziom żalu z powodu uprawiania przygodnego seksu w T2 w stosunku do T1, podczas gdy mężczyźni zgłosili, że odczuwali go więcej. Jednak ci, którzy żałowali bardziej w T1, zgłaszali niższy poziom żalu w T2, ale może to być również skutek regresji w kierunku średniego, ponieważ ci, którzy zgłaszali, że są „zadowoleni” z przygodnego seksu (lub zrezygnowali z niego), zgłaszali, że odczuwają większy żal w T2.

Sprzeczne hipotezy mówiące, że żal jest niefunkcjonalny i podtrzymywany przez stabilne czynniki intrapersonalne lub jest wynikiem zbieżnych czynników kontekstowych, zostały potwierdzone. Pierwsza z nich sugeruje, że socjoseksualność, metapoznanie i przetwarzanie żalu, niezależnie od zmiany zachowania, przewidywałyby odczuwanie żalu. Jednakże te czynniki prognostyczne nie były spójne we wszystkich seriach. Żal z powodu uprawiania przygodnego seksu wykazywał umiarkowany związek z postawami socjoseksualnymi w T1, jednak słaby w T2. Przetwarzanie żalu było umiarkowanie związane z żalem z powodu uprawiania przygodnego seksu w obu seriach, podczas gdy pozytywne i negatywne metapoznanie było mniej spójnie powiązane. Nowo opracowany sposób pomiaru przetwarzania żalu jest prawdopodobnie ściśle powiązany z cechą osobowości, neurotyzmem. W związku z tym możliwe jest, że te bardziej stabilne cechy i indywidualne różnice wyjaśniają, kto będzie żałował seksu: osoby bardziej znerwicowane będą silniej przetwarzać negatywne aspekty, a osoby mniej ograniczone będą doświadczać mniejszej ilości powodów do żałowania kontaktu fizycznego.

Spośród zbieżnych czynników kontekstowych uwzględnionych w badaniu (awersja seksualna, satysfakcja seksualna, upojenie alkoholowe w czasie uprawiania seksu, inicjatywa seksualna i wartość tymczasowego partnera) tylko awersja seksualna konsekwentnie przewidywała żal z powodu uprawiania przygodnego seksu w obu seriach, podczas gdy satysfakcja seksualna była silniej związana z odczuwaniem mniejszego żalu w T1 w porównaniu z T2. Odkryliśmy również, że wyższa wartość tymczasowego partnera i przejmowanie inicjatywy zmniejszały odczuwanie żalu w T1. Co więcej, powiela to sedno poprzednich badań nad mechanizmami bezpośrednimi (Kennair i in., 2016, 2018). Jednakże bez jakiejkolwiek, określonej zmiany behawioralnej powyżej, pozostaje nam wniosek mówiący, że oprócz jakiegoś wpływu osobowości, to, co odkrywamy, to fakt, że żal w dużej mierze jest dynamicznym wskaźnikiem tego, czy oceniany przygodny seks był dobry czy zły.

Ważnym aspektem emocji funkcjonalnej jest to, że powinna ona powodować zmianę w zachowaniu, a tym samym ograniczać konieczność przeżywania emocji. Ból spowodowany kamieniem w bucie powinien motywować do usunięcia tego kamienia, a tym samym do przerwania bólu. Strach przed jadowitym pająkiem powinien motywować do unikania i zmniejszenia obecnego poziomu strachu. Bez zmiany zachowania w wyniku stanu wewnętrznego nie następuje interakcja z rzeczywistością, więc w rezultacie nasz proces wyboru nie ma nad czym pracować. Z perspektywy funkcjonalnej zaskakujące było więc to, że żal jako kontrfaktyczny proces poznawczo-emocjonalny był zarówno ciągły, jak i względnie stabilny w czasie różnych przygód na jedną noc w przypadku tych samych uczestników. Na dalszym etapie badań mieliśmy znikomą ilość dowodów na zmiany w zachowaniu, co oczywiście może być spowodowane tym, że nie udało nam się zdefiniować lub zoperacjonalizować tego wystarczająco dobrze. Aczkolwiek, podsumowując, wstępny wniosek po obecnym badaniu jest taki, że żal jest do pewnego stopnia podtrzymywany przez różnice indywidualne i jest wynikiem zbieżnych, czynników kontekstowych, a nie procesem, który zmienia zachowanie w jakimkolwiek przewidywalnym, funkcjonalnym kierunku.

Wydaje się, że mężczyźni nie zmieniają swoich strategii łączenia się w pary po tym, jak odczuwają żal związany z przepuszczeniem, kilka miesięcy wcześniej, okazji do uprawiania przygodnego seksu. Przyszłe badania są zatem potrzebne, aby dokładniej zbadać zmiany strategii mężczyzn jako funkcji żalu. Jednak, choć wstępne wnioski muszą być ostrożne, to w obecnych danych nie ma dowodów sugerujących funkcję żalu z powodu bierności seksualnej. W przypadku kobiet istnieje więcej dowodów w literaturze, które mówią, że utrzymywanie strategii krótkoterminowej (więcej przygodnego seksu) wiąże się z większym dyskomfortem emocjonalnym (Townsend i in., 1995; Townsend i Wasserman, 2011). Można więc uznać, że wniosek, iż negatywne emocje niekoniecznie motywują do zmiany strategii seksualnej, jest bardziej wiarygodny. Nasuwa się jednak pytanie, dlaczego istnieje tego rodzaju żal, biorąc pod uwagę to, że wykazuje on dowody na reakcje specyficzne dla płci, zgodnie z przewidywaniami teorii strategii seksualnych (Buss, 1998; Buss & Schmitt, 1993, 2017). Jednym z możliwych wyjaśnień jest to, że różne adaptacje psychiczne mają inny i nieskoordynowany wpływ na różne zachowania: Na tendencje do żałowania i angażowania się w tymczasowe łączenie się w pary wpływają różne, indywidualne różnice zarówno w neurotyczności i nestabilności emocjonalnej, jak i socjoseksualności oraz innych mechanizmach psychicznych, które motywują zachowania seksualne w obrębie różnych obszarów (Kennair i in., 2015; Meston & Buss, 2007, 2009). Wszystkie one nie zwiększą szczęścia osobistego (Buss, 2000).

Innym wyjaśnieniem może być to, że współczesna scena łączenia się w pary jest niedopasowana pod kątem ewolucyjnym (Goetz i in., 2019). Wreszcie, wiele mentalnych i emocjonalnych reakcji istnieje, mimo że nie są funkcjonalne. Na przykład ruminacja prawdopodobnie nie rozwiązuje problemów (Kennair i in., 2017), podczas gdy zaprzestanie ruminacji wydaje się faktycznie zwiększać wykazywanie zachowań adaptacyjnych mierzonych wyższą jakością życia i zwiększoną aktywnością zawodową lub aktywnością na studiach 3 lata po leczeniu (Solem i in., 2019). Zaburzenia lękowe z napadami lękowymi istnieją, ale w różnych krajach, jak pacjenci błędnie interpretują, w pętli pozytywnej informacji zwrotnej, cielesne odczucia lęku, takie jak w niektórych krajach arabskich, gdzie będą dostrzegać dżina siedzącego na ich klatce piersiowej, podczas gdy w krajach zachodnich ludzie mogą obawiać się ataku serca. Ponieważ żadne z tych wyobrażeń nie jest prawidłowe, pomimo regularnych objawów, zaburzenia lękowe z napadami lękowymi są przede wszystkim jedynie zaburzeniem błędnej interpretacji (Clark, 1986; Kennair, 2007). Podczas gdy zamartwianie się może być dobrym programem przeciwdziałania tendencyjności potwierdzania na niskich poziomach, zamartwianie się będące częścią zespołu lęku uogólnionego jest wyniszczające, a nie funkcjonalne, a przerwanie zamartwiania się zapewnia skuteczne leczenie (Kennair i in., 2020; Nordahl i in., 2018). Każde funkcjonalne wyjaśnienie zaburzenia będzie zatem nieprawidłowe, chociaż wiele z podstawowych, biorących w tym udział mechanizmów psychicznych może być adaptacjami (Nesse, 2018). Musimy jednak wziąć pod uwagę, że pomimo obecnych ustaleń mogą istnieć inne wyjaśnienia i aspekty funkcjonalne odczuwania krótkotrwałego żalu związanego z seksem, które mogą zostać odkryte dzięki dokładniejszej i bardziej formalnej analizie cechy konstrukcyjnej i behawioralnego wyniku programu żalu funkcjonalnego. Sugerujemy, że dwie ostatnie prace teoretyczne – Łukaszewski i in. (2020) oraz Al-Shawaf i in. (2016) – mogą pomóc w tej pojęciowej analizie funkcjonalnej.

Jednym z najbardziej zaskakujących odkryć jest to, że żal z powodu uprawiania przygodnego seksu zmniejsza prawdopodobieństwo wejścia w długotrwały związek. To odkrycie okazało się iść w kierunku przeciwnym do naszego funkcjonalnego przewidywania. Jest możliwe, że niektóre z bardziej udanych przygód na jedną noc zaowocowały z czasem długoterminowymi związkami lub że odczuwano większy żal, gdy ktoś na pewnym poziomie pragnął stworzenia długoterminowego związku, który wynikał z tego przygodnego stosunku seksualnego, ale tak się nie stało, choć nie jest możliwe, aby rozróżnić te procesy w oparciu o dostępne dane. Inną możliwością jest to, że podstawowe czynniki osobowościowe powodują, że ci, którzy są bardziej zadowoleni ze swoich przygodnych doświadczeń, są bardziej pozytywnie nastawieni do innych związków romantycznych. Neurotyczność obniża długoterminową satysfakcję ze związku (Gerlach i in., 2018) i może, biorąc pod uwagę nasze obecne odkrycie co do wpływu przetwarzania żalu, być, konceptualnie związana również z niezadowoleniem po przygodnych stosunkach seksualnych. Ostatnie badania bezpośrednich czynników prognostycznych dla różnicy między płciami w żalu z powodu uprawiania i rezygnacji z przygodnego seksu sugerują, że wysoki stopień awersji seksualnej wiąże się z wyższym poziomem żalu (Kennair i in., 2018). W obrębie każdej płci występuje wpływ satysfakcji seksualnej (Kennair i in., 2016), a szczególnie wśród kobiet, które podejmują inicjatywę uprawiania przygodnego seksu (Kennair i in., 2018). W obecnych wynikach czynniki te nie były tak silne, aczkolwiek w przypadku niektórych analiz mieliśmy niewielu uczestników. Mimo to, biorąc pod uwagę obecne ustalenia, kiepski seks zwiększy odczuwany żal, a dobry seks lub seksowny partner zmniejszy odczuwany żal – co może zatem działać jako emocjonalny i poznawczy miernik  własnych, odrębnych doświadczeń.

Rozwijająca się psychologia seksualna, zgodnie z przewidywaniami TSS, wpłynie na ten proces i ocenę w oparciu o specyficzne dla płci prawdopodobieństwa i progi tego, co jest uważane za pożądane lub adaptacyjne. Aczkolwiek, podobnie jak nasza zdolność do dynamicznego i prowadzonego na biężąco śledzenia satysfakcji z relacji w długoterminowych związkach (Conroy-Beam i in., 2015, 2016), również w oparciu o naszą rozwiniętą psychologię seksualną, możemy śledzić odrębne kontakty seksualne za pomocą emocjonalno-poznawczego przetwarzania zbliżonego do żalu lub ruminacji. Możemy używać terminów takich jak zadowolenie lub niezadowolenie w odniesieniu do długotrwałych lub trwających procesów, a terminu żal w odniesieniu do odrębnych wyborów i wydarzeń, takich jak przygodne stosunki seksualne. Jednakże, podobnie jak w naszych związkach, niekoniecznie zawsze podejmujemy decyzje w oparciu o ten wskaźnik zadowolenia, a inne cechy osobowości, w tym poziom zadowolenia, mogą decydować o tym, czy pozostaniemy w długotrwałym związku, czy się z niego wycofamy, lub czy zmienimy nasze zachowanie w związku. W rzeczywistości powody, dla których według nas zostajemy lub odchodzimy i to, co faktycznie robimy, prawdopodobnie nie są tak ściśle powiązane,  jak  wydaje się ludziom(Machia & Ogolsky, 2020).

 

Ograniczenia i przyszłe badania

 

Chociaż jest to pierwsze badanie podłużne zmian w zachowaniu po doświadczeniu żalu, istnieją pewne ograniczenia, którymi należy się zająć. Po pierwsze, odstęp czasu między pierwszym a drugim pomiarem wynosił średnio tylko 4,5 miesiąca. Chociaż dwie trzecie samotnych uczestników zgłosiło co najmniej jedną nową przelotną przygodę seksualną w tym okresie, może to być zbyt krótki okres czasu lub obejmować zbyt mało stosunków seksualnych, aby jakikolwiek mechanizm adaptacyjny mógł zostać aktywowany. Pomimo podłużnego projektu badania, raporty dotyczące ostatnich kontaktów seksualnych mają charakter retrospektywny, a zatem podlegają możliwej tendencyjności odpowiedzi. Po drugie, wydaje się, że istnieje pewien samodzielny wybór i wybiórcze porzucanie programu w okresie obserwacji. W porównaniu z osobami, które podawały dane tylko w T1, osoby z kompletnymi danymi zarówno w T1, jak i T2, podawały, że miały więcej przygodnych stosunków seksualnych, a także odczuwały mniejszy żal i w mniejszym stopniu przetwarzały żal w T1. Jednak to wybiórcze wycofywanie się z badania nie wpłynęło na względne różnice między płciami jeśli chodzi o żal z powodu działania i bierności seksualnej w T1. Aczkolwiek ogólny niższy poziom żalu w przypadku osób z kompletnymi danymi najprawdopodobniej ograniczył rozbieżność żalu w analizach podłużnych, zwiększając ryzyko wyników fałszywie negatywnych. Jest to podtrzymywane przez stosunkowo niską liczbę przypadków kwalifikujących się do analizy. Wreszcie, jednym z ważnych ograniczeń jest to, że nie mierzyliśmy sprzecznych uczuć związanych z żalem z powodu uprawiania przygodnego seksu lub rezygnacji z okazji do uprawiania seksu. Podążając za podejściem pomiarowym Galperina i in. (2013), zmusiliśmy ludzi do bycia albo zadowolonymi ze swojej decyzji, neutralnymi (ani zadowolonymi, ani żałującymi), żałującymi do pewnego stopnia lub żałującymi wszystkiego, co się wydarzyło. Większość ludzi może być jednak bardziej ambiwalentna i dlatego może opisać swój żal najlepiej wzdłuż dwóch wymiarów: (1) stopnia zadowolenia ze swojego wyboru oraz (2) stopnia żalu/niezadowolenia z powodu dokonania tego samego wyboru. Przyszłe badania nad żalem związanym z seksem mogą zawierać środki wychwytujące tę sprzeczność, aby zbadać zmiany w jednym lub w obu tych aspektach wyboru dotyczącego tego czy przeżyć przygodę na jedną noc czy z niej zrezygnować.

Jako, że jest to pierwsze badanie funkcji żalu związanego z biernością seksualną i uprawianiem przygodnego seksu, w którym hipoteza została postawiona przez Galperina i jego współpracowników, musimy być ostrożni: jak zauważyliśmy powyżej, mogą istnieć inne funkcje lub inne operacjonalizacje poglądów Galperina i in. Muszą one zostać rozważone dogłębnie zarówno w teorii, jak i w przyszłych badaniach empirycznych.

Na koniec, przedstawiliśmy nowy sposób pomiaru przetwarzania żalu, który wymaga dalszego testowania w przyszłych badaniach. Skala mierzy przetwarzanie przez jednostkę negatywnych wyborów z przeszłości i kontrfaktyczne przetwarzanie bardziej pożądanych zachowań. Skala była wysoce spójna wewnętrznie i umiarkowanie stabilna we wszystkich seriach z różnymi partnerami. Skala ta może dostarczyć lepszego pomiaru żalu po odrębnych doświadczeniach. Spodziewamy się, że skala w dużym stopniu koreluje z neurotycznością i zalecamy również pomiar tej cechy w przyszłych badaniach.

 

Wnioski

 

Po tym pierwszym badaniu funkcji uprawiania przygodnego seksu i bierności seksualnej w kontekście odczuwania tymczasowego żalu związanego z seksem, musimy stwierdzić, że nie ma dowodów na przewidywany, funkcjonalny wpływ na zachowania seksualne. Raczej intrapersonalne środki wydają się do pewnego stopnia przewidywać żal wywołany ostatnim przygodnym stosunkiem seksualnym. Ponadto, poziom żalu jest w dużej mierze stabilny na przestrzeni czasu, pomimo pojawienia się nowych partnerów, ale jest najlepiej wyjaśniony przez zbieżne, środki kontekstowe. Pomimo obecnych ustaleń, Galperin i in. (2013) sprowokowali napisanie kilku prac, które sporządzały schemat czynników bezpośrednich i które mogą wyjaśniać różnice wynikające z płci jeśli chodzi o odczuwanie tymczasowego żalu związanego z seksem (Bendixen i in., 2017; Kennair i in., 2016, 2018).

Być może przyszłe badania pozwolą lepiej zoperacjonalizować funkcję uprawiania przygodnego seksu i bierności seksualnej. Jednak wstępnie stwierdzamy, że nie znajdujemy dowodów na efekt przesunięcia strategii łączenia się w pary. Ludzie, w swoim życiu, żałują wielu przypadków, kiedy uprawiali przygodny seks i momentów, kiedy wykazali się biernością seksualną, jednak bardzo niewiele osób więcej ćwiczy, zdrowiej je, mniej wydaje, lub działa bardziej rozsądnie z powodu tego, że żałuje tego jak zachowywali się wcześniej; istotnie, te zachowania są problematyczne jedynie wtedy, gdy są one podtrzymywane – w czym niestety często tkwi sedno problemu. Podczas gdy wiele emocjonalno-poznawczych procesów jest procesami adaptacyjnymi, to prawdopodobnie wszystkie z nich takie nie są.

 

Uwagi:

1. Uczestnicy wybierali jeden z siedmiu statusów: Singiel, singiel z okazjonalnymi przygodami na jedną noc, przyjaciel z korzyściami [od seksu] i otwarty związek seksualny bez zobowiązań (wszystkie kodowane jako 0 = Singiel/niezaangażowany). Żonaty, w stałym związku lub w zaangażowanym i wyłącznym związku seksualnym (wszystkie kodowane jako 1 = Zaangażowany).

2. https://stats.idre.ucla.edu/stata/dae/ordered-logistic-regression/

3. Jeśli chodzi o “czas”, w którym doświadczyli przygodnego seksu, mężczyźni ponownie zgłaszali, że żałują mniej niż kobiety (OR = 0,40 [0,26-0,61], z = -4,30, p < .001), ale bardziej żałują, że zrezygnowali (OR = 3,41 [2,08-5,60], z = ¬4,85, p < .001). Czas, jaki upłynął od ostatniej przygody na jedną noc (średnia = 12 miesięcy, zakres 0-94 miesięcy), nie był istotnie związany z poziomem żalu.